Mury obronne w Golubiu-Dobrzyniu: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
→Opis: drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
Linia 38: | Linia 38: | ||
== Opis == |
== Opis == |
||
Mury miały kształt nieregularnego pięcioboku złożonego z prostych odcinków murów, 17 prostokątnych baszt otwartych od strony miasta, czterech niewielkich wież narożnych (zachowała się tylko jedna). Wzdłuż murów znajdowały dawniej się cztery bramy - na traktach prowadzących do miasta znajdowały się bramy Zamkowa (Toruńska), Brodnicka, Dobrzyńska oraz brama Błońska o charakterze lokalnym. Z trzech stron mury otoczone były fosą, natomiast wschodnią ich część chroniła rzeka [[Drwęca]]. Mury zbudowano w technice [[opus emplectum]], co oznacza, że ich ceglane ściany wypełnione są gruzem i kamieniami zalanymi wapienną zaprawą. Na fragmentach południowych zachowały się ślady dekorowania murów w romby cegłą zendrówką<ref>http://www.nid.pl/upload/iblock/624/62471c2009d884b3f57f6d45b108e192.pdf</ref>. |
Mury miały kształt nieregularnego pięcioboku złożonego z prostych odcinków murów, 17 prostokątnych baszt otwartych od strony miasta, czterech niewielkich wież narożnych (zachowała się tylko jedna). Wzdłuż murów znajdowały dawniej się cztery bramy - na traktach prowadzących do miasta znajdowały się bramy Zamkowa (Toruńska), Brodnicka, Dobrzyńska oraz brama Błońska o charakterze lokalnym. Z trzech stron mury otoczone były fosą, natomiast wschodnią ich część chroniła rzeka [[Drwęca]]. Mury zbudowano w technice [[opus emplectum]], co oznacza, że ich ceglane ściany wypełnione są gruzem i kamieniami zalanymi wapienną zaprawą. Na fragmentach południowych zachowały się ślady dekorowania murów w romby cegłą zendrówką<ref>http://www.nid.pl/upload/iblock/624/62471c2009d884b3f57f6d45b108e192.pdf</ref>. |
||
Podczas [[Wojna golubska|Wojny golubskiej]] po zdobyciu miasta przez króla Władysława Jagiełłę w sierpniu 1422 roku, król rozkazał zburzyć ważniejsze elementy fortyfikacji miejskich, w tym wieżę, która była wyższa niż pozostałe, co uczyniono przez wykonanie podkopu na skutek czego wieża ta zwaliła się do Drwęcy<ref>[[Mieczysław Haftka]] "Zamki Krzyżackie w Polsce - Szkice z Dziejów", Muzeum Zamkowe w Malborku, 1999, s.117, ISBN 83-86-206-27-6</ref>. |
|||
Jedyną zachowaną narożną wieżę w 1912 roku przykryto czterospadowym dachem namiotowym. Baszta ta w okresie międzywojennym służyła jako siedziba lokalnej organizacji [[Polskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”|Sokół]] i [[ZHP]]. |
Jedyną zachowaną narożną wieżę w 1912 roku przykryto czterospadowym dachem namiotowym. Baszta ta w okresie międzywojennym służyła jako siedziba lokalnej organizacji [[Polskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”|Sokół]] i [[ZHP]]. |
Wersja z 00:25, 29 paź 2013
nr rej. A/140/432 z 21 grudnia 1959 | |
Widok na północny odcinek murów | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Ukończenie budowy |
1 poł. XIV w. |
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} |
Mury obronne w Golubiu-Dobrzyniu - pozostałości murów obronnych miasta Golubia, powstałych w 1 poł. XIV w. Mury zostały wpisane do rejestru zabytków dnia 21 grudnia 1959 r. pod numerem A/140/432[1].
Opis
Mury miały kształt nieregularnego pięcioboku złożonego z prostych odcinków murów, 17 prostokątnych baszt otwartych od strony miasta, czterech niewielkich wież narożnych (zachowała się tylko jedna). Wzdłuż murów znajdowały dawniej się cztery bramy - na traktach prowadzących do miasta znajdowały się bramy Zamkowa (Toruńska), Brodnicka, Dobrzyńska oraz brama Błońska o charakterze lokalnym. Z trzech stron mury otoczone były fosą, natomiast wschodnią ich część chroniła rzeka Drwęca. Mury zbudowano w technice opus emplectum, co oznacza, że ich ceglane ściany wypełnione są gruzem i kamieniami zalanymi wapienną zaprawą. Na fragmentach południowych zachowały się ślady dekorowania murów w romby cegłą zendrówką[2].
Podczas Wojny golubskiej po zdobyciu miasta przez króla Władysława Jagiełłę w sierpniu 1422 roku, król rozkazał zburzyć ważniejsze elementy fortyfikacji miejskich, w tym wieżę, która była wyższa niż pozostałe, co uczyniono przez wykonanie podkopu na skutek czego wieża ta zwaliła się do Drwęcy[3].
Jedyną zachowaną narożną wieżę w 1912 roku przykryto czterospadowym dachem namiotowym. Baszta ta w okresie międzywojennym służyła jako siedziba lokalnej organizacji Sokół i ZHP.
Konserwacja
W latach 50. i 60. XX wieku PP PKZ w Toruniu przeprowadził prace konserwatorskie części zachowanych murów obronnych. W latach 90. XX wieku przeprowadzono kolejne prace konserwatorskie, rekonstruując dwie baszty na północnym odcinku przebiegu murów, zabezpieczając korony murów oraz usuwając przylegające do murów przybudówki. W 1999 roku uporządkowano przybudówki od strony plebanii przy ul. Kościelnej oraz przy ul. Browarnej tworząc bulwar nad Drwęcą. W tym samym roku wykupiono cześć działek od strony ul. Zamurnej[4].
Zobacz też
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo kujawsko-pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2012-10-05] .
- ↑ http://www.nid.pl/upload/iblock/624/62471c2009d884b3f57f6d45b108e192.pdf
- ↑ Mieczysław Haftka "Zamki Krzyżackie w Polsce - Szkice z Dziejów", Muzeum Zamkowe w Malborku, 1999, s.117, ISBN 83-86-206-27-6
- ↑ http://www.nid.pl/upload/iblock/624/62471c2009d884b3f57f6d45b108e192.pdf
Bibliografia
- Tablica informacyjna na murach