Hermanowicze: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Konarski (dyskusja | edycje)
11 504 edycje
ilustracja
Konarski (dyskusja | edycje)
11 504 edycje
→‎Zabytki: drobne merytoryczne
Linia 56: Linia 56:


== Zabytki ==
== Zabytki ==
* kościół katolicki pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego – ufundowany przez Ignacego Szyryna, wzniesiony w stylu [[barok]]u wileńskiego ([[1787]]); po II wojnie światowej nieczynny, zwrócony wiernym w [[1988]] r.<ref>[http://www.radzima.org/pl/pub/5194_p/ Kościół Przemienienia Pańskiego, m-ko Hermanowicze<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->].</ref>,
* kościół katolicki pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego – ufundowany przez Ignacego Szyryna, wzniesiony w stylu [[barok wileński|baroku wileńskiego]] w [[1787]] r.; po II wojnie światowej nieczynny, zwrócony wiernym w [[1988]] r.<ref>[http://www.radzima.org/pl/pub/5194_p/ Kościół Przemienienia Pańskiego, m-ko Hermanowicze<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->].</ref>,
* [[klasycyzm|klasycystyczny]] zespół pałacowo-parkowy Szyrynów z pocz. XIX w.<ref>[http://www.radzima.org/pl/pub/5195_p/ Zespół pałacowo-parkowy, m-ko Hermanowicze<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->].</ref>,
* [[klasycyzm|klasycystyczny]] zespół pałacowo-parkowy Szyrynów z pocz. XIX w.<ref>[http://www.radzima.org/pl/pub/5195_p/ Zespół pałacowo-parkowy, m-ko Hermanowicze<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->].</ref>,
* [[cerkiew (budynek)|cerkiew]] [[staroobrzędowcy|staroobrzędowców]] z [[1926]] r.<ref>[http://radzima.org/be/pub/5193_p/ Малельня стараверская, мяст. Германавічы<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->].</ref>,
* [[cerkiew (budynek)|cerkiew]] [[staroobrzędowcy|staroobrzędowców]] z [[1926]] r.<ref>[http://radzima.org/be/pub/5193_p/ Малельня стараверская, мяст. Германавічы<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->].</ref>,

Wersja z 16:43, 6 wrz 2012

Szablon:Wieś zagranica infobox

Kościół w Hermanowiczach

Hermanowicze (biał.: Германавічы, ros.: Германовичи) – dawne miasteczko, obecnie wieś w rejonie szarkowszczyńskim obwodu witebskiego; położone nad rzeką Dzisną 18 km na północny wschód od Szarkowszczyzny, centrum administracyjne sielsowietu hermanowickiego – Германавіцкі сельсавет.

Historia

Przed 1500 r. wieś cząstkowa bojarów putnych. Następnie Hermanowicze należały do dóbr Sapiehów z centrum w Ikaźni. Wzmiankowane w 1563 r. pod nazwą Jermanawicze jako osada w województwie połockim Wielkiego Księstw Litewskiego. Od 1565 r. w powiecie brasławskim województwa wileńskiego. W 1739 r. Józef Stanisław Sapieha sprzedał za miasteczko Hermanowicze z folwarkiem Szabaławszczyzna Janowi Hylzenowi, przedstawicielowi inflanckiego rodu szlacheckiego. Od tego czasu Hermanowicze stały się centrum klucza hermanowickiego dóbr Hylzenów, obejmującego: Biały Dwór (Белы Двор), Mariampol, Przemiana, Pużany, Porzecz, Reczki (Рэчкі), Józefów (Юзафоў, Józefowo).

Od 1782 r., kiedy Józef Hylzen (wojewoda mścisławski) sprzedał Hermanowicze Ignacemu Szyrynowi, miejscowość stała się własnością rodu Szyrynów, który przetrwał tu do 1939 r.

Ignacy Szyryn ufundował w Hermanowiczach kościół rzymskokatolicki, a jego trzeci syn Justyn kaplicę. Od tego czasu rzymskokatoliccy mieszkańcy Hermanowicz i sąsiednich osad wyróżniali się wśród rzeszy unickich (a później prawosławnych) wiernych tych terenów.

Po drugim rozbiorze Polski w 1793 r. Hermanowicze znalazły się w granicach Imperium Rosyjskiego w powiecie dziśnieńskim. Po reformie uwłaszczeniowej w 1861 r. – centrum włości powiatu dziśnieńskiego. Jednak folwark Szyrynów obejmował jeszcze ponad 10 tysięcy dziesięcin ziemi. Pod koniec XIX wieku było tu 300 mieszkańców, gorzelnia, młyn, sklep, karczma. Ludność żydowska liczyła około 100 osób.[1] Po pokoju ryskim w 1921 r. w graniach II Rzeczypospolitej jako centrum gminy w powiecie dziśnieńskim województwa nowogródzkiego, a potem wileńskiego. W 1927 r. Skarb Państwa nabył za ponad 35 tysięcy złotych hermanowicki pałac Szyrynów na potrzeby szkoły. Po agresji ZSRR w 1939 r. w BSRR – od 12 X 1940 r. centrum sielsowieta. W czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej w l. 1941-1944 pod okupacją niemiecką: Komisariat Rzeszy Wschód.

Po II wojnie światowej Hermanowicze znalazły się w granicach radzieckiej Białorusi.w 1970 roku we wsi było 649 mieszkańców i 209 gospodarstw domowych, centrum Rolnicza Spółdzielni „Hermanowicze”, gimnazjum, przedszkole, biblioteka, centrum kultury, szpital, poczta, 7 sklepów. W miejscowości działa szkolne muzeum historii lokalnej, Literacko-Artystyczne Muzeum im. Michała Rajczonka oraz Hermanowickie Muzeum Sztuki i Etnografii im. Józefa Drozdowicza (Jaziep Drazdowicz – biał.: Язэп Драздовіч)[2].

Hermanowicze są siedzibą parafii rzymskokatolickiej Przemienienia Pańskiego, należącej do dekanatu miorskiego diecezji witebskiej.

Zabytki

  • kościół katolicki pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego – ufundowany przez Ignacego Szyryna, wzniesiony w stylu baroku wileńskiego w 1787 r.; po II wojnie światowej nieczynny, zwrócony wiernym w 1988 r.[3],
  • klasycystyczny zespół pałacowo-parkowy Szyrynów z pocz. XIX w.[4],
  • cerkiew staroobrzędowców z 1926 r.[5],
  • cmentarz z grobami m.in.: krajoznawcy i malarza Michała Rajczonki[6], Józefy Narcyzowej Drozdowicz (Drozdovič) (1841-1921), matki Józefa Drozdowicza[7] oraz kwaterą polskich żołnierzy z 1920 r.[8],
  • cmentarz żydowski[9]

Linki zewnętrzne

  1. ↑ JewishGen Locality Page – Germanovichi, Belarus.
  2. ↑ Centrum Kultualno-Oświatowe im. Jaziepa Drazdowicza, zob. też [1]; [2]; [3]; [4].
  3. ↑ Kościół Przemienienia Pańskiego, m-ko Hermanowicze.
  4. ↑ Zespół pałacowo-parkowy, m-ko Hermanowicze.
  5. ↑ Малельня стараверская, мяст. Германавічы.
  6. ↑ Cmentarz chrześcijański, m-ko Hermanowicze.
  7. ↑ Fotogaleria.
  8. ↑ Hermanowicze (Германавічы) [Olsztyńska Strona Rowerowa].
  9. ↑ Германовичи.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hermanowicze&oldid=32702196”