Konklawe 1342: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
WP:SK, drobne redakcyjne
→‎Lista uczestników: drobne merytoryczne
Linia 5: Linia 5:


== Lista uczestników ==
== Lista uczestników ==
W konklawe wzięło udział 17 spośród 19 [[kardynał]]ów:
W konklawe wzięło udział 18 spośród 19 [[kardynał]]ów:


* [[Pierre Desprès]] (nominacja kardynalska: [[20 grudnia]] [[1320]]) – kardynał-biskup Palestriny; [[dziekan Św. Kolegium Kardynałów]]; [[wicekanclerz Św. Kościoła Rzymskiego]]
* [[Pierre Desprès]] (nominacja kardynalska: [[20 grudnia]] [[1320]]) – kardynał-biskup Palestriny; [[dziekan Św. Kolegium Kardynałów]]; [[wicekanclerz Św. Kościoła Rzymskiego]]


* [[Bertrand du Pouget]] ([[17 grudnia]] [[1316]]) – kardynał-biskup Ostia e Velletri; subdziekan Św. Kolegium Kardynałów
* [[Bertrand du Pouget]] ([[17 grudnia]] [[1316]]) – kardynał-biskup Ostia e Velletri; subdziekan Św. Kolegium Kardynałów

* [[Gauscelin de Jean]] (17 grudnia 1316) – kardynał-biskup Albano; [[wielki penitencjariusz]]


* [[Jean-Raymond de Comminges]] ([[18 grudnia]] [[1327]]) – kardynał-biskup Porto e Santa Rufina
* [[Jean-Raymond de Comminges]] ([[18 grudnia]] [[1327]]) – kardynał-biskup Porto e Santa Rufina
Linia 45: Linia 47:
Urząd [[kamerling]]a Św. Kościoła Rzymskiego sprawował wówczas [[Gasbert de Valle]], arcybiskup [[Narbonne]] i krewny papieża Jana XXII.
Urząd [[kamerling]]a Św. Kościoła Rzymskiego sprawował wówczas [[Gasbert de Valle]], arcybiskup [[Narbonne]] i krewny papieża Jana XXII.


=== Nieobecni ===
=== Nieobecny ===
Dwóch francuskich kardynałów nominowanych przez Jana XXII:


* [[Gauscelin de Jean]] (17 grudnia 1316) – kardynał-biskup Albano; [[wielki penitencjariusz]]
* [[Bertrand de Montfavez]] (17 grudnia 1316) – kardynał-diakon S. Maria in Aquiro; archiprezbiter Bazyliki Laterańskiej
* [[Bertrand de Montfavez]] (17 grudnia 1316) – kardynał-diakon S. Maria in Aquiro; archiprezbiter Bazyliki Laterańskiej



Wersja z 11:03, 5 cze 2009

Konklawe 5-7 V 1342 – trzecie konklawe okresu tzw. „niewoli awiniońskiej papieży” i drugie z kolei, które odbywało się w Awinionie. W jego wyniku papieżem został Klemens VI.

Śmierć Benedykta XII

Papież Benedykt XII zmarł 25 kwietnia 1342 roku. Na początku swojego pontyfikatu pragnął on powrotu z Awinionu do Rzymu i przeznaczył spore sumy na remonty Bazyliki Watykańskiej i Bazyliki Laterańskiej. Niespokojna sytuacja we Włoszech (w tym w samym Rzymie) spowodowała jednak, że szybko porzucił te plany i rozpoczął budowę pałacu papieskiego w Awinionie. Ponadto sprowadził z Rzymu znaczną część kościelnych archiwów i powiększył i tak już sporą przewagę Francuzów w Kolegium Kardynalskim. Zdominowana przez Francuzów kuria papieska była niechętna powrotowi nad Tyber.

Lista uczestników

W konklawe wzięło udział 18 spośród 19 kardynałów:

  • Imbert Dupuis (18 grudnia 1327) – kardynał-prezbiter SS. XII Apostoli; protoprezbiter Św. Kolegium Kardynałów; kamerling Św. Kolegium Kardynałów
  • Pierre Roger, O.S.B. (18 grudnia 1338) – kardynał-prezbiter SS. Nereo ed Achilleo
  • Guillaume de Court, O.Cist. (18 grudnia 1338) – kardynał-prezbiter SS. IV Coronati; inkwizytor w Awinionie
  • Bernard d'Albi (18 grudnia 1338) – kardynał-prezbiter S. Ciriaco alle Terme

Wśród elektorów było 13 Francuzów, 3 Włochów i Hiszpan. 10 z nich mianował Jan XXII, 6 – Benedykt XII, a jednego – Klemens V.

Urząd kamerlinga Św. Kościoła Rzymskiego sprawował wówczas Gasbert de Valle, arcybiskup Narbonne i krewny papieża Jana XXII.

Nieobecny

  • Bertrand de Montfavez (17 grudnia 1316) – kardynał-diakon S. Maria in Aquiro; archiprezbiter Bazyliki Laterańskiej

Wybór Klemensa VI

Konklawe rozpoczęło się 5 maja i trwało zaledwie dwa dni. 7 maja jednogłośnie i przez aklamację wybrano kardynała Pierre Roger, byłego kanclerza króla Francji Filipa VI. Elekt przybrał imię Klemens VI i 19 maja został uroczyście koronowany w awiniońskiej katedrze przez protodiakona Raymond Guillaume des Farges.

Ciekawostki

Podobno król Francji Filip VI dowiedziawszy się o śmierci Benedykta XII wysłał do Awinionu swojego najstarszego syna Jana, aby nakłonił elektorów do wyboru kardynała Roger. Okazało się to jednak całkowicie zbyteczne – kiedy dotarł on do Awinionu konklawe było już zakończone, a nowym następcą Św. Piotra został właśnie kandydat faworyzowany przez króla.

Źródła

  • G. Mollat „The Popes at Avignon 1305-1378”, Londyn 1963, s. 37

Uzupełniające źródła internetowe

Szablon:Konklawe