Dyjament: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.6.4) (robot poprawia: la:Dunemunda |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
W [[1329]] roku należący do kawalerów mieczowych zamek przejęli mieszczanie Rygi. W roku [[1435]] zostali jednak zmuszeni do zwrócenia zamku Dyjament kawalerom mieczowym. W roku [[1481]] kawalerowie mieczowi, chcąc zniszczyć handel ryski, zamknęli dla żeglugi ujście Dźwiny za pomocą przeciągniętego między brzegami żelaznego łańcucha. W odpowiedzi mieszczanie zdobyli i zniszczyli zamek Dyjament. Rycerze zakonni przystąpili do odbudowy zamku 8 lat później. Ponieważ Ryga była pod kontrolą arcybiskupa ryskiego, rzeczywista stolica Zakonu kawalerów mieczowych mieściła się w Dyjamencie. |
W [[1329]] roku należący do kawalerów mieczowych zamek przejęli mieszczanie Rygi. W roku [[1435]] zostali jednak zmuszeni do zwrócenia zamku Dyjament kawalerom mieczowym. W roku [[1481]] kawalerowie mieczowi, chcąc zniszczyć handel ryski, zamknęli dla żeglugi ujście Dźwiny za pomocą przeciągniętego między brzegami żelaznego łańcucha. W odpowiedzi mieszczanie zdobyli i zniszczyli zamek Dyjament. Rycerze zakonni przystąpili do odbudowy zamku 8 lat później. Ponieważ Ryga była pod kontrolą arcybiskupa ryskiego, rzeczywista stolica Zakonu kawalerów mieczowych mieściła się w Dyjamencie. |
||
W [[1561]] roku podczas [[Wojna litewsko-rosyjska 1558-1570|wojny litewsko-rosyjskiej]] Dyjament wraz z całymi [[Inflanty|Inflantami]] wszedł w skład [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]]. W [[1582]] roku jego fortyfikacje zostały rozbudowane przez [[Stefan Batory|Stefana Batorego]]. Podczas [[wojna polsko-szwedzka 1600-1611|wojny polsko-szwedzkiej 1600-1611]] twierdza |
W [[1561]] roku podczas [[Wojna litewsko-rosyjska 1558-1570|wojny litewsko-rosyjskiej]] Dyjament wraz z całymi [[Inflanty|Inflantami]] wszedł w skład [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]]. W [[1582]] roku jego fortyfikacje zostały rozbudowane przez [[Stefan Batory|Stefana Batorego]]. Podczas [[wojna polsko-szwedzka 1600-1611|wojny polsko-szwedzkiej 1600-1611]] twierdza w lipcu 1608 roku [[Oblężenie Dyjamentu|poddała się po oblężeniu]]<ref>[[Adam Naruszewicz|Adam St. Naruszewicz]], ''"Historya J.K. Chodkiewicza, Wojewody Wileńskiego, Hetmana Wielkiego W. Ks. Lit.", [[Lipsk]] [[1837]], t. I, str. 180.</ref> szwedzkim wojskom hrabiego [[Fryderyk Joachim Mansfeld|Fryderyka Joachima Mansfelda]]. W [[1609]] roku twierdza, broniona przez 250 szwedzkich żołnierzy, odzyskana została przez [[hetman wielki litewski|hetmana wielkiego litewskiego]] [[Jan Karol Chodkiewicz|Jana Karola Chodkiewicza]]. Próba zdobycia twierdzy przez Szwedów w [[1617]] roku zakończyła się niepowodzeniem. Jednak w roku [[1622]] [[Gustaw Adolf]] zdobył Dyjament, a następnie rozkazał jego przebudowę. Nową twierdzę w stylu holenderskim zaprojektował w [[1641]] roku generał Rothenburg. Od [[1680]] roku Szwedzi nazywali twierdzę '''Neumünde'''. |
||
Podczas [[III wojna północna|wielkiej wojny północnej]] twierdza zdobyta została przez [[Rosja]]n, a następnie całkowicie |
Podczas [[III wojna północna|wielkiej wojny północnej]] twierdza zdobyta została przez [[Rosja]]n, a następnie całkowicie przebudowana. W [[1742]] roku w Dyjamencie uwięziono regentkę [[Anna Leopoldowna|Annę]], jej męża Antona Ulricha von Braunschweiga oraz jej syna, przyszłego cara [[Iwan VI Romanow|Iwana VI]]. W roku [[1775]] miejscowy [[kościół (budynek)|kościół]] [[Luteranizm|luterański]] przebudowano na [[cerkiew (budynek)|cerkiew]] [[Prawosławie|prawosławną]]. |
||
Rząd Rosji w [[1893]] roku zmienił nazwę Dyjamentu (w którym mieszkali tylko rosyjscy żołnierze) na '''Усть-Двинск'''. Fortyfikacje twierdzy zostały całkowicie przebudowane przed wybuchem [[I wojna światowa|pierwszej wojny światowej]]. Podczas wojny Dyjament bombardowany był przez siły powietrzne [[Niemcy|Niemiec]]. Wkrótce Niemcy opanowali twierdzę, a w [[1917]] roku jej inspekcji osobiście dokonał [[Cesarstwo Niemieckie|cesarz niemiecki]] [[Wilhelm II Hohenzollern|Wilhelm II]]. |
Rząd Rosji w [[1893]] roku zmienił nazwę Dyjamentu (w którym mieszkali tylko rosyjscy żołnierze) na '''Усть-Двинск'''. Fortyfikacje twierdzy zostały całkowicie przebudowane przed wybuchem [[I wojna światowa|pierwszej wojny światowej]]. Podczas wojny Dyjament bombardowany był przez siły powietrzne [[Niemcy|Niemiec]]. Wkrótce Niemcy opanowali twierdzę, a w [[1917]] roku jej inspekcji osobiście dokonał [[Cesarstwo Niemieckie|cesarz niemiecki]] [[Wilhelm II Hohenzollern|Wilhelm II]]. |
||
Wersja z 00:22, 16 cze 2011
Dyjament (zwany także Dynamunt albo Dynemunt) (łot. Daugavgrīva, niem. Dünamünde) - silna twierdza leżąca u ujścia Dźwiny, osłaniająca Rygę od strony Bałtyku. Od 1959 roku dzielnica Rygi, dzisiejszej stolicy Łotwy.
