Kopyś: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Historia: drobne redakcyjne |
→Historia: drobne redakcyjne |
||
| Linia 43: | Linia 43: | ||
W dniu 11 sierpnia 1654 roku niebronione miasto zostało zajęte przez moskiewskie oddziały [[Jakow Czerkaski|Jakowa Czerkaskiego]]. Zostało odzyskane 23 stycznia 1655 roku po ucieczce żołnierzy moskiewskich i otworzeniu przed wojskami polskimi bram przez mieszczan, którzy wydali także pozostawionego w mieście przez swoich żołnierzy moskiewskiego wojewodę Fedora Małygina. W 1660 roku do Kopysi przybyło ze Słucka na rozkaz hetmana [[Paweł Jan Sapieha|Pawła Sapiehy]] 100 ludzi z chorągwi [[Piechota węgierska|piechoty węgierskiej]] pod rotmistrzem Stanisławem Skarbkiem<ref>Russko-belorusskie svjazi, Sbornik dokumentov (1570-1667), wyd. L. S. Abecedarskij, Mińsk 1963, nr 279</ref><ref>M. A. Tkaćou, Zamki i ljudi, Mińsk 1991</ref>. |
W dniu 11 sierpnia 1654 roku niebronione miasto zostało zajęte przez moskiewskie oddziały [[Jakow Czerkaski|Jakowa Czerkaskiego]]. Zostało odzyskane 23 stycznia 1655 roku po ucieczce żołnierzy moskiewskich i otworzeniu przed wojskami polskimi bram przez mieszczan, którzy wydali także pozostawionego w mieście przez swoich żołnierzy moskiewskiego wojewodę Fedora Małygina. W 1660 roku do Kopysi przybyło ze Słucka na rozkaz hetmana [[Paweł Jan Sapieha|Pawła Sapiehy]] 100 ludzi z chorągwi [[Piechota węgierska|piechoty węgierskiej]] pod rotmistrzem Stanisławem Skarbkiem<ref>Russko-belorusskie svjazi, Sbornik dokumentov (1570-1667), wyd. L. S. Abecedarskij, Mińsk 1963, nr 279</ref><ref>M. A. Tkaćou, Zamki i ljudi, Mińsk 1991</ref>. |
||
W [[1707]] roku podczas wojny północnej zostało spalone przez wojska rosyjskie. |
W [[1707]] roku podczas [[III wojna północna|III wojny północnej]] miasto zostało spalone przez wojska rosyjskie. |
||
W [[1772]] roku w związku z [[Rozbiory Polski|Rozbiorami Polski]] zostało zagarnięte przez [[Imperium Rosyjskie|Rosję]]. W 1812 roku zajęte przez wojska francuskie. Od [[XIX wiek]]u stało się znane z wyrabianych tu ceramicznych kafli. W XVIII i XIX wieku centrum [[chasydyzm]]u oraz siedziba parafii [[Kościół ewangelicko-reformowany|ewangelicko-reformowanej]]. W 2 poł. XIX wieku liczyła 3132 mieszkańców. Od lipca 1941 do czerwca 1944 pod okupacją niemiecką. Od [[1991]] w Republice Białorusi. |
W [[1772]] roku w związku z [[Rozbiory Polski|Rozbiorami Polski]] zostało zagarnięte przez [[Imperium Rosyjskie|Rosję]]. W 1812 roku zajęte przez wojska francuskie. Od [[XIX wiek]]u stało się znane z wyrabianych tu ceramicznych kafli. W XVIII i XIX wieku centrum [[chasydyzm]]u oraz siedziba parafii [[Kościół ewangelicko-reformowany|ewangelicko-reformowanej]]. W 2 poł. XIX wieku liczyła 3132 mieszkańców. Od lipca 1941 do czerwca 1944 pod okupacją niemiecką. Od [[1991]] w Republice Białorusi. |
||
Wersja z 10:31, 9 mar 2011
Szablon:Miasto zagranica infobox Kopyś (biał. Копысь) – osiedle typu miejskiego na Białorusi, w obwodzie witebskim w rejonie orszańskim, nad Dnieprem, 0,9 tys. mieszkańców (2010).
Historia
Pierwsze wzmianki w 1059. Od XIV wieku w Wielkim Księstwie Litewskim. W XVI wieku miasto zostało lokowane na prawie magdeburskim i nadano mu herb. Wojewoda wileński i hetman wielki litewski Krzysztof Radziwiłł Piorun w 1594 roku włączył Kopyś do swoich włości dzięki małżeństwu z Katarzyną Ostrogską. On też założył tu zbór kalwiński. Miasto posiadało zamek wzmocniony przez Krzysztofa Radziwiłła w latach 1597-99, który zabezpieczał wschodnią granicę Rzeczpospolitej od strony państwa moskiewskiego. W czasie wojny z Moskwą, w 1611 roku hetman Jan Karol Chodkiewicz przyjął na tutejszym zamku pułkownika Aleksandra Lisowskiego (twórcę oddziałów Lisowczyków) i darował mu dawne przewinienia.
W dniu 11 sierpnia 1654 roku niebronione miasto zostało zajęte przez moskiewskie oddziały Jakowa Czerkaskiego. Zostało odzyskane 23 stycznia 1655 roku po ucieczce żołnierzy moskiewskich i otworzeniu przed wojskami polskimi bram przez mieszczan, którzy wydali także pozostawionego w mieście przez swoich żołnierzy moskiewskiego wojewodę Fedora Małygina. W 1660 roku do Kopysi przybyło ze Słucka na rozkaz hetmana Pawła Sapiehy 100 ludzi z chorągwi piechoty węgierskiej pod rotmistrzem Stanisławem Skarbkiem[1][2].
W 1707 roku podczas III wojny północnej miasto zostało spalone przez wojska rosyjskie.
W 1772 roku w związku z Rozbiorami Polski zostało zagarnięte przez Rosję. W 1812 roku zajęte przez wojska francuskie. Od XIX wieku stało się znane z wyrabianych tu ceramicznych kafli. W XVIII i XIX wieku centrum chasydyzmu oraz siedziba parafii ewangelicko-reformowanej. W 2 poł. XIX wieku liczyła 3132 mieszkańców. Od lipca 1941 do czerwca 1944 pod okupacją niemiecką. Od 1991 w Republice Białorusi.
Zabytki
- Zamczysko z widocznymi ziemnymi wałami. Wg lustracji z 1726 roku zamek miał 4 bastiony i basztę wjazdową. Obecnie miejsce to jest zwane "Piotrowy Wał".
Ciekawostki
Miejscowość jest miejscem urodzenia prezydenta Białorusi Alaksandra Łukaszenki i z tego powodu przeżywa ostatnio turystyczny bum[3]. W programach wycieczek jest nie tylko zwiedzanie szkoły, miejsca urodzin, ale i wsi Aleksandria po przeciwnej stronie rzeki, gdzie wychował się przyszły prezydent.
- ↑ Russko-belorusskie svjazi, Sbornik dokumentov (1570-1667), wyd. L. S. Abecedarskij, Mińsk 1963, nr 279
- ↑ M. A. Tkaćou, Zamki i ljudi, Mińsk 1991
- ↑ На родину первого президента Interfax, Białoruś
Linki zewnętrzne
- Kopyś w radzima.org
- Kopyś, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 388.