Lektorium: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne |
|||
Linia 7: | Linia 7: | ||
Lektorium stanowiło dalszą formę rozwojową wczesnochrześcijańskiej przegrody chórowej i najczęściej miało formę ażurowej ścianki, na której znajdowało się miejsce do wygłaszania kazania. Lektoria zaczęły pojawiać się w późnym [[sztuka romańska|romanizmie]], w [[gotyk]]u ich stawianie stało się regułą. W czasach nowożytnych zostały w większości rozebrane, a ich funkcję jako miejsca wygłaszania kazania przejęła [[ambona (architektura)|ambona]]. |
Lektorium stanowiło dalszą formę rozwojową wczesnochrześcijańskiej przegrody chórowej i najczęściej miało formę ażurowej ścianki, na której znajdowało się miejsce do wygłaszania kazania. Lektoria zaczęły pojawiać się w późnym [[sztuka romańska|romanizmie]], w [[gotyk]]u ich stawianie stało się regułą. W czasach nowożytnych zostały w większości rozebrane, a ich funkcję jako miejsca wygłaszania kazania przejęła [[ambona (architektura)|ambona]]. |
||
Zabytki tego typu zachowały się m.in. w katedrach w [[Albi (Tarn)|Albi]], [[Naumburg (Saale)]] i [[Magdeburg]]u, kościołach [[Kościół St Étienne du Mont w Paryżu|Saint-Étienne-du-Mont]] w [[Paryż]]u, [[Kościół św. Elżbiety w Marburgu|św. Elżbiety w Marburgu]], [[Kościół św. Pantaleona w Kolonii|św. Pantaleona w Kolonii]]. Do II wojny światowej lektorium posiadała kolegiata w [[Kołobrzeg]]u. Obecnie jedyne w Polsce zachowane oryginalne lektorium znajduje się w [[Kościół Świętej Trójcy w Gdańsku|kościele Świętej Trójcy w Gdańsku]]. |
Zabytki tego typu zachowały się m.in. w katedrach w [[Albi (Tarn)|Albi]], [[Naumburg (Saale)]] i [[Magdeburg]]u, kościołach [[Kościół St Étienne du Mont w Paryżu|Saint-Étienne-du-Mont]] w [[Paryż]]u, [[Kościół św. Elżbiety w Marburgu|św. Elżbiety w Marburgu]], [[Kościół św. Pantaleona w Kolonii|św. Pantaleona w Kolonii]]. Do II wojny światowej lektorium posiadała kolegiata w [[Kołobrzeg]]u. Obecnie jedyne w Polsce zachowane oryginalne lektorium znajduje się w [[Kościół Świętej Trójcy w Gdańsku|kościele Świętej Trójcy w Gdańsku]]. Nieistniejące dzisiaj gotyckie lektorium znajdowało się w kościele św. Jana Chrzciciela w Zawichoście. |
||
[[Kategoria:Architektura sakralna]] |
[[Kategoria:Architektura sakralna]] |
Wersja z 16:51, 6 kwi 2013
Lektorium – murowana lub drewniana przegroda oddzielająca w kościołach katedralnych i klasztornych przestrzeń przeznaczoną dla duchownych lub mnichów (prezbiterium) od części w której mogli przebywać świeccy (nawy głównej).
Lektorium stanowiło dalszą formę rozwojową wczesnochrześcijańskiej przegrody chórowej i najczęściej miało formę ażurowej ścianki, na której znajdowało się miejsce do wygłaszania kazania. Lektoria zaczęły pojawiać się w późnym romanizmie, w gotyku ich stawianie stało się regułą. W czasach nowożytnych zostały w większości rozebrane, a ich funkcję jako miejsca wygłaszania kazania przejęła ambona.
Zabytki tego typu zachowały się m.in. w katedrach w Albi, Naumburg (Saale) i Magdeburgu, kościołach Saint-Étienne-du-Mont w Paryżu, św. Elżbiety w Marburgu, św. Pantaleona w Kolonii. Do II wojny światowej lektorium posiadała kolegiata w Kołobrzegu. Obecnie jedyne w Polsce zachowane oryginalne lektorium znajduje się w kościele Świętej Trójcy w Gdańsku. Nieistniejące dzisiaj gotyckie lektorium znajdowało się w kościele św. Jana Chrzciciela w Zawichoście.