Osada założona została w 1205 roku przez Cystersów pochodzących z klasztoru Pforta około 20 km od rezydencji biskupa Rygi Alberta. Jednym z pierwszych rządców nowo założonego klasztoru został brat biskupa Alberta Dietrich, a po roku 1210, ale przed 1220, opatem był hrabia Lippe Bernhard II. Podczas powstania plemion łotewskich w 1228 roku klasztor został zniszczony wraz z grobowcami. Po zakończeniu walk mnisi odbudowali klasztor. W 1305 roku opat klasztoru sprzedał klasztor zakonowi kawalerów mieczowych, ten zaś na miejscu klasztoru rozpoczął budowę fortecy Dünamünde.
W 1329 roku należący do kawalerów mieczowych zamek przejęli mieszczanie Rygi. W roku 1435 zostali jednak zmuszeni do zwrócenia zamku Dyjament kawalerom mieczowym. W roku 1481 kawalerowie mieczowi, chcąc zniszczyć handel ryski, zamknęli dla żeglugi ujście Dźwiny za pomocą przeciągniętego między brzegami żelaznego łańcucha. W odpowiedzi mieszczanie zdobyli i zniszczyli zamek Dyjament. Rycerze zakonni przystąpili do odbudowy zamku 8 lat później. Ponieważ Ryga była pod kontrolą arcybiskupa ryskiego, rzeczywista stolica Zakonu kawalerów mieczowych mieściła się w Dyjamencie.
W 1561 roku podczas wojny litewsko-rosyjskiej Dyjament wraz z całymi Inflantami wszedł w skład Rzeczypospolitej. W 1582 roku jego fortyfikacje zostały rozbudowane przez Stefana Batorego. Podczas wojny polsko-szwedzkiej 1600-1611 twierdza w lipcu 1608 roku poddała się po oblężeniu[1] szwedzkim wojskom hrabiego Fryderyka Joachima Mansfelda. W 1609 roku twierdza, broniona przez 250 szwedzkich żołnierzy, odzyskana została przez hetmana wielkiego litewskiego Jana Karola Chodkiewicza. Próba zdobycia twierdzy przez Szwedów w 1617 roku zakończyła się niepowodzeniem. Jednak w roku 1622 Gustaw Adolf zdobył Dyjament, a następnie rozkazał jego przebudowę. Nową twierdzę w stylu holenderskim zaprojektował w 1641 roku generał Rothenburg. Od 1680 roku Szwedzi nazywali twierdzę Neumünde.
Podczas wielkiej wojny północnej twierdza zdobyta została przez Rosjan, a następnie całkowicie przebudowana. W 1742 roku w Dyjamencie uwięziono regentkę Annę, jej męża Antona Ulricha von Braunschweiga oraz jej syna, przyszłego cara Iwana VI. W roku 1775 miejscowy kościół luterański przebudowano na cerkiew prawosławną.
Rząd Rosji w 1893 roku zmienił nazwę Dyjamentu (w którym mieszkali tylko rosyjscy żołnierze) na Усть-Двинск. Fortyfikacje twierdzy zostały całkowicie przebudowane przed wybuchem pierwszej wojny światowej. Podczas wojny Dyjament bombardowany był przez siły powietrzne Niemiec. Wkrótce Niemcy opanowali twierdzę, a w 1917 roku jej inspekcji osobiście dokonał cesarz niemiecki Wilhelm II.
Rząd łotewski kilkanaście lat później zburzył fortyfikacje Dyjamentu. W czasach zimnej wojny znajdowała się tutaj radziecka baza wojskowa. Dzisiaj Dyjament jest dzielnicą stolicy Łotwy Rygi.
- ↑ Adam St. Naruszewicz, "Historya J.K. Chodkiewicza, Wojewody Wileńskiego, Hetmana Wielkiego W. Ks. Lit.", Lipsk 1837, t. I, str. 180.
Linki zewnętrzne
Zobacz też
Nieprawidłowe parametry: {57.045119|24.0392876|type:landmark_region:LV-RIX}