Kopyś: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 20:17, 8 mar 2011

Szablon:Miasto zagranica infobox Kopyś (biał. Копысь) – osiedle typu miejskiego na Białorusi, w obwodzie witebskim w rejonie orszańskim, nad Dnieprem, 0,9 tys. mieszkańców (2010).

Historia

Pierwsze wzmianki w 1059. Miasto lokowane na prawie magdeburskim posiadało swój herb. Wojewoda wileński i hetman wielki litewski Krzysztof Radziwiłł Piorun w 1594 roku włączył Kopyś do swoich włości dzięki małżeństwu z Katarzyną Ostrogską. On też założył tu zbór kalwiński. Miasto posiadało zamek wzmocniony przez Krzysztofa Radziwiłła w latach 1597-99, który zabezpieczał wschodnią granicę Rzeczpospolitej od strony państwa moskiewskiego. W czasie wojny z Moskwą, w 1611 roku hetman Jan Karol Chodkiewicz przyjął na tutejszym zamku pułkownika Aleksandra Lisowskiego (twórcę oddziałów Lisowczyków) i darował mu dawne przewinienia.

W dniu 11 sierpnia 1654 roku niebronione miasto zostało spalone przez moskiewskie oddziały Jakowa Czerkaskiego. Zostało odzyskane 23 stycznia 1655 roku po ucieczce żołnierzy moskiewskich i otworzeniu przed wojskami polskimi bram przez mieszczan, którzy wydali także pozostawionego w mieście przez swoich żołnierzy moskiewskiego wojewodę Fedora Małygina. W 1660 roku do Kopysi przybyło ze Słucka na rozkaz hetmana Pawła Sapiehy 100 ludzi z chorągwi piechoty węgierskiej pod rotmistrzem Stanisławem Skarbkiem^[1]^[2].

Po rozbiorach Polski w Imperium Rosyjskim. W XIX wieku znane z kafli piecowych. W XVIII i XIX wieku centrum chasydyzmu oraz siedziba parafii ewangelicko-reformowanej. W 2 poł. XIX wieku liczyła 3132 mieszkańców. W latach 1941-1943 pod okupacją niemiecką. Od 1991 w Republice Białorusi.

Zabytki

Zamczysko z widocznymi ziemnymi wałami. Zamek został zniszczony prawdopodobnie w XVII wieku przez wojska moskiewskie. Obecnie grodzisko Piotrowy Wał.

Ciekawostki

Miejscowość jest miejscem urodzenia prezydenta Białorusi Alaksandra Łukaszenki i z tego powodu przeżywa ostatnio turystyczny bum^[3]. W programach wycieczek jest nie tylko zwiedzanie szkoły, miejsca urodzin, ale i wsi Aleksandria po przeciwnej stronie rzeki, gdzie wychował się przyszły prezydent.

↑ Russko-belorusskie svjazi, Sbornik dokumentov (1570-1667), wyd. L. S. Abecedarskij, Mińsk 1963, nr 279
↑ M. A. Tkaćou, Zamki i ljudi, Mińsk 1991
↑ На родину первого президента Interfax, Białoruś

Linki zewnętrzne

Kopyś w radzima.org
Kopyś, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 388 .

[1] Russko-belorusskie svjazi, Sbornik dokumentov (1570-1667), wyd. L. S. Abecedarskij, Mińsk 1963, nr 279

[2] M. A. Tkaćou, Zamki i ljudi, Mińsk 1991

[3] На родину первого президента Interfax, Białoruś

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 38: / Linia 38: @@
 == Historia ==
-Pierwsze wzmianki w [[1059]]. Miasto lokowane na [[prawo magdeburskie|prawie magdeburskim]] posiadało swój herb. Wojewoda wileński i hetman wielki litewski [[Krzysztof Radziwiłł Piorun]] włączył Kopyś do swoich włości dzięki małżeństwu z Katarzyną Ostrogską. On też założył tu zbór kalwiński. Miasto posiadało zamek wzmacniający wschodnią granicę Rzeczpospolitej od strony państwa moskiewskiego. W czasie [[Wojna polsko-rosyjska 1609-1618|wojny z Moskwą]], w 1611 roku hetman [[Jan Karol Chodkiewicz]] przyjął na tutejszym zamku pułkownika [[Aleksander Lisowski|Aleksandra Lisowskiego]] (twórcę oddziałów [[Lisowczycy|Lisowczyków]]) i darował mu dawne przewinienia.
+Pierwsze wzmianki w [[1059]]. Miasto lokowane na [[prawo magdeburskie|prawie magdeburskim]] posiadało swój herb. Wojewoda wileński i hetman wielki litewski [[Krzysztof Radziwiłł Piorun]] w 1594 roku włączył Kopyś do swoich włości dzięki małżeństwu z Katarzyną Ostrogską. On też założył tu zbór kalwiński. Miasto posiadało zamek wzmocniony przez Krzysztofa Radziwiłła w latach 1597-99, który zabezpieczał wschodnią granicę Rzeczpospolitej od strony państwa moskiewskiego. W czasie [[Wojna polsko-rosyjska 1609-1618|wojny z Moskwą]], w 1611 roku hetman [[Jan Karol Chodkiewicz]] przyjął na tutejszym zamku pułkownika [[Aleksander Lisowski|Aleksandra Lisowskiego]] (twórcę oddziałów [[Lisowczycy|Lisowczyków]]) i darował mu dawne przewinienia.
+W dniu 11 sierpnia 1654 roku niebronione miasto zostało spalone przez moskiewskie oddziały [[Jakow Czerkaski|Jakowa Czerkaskiego]]. Zostało odzyskane 23 stycznia 1655 roku po ucieczce żołnierzy moskiewskich i otworzeniu przed wojskami polskimi bram przez mieszczan, którzy wydali także pozostawionego w mieście przez swoich żołnierzy moskiewskiego wojewodę Fedora Małygina. W 1660 roku do Kopysi przybyło ze Słucka na rozkaz hetmana [[Paweł Sapieha|Pawła Sapiehy]] 100 ludzi z chorągwi [[Piechota węgierska|piechoty węgierskiej]] pod rotmistrzem Stanisławem Skarbkiem<ref>Russko-belorusskie svjazi, Sbornik dokumentov (1570-1667), wyd. L. S. Abecedarskij, Mińsk 1963, nr 279</ref><ref>M. A. Tkaćou, Zamki i ljudi, Mińsk 1991</ref>.
-Po rozbiorach Polski w [[Imperium Rosyjskie|Imperium Rosyjskim]]. W [[XIX wiek]]u znane z kafli piecowych. W XVIII i XIX wieku centrum [[chasydyzm]]u oraz siedziba parafii [[Kościół ewangelicko-reformowany|ewangelicko-reformowanej]]. W 2 poł. XIX wieku liczyła 3132 mieszkańców.
-Od [[1991]] w Republice Białorusi.
+Po rozbiorach Polski w [[Imperium Rosyjskie|Imperium Rosyjskim]]. W [[XIX wiek]]u znane z kafli piecowych. W XVIII i XIX wieku centrum [[chasydyzm]]u oraz siedziba parafii [[Kościół ewangelicko-reformowany|ewangelicko-reformowanej]]. W 2 poł. XIX wieku liczyła 3132 mieszkańców. W latach 1941-1943 pod okupacją niemiecką. Od [[1991]] w Republice Białorusi.
 == Zabytki ==