Monaster Objawienia Pańskiego w Kijowie: Różnice pomiędzy wersjami

{{{nazwa}}}
Богоявленський монастир
Państwo	Ukraina
Miejscowość	Kijów
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Eparchia	eparchia kijowska
Klauzura	nie
Typ monasteru	męski
	Obiekty sakralne
Sobór	Sobór Objawienia Pańskiego
Fundator	Halszka Hulewiczówna
Styl	barok
Data zamknięcia	po 1917
Data zburzenia	ok. 1935
	Położenie na mapie Ukrainy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:building}

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 09:32, 4 lip 2013

Monaster Objawienia Pańskiego w Kijowie, monaster bracki w Kijowie – prawosławny klasztor w Kijowie, otwarty w 1615 i zlikwidowany po rewolucji październikowej, w latach 30. XX wieku zburzony.

Monaster był w I Rzeczypospolitej administrowany przez kijowskie bractwo prawosławne, założone w 1615^[1]. Został ufundowany w tym samym roku przez Halszkę Hulewiczównę^[2], która przekazała bractwu ziemię pod budowę klasztoru, domu pielgrzyma, szkoły dla prawosławnej młodzieży^[1]. Szkoła bracka połączyła się następnie z kolegium Piotra Mohyły, tworząc Akademię Mohylańską^[3].

Monaster był wspierany przez Kozaków zaporoskich (podobnie jak bractwo kijowskie)^[3]. W 1622 roku po śmierci w wyniku ran odniesionych w bitwie pod Chocimiem, pochowany w nim został hetman kozacki Piotr Konaszewicz-Sahajdaczny^[4].

W latach 1690-1693 hetman Iwan Mazepa ufundował nowy sobór Objawienia Pańskiego w kompleksie klasztornym, zaś w 1703 rozpoczął budowę murowanej siedziby Akademii Mohylańskiej. W połowie XVIII w. wzniesiono trójkondygnacyjną dzwonnicę nad bramą prowadzącą na teren klasztoru, zaprojektowaną przez Stefana Kownira, obiekt ten w 1829 przebudowano według projektu A. Melenskiego^[1]. Całość utrzymana była w stylu baroku kozackiego^[1]. Oryginalny ikonostas w soborze monasterskim, zniszczony w pożarze kijowskiej dzielnicy Padół w 1811, został w 1825 zastąpiony przez konstrukcję neoklasycystyczną, również projektu Melenskiego^[1].

Monaster był czynny do upadku caratu i przejęcia władzy przez bolszewików. W zabudowaniach klasztornych rozlokowano państwową poliklinikę i część instytucji Ukraińskiej Akademii Nauk. W 1926 monaster Objawienia Pańskiego uzyskał status zabytku o znaczeniu republikańskim. Mimo to w latach 30. XX wieku (po 1935) zniszczony został sobór monasterski i dzwonnica. Przetrwał natomiast wielokrotnie przebudowywany budynek dawnego refektarza i część dawnych obiektów mieszkalnych dla mnichów. Podobnie jak w przypadku monasteru św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach, rozebrane budynki sakralne oficjalnie uznano za nieposiadające wartości artystycznej^[1].

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f The Main Church Of The Bratskyi Monastery Of The Epiphany
↑ Mironowicz A.: Kościół prawosławny w Polsce. Białostockie Towarzystwo Historyczne, 2006, s. 304. ISBN 83-60456-02-X.
↑ ^a ^b N. Jakowenko: Historia Ukrainy do 1795 roku. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 239. ISBN 978-83-01-16763-9.
↑ Сас П. М., Кіркене Г. Хотинська битва 1621 – битва за Центральну Європу. — Київ: Балтія-Друк, 2011. — s. 216. — ISBN 978-966-8137-83-9

[ut-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f The Main Church Of The Bratskyi Monastery Of The Epiphany

[2] Mironowicz A.: Kościół prawosławny w Polsce. Białostockie Towarzystwo Historyczne, 2006, s. 304. ISBN 83-60456-02-X.

[jak-3] N. Jakowenko: Historia Ukrainy do 1795 roku. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 239. ISBN 978-83-01-16763-9.

[4] Сас П. М., Кіркене Г. Хотинська битва 1621 – битва за Центральну Європу. — Київ: Балтія-Друк, 2011. — s. 216. — ISBN 978-966-8137-83-9

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Linia 47: / Linia 47: @@
 {{cytuj książkę | autor = Mironowicz A.| tytuł = Kościół prawosławny w Polsce| wydawca = Białostockie Towarzystwo Historyczne| rok = 2006| strony = 304| isbn = 836045602X}}</ref>, która przekazała bractwu ziemię pod budowę klasztoru, domu pielgrzyma, szkoły dla prawosławnej młodzieży<ref name="ut"/>. Szkoła bracka połączyła się następnie z kolegium [[Piotr Mohyła|Piotra Mohyły]], tworząc [[Akademia Mohylańska w Kijowie|Akademię Mohylańską]]<ref name="jak">{{cytuj książkę |autor = [[Natalia Jakowenko|N. Jakowenko]]| tytuł = Historia Ukrainy do 1795 roku| wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN| miejsce = Warszawa| rok = 2011| strony = 239| isbn = 9788301167639}}</ref>.
-Monaster był wspierany przez [[Kozacy zaporoscy|Kozaków zaporoskich]] (podobnie jak bractwo kijowskie)<ref name="jak"/>. W [[1622]] roku po śmierci w wyniku ran odniesionych w bitwie pod Chocimiem, pochowany w nim został hetman kozacki [[Piotr Konaszewicz-Sahajdaczny]]. W latach 1690-1693 hetman [[Iwan Mazepa]] ufundował nowy sobór Objawienia Pańskiego w kompleksie klasztornym, zaś w 1703 rozpoczął budowę murowanej siedziby Akademii Mohylańskiej. W połowie XVIII w. wzniesiono trójkondygnacyjną dzwonnicę nad bramą prowadzącą na teren klasztoru, zaprojektowaną przez Stefana Kownira, obiekt ten w 1829 przebudowano według projektu A. Melenskiego<ref name="ut"/>. Całość utrzymana była w stylu baroku kozackiego<ref name="ut"/>. Oryginalny [[ikonostas]] w soborze monasterskim, zniszczony w pożarze kijowskiej dzielnicy Padół w 1811, został w 1825 zastąpiony przez konstrukcję neoklasycystyczną, również projektu Melenskiego<ref name="ut"/>.
+Monaster był wspierany przez [[Kozacy zaporoscy|Kozaków zaporoskich]] (podobnie jak bractwo kijowskie)<ref name="jak"/>. W [[1622]] roku po śmierci w wyniku ran odniesionych w bitwie pod Chocimiem, pochowany w nim został hetman kozacki [[Piotr Konaszewicz-Sahajdaczny]]<ref>Сас П. М., Кіркене Г. Хотинська битва 1621 – битва за Центральну Європу. — Київ: Балтія-Друк, 2011. — s. 216. — ISBN 978-966-8137-83-9</ref>.
+W latach 1690-1693 hetman [[Iwan Mazepa]] ufundował nowy sobór Objawienia Pańskiego w kompleksie klasztornym, zaś w 1703 rozpoczął budowę murowanej siedziby Akademii Mohylańskiej. W połowie XVIII w. wzniesiono trójkondygnacyjną dzwonnicę nad bramą prowadzącą na teren klasztoru, zaprojektowaną przez Stefana Kownira, obiekt ten w 1829 przebudowano według projektu A. Melenskiego<ref name="ut"/>. Całość utrzymana była w stylu baroku kozackiego<ref name="ut"/>. Oryginalny [[ikonostas]] w soborze monasterskim, zniszczony w pożarze kijowskiej dzielnicy Padół w 1811, został w 1825 zastąpiony przez konstrukcję neoklasycystyczną, również projektu Melenskiego<ref name="ut"/>.
 Monaster był czynny do upadku caratu i przejęcia władzy przez bolszewików. W zabudowaniach klasztornych rozlokowano państwową poliklinikę i część instytucji Ukraińskiej Akademii Nauk. W 1926 monaster Objawienia Pańskiego uzyskał status zabytku o znaczeniu republikańskim. Mimo to w latach 30. XX wieku (po 1935) zniszczony został sobór monasterski i dzwonnica. Przetrwał natomiast wielokrotnie przebudowywany budynek dawnego refektarza i część dawnych obiektów mieszkalnych dla mnichów. Podobnie jak w przypadku [[monaster św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach|monasteru św. Michała Archanioła o Złotych Kopułach]], rozebrane budynki sakralne oficjalnie uznano za nieposiadające wartości artystycznej<ref name="ut"/>.