Kolegiata Świętej Trójcy w Ołyce: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Bibliografia: drobne merytoryczne
Konarski (dyskusja | edycje)
→‎Bibliografia: drobne redakcyjne
Linia 110: Linia 110:
* [http://ua.vlasenko.net/_pgs/pgs-html/pgs2-081.html Kościół Św. Trójcy Zabytki architektury Ukraińskiej SRR]
* [http://ua.vlasenko.net/_pgs/pgs-html/pgs2-081.html Kościół Św. Trójcy Zabytki architektury Ukraińskiej SRR]
* Wolczański J., Świątynie Wołynia, Kraków 2000.
* Wolczański J., Świątynie Wołynia, Kraków 2000.
* Brykowska Maria, Urbanistyka i architektura Ołyki w XVI-XVII w., Studium Orbis Charisteria Theresiae
* Brykowska Maria, Urbanistyka i architektura Ołyki w XVI-XVII w., Studium Orbis Charisteria Theresiae Zarębska, Anno Jubilaei Oblata, Warszawa 2003, 37-50.
Zarębska, Anno Jubilaei Oblata, Warszawa 2003, 37-50.


[[Kategoria:Ołyka]]
[[Kategoria:Ołyka]]

Wersja z 13:28, 27 lut 2014

Kolegiata Świętej Trójcy w Ołyce
Ilustracja
Widok na kolegiatę
Państwo

 Ukraina

Miejscowość

Ołyka

Adres

{{{adres}}}

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

św. Trójca

Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}

Kolegiata Świętej Trójcybarokowy rzymskokatolicki kościół parafialny z 1 poł. XVII w., w Ołyce w obwodzie wołyńskim na Ukrainie.

Historia

"Kolegiata Św. Trójcy" (Napoleon Orda, 1874)

Pierwszy drewniany kościół w tym miejscu został wybudowany w roku 1588 przez księcia Stanisława Radziwiłła, namówionego przez Piotra Skargę do odejścia od kalwinizmu.

Nowy kościół został wzniesiony w latach 1635-1640 na zlecenie Albrechta Stanisława Radziwiłła na wzór rzymskiego kościoła Il Gesù (wiąże się stylistycznie również z Kościółem Zwiastowania NMP w Grodnie). Był wówczas uważany za najpiękniejszą świątynię Wołynia. Projekt kościoła należy do Włochów Benedetto Molli’ego i Giovanni Maliverny. Swój wkład w budowę wnieśli również rzeźbiarzy Melchior Erlenberg i Michał Germanus. Kościół został konsekrowany w 1640 roku przez biskupa Andrzeja Gębickiego, a rok później został podniesiony do rangi kolegiaty. W 1638 r. fundator kościoła założył przy kościele kolegium – filię Akademii Zamojskiej oraz seminarium duchowne. Kapituła kolegialna istniała w Ołyce do 1945 roku. Po zamknięciu kolegiaty przez władze sowieckie zabytek stopniowo zaczął popadać w ruinę.

Na początku lat 90. XX wieku kolegiata została przekazana parafii rzymskokatolickiej należącej do diecezji łuckiej. Przy okazji większych świąt religijnych, w kościele odbywają się msze święte i nabożeństwa. Kościołem parafialnym w Ołyce jest kościół św. Piotra i Pawła.

Architektura

Rzut kolegiaty

Barokowy kościół jest trójnawową bazyliką z narteksem, chórami i półkoliste zamkniętym prezbiterium. Główna fasada świątyni podzielona jest korynckimi pilastrami, powyżej których znajduje się ogromny łaciński napis "DEUS DE TUIS DONIS TIBI OFFERIMUS". Między pilastrami ustawione rzeźby świętych Wojciecha, Stanisława, Piotra i Pawła dłuta Melchiora Erlenberga.

Dwukondygnacyjną fasadę wieńczy parawanowy szczyt ze spływami wolutowymi zamknięty tympanonem i flankowany przez dwie boczne wieżyczki. Duże prostokątne pole frontonu wypełnia płaskorzeźba "Koronacja Najświętszej Maryi Panny" z wizerunkiem Matki Boskiej w całej postaci, stojącej na półksiężycu wśród obłoków i główek cherubinów. Niżej w półokrągłym frontonie umieszczono płaskorzeźbę "Bóg Ojciec".

Wnętrze kościoła zdobiły liczne rzeźby i dekoracje, pomiędzy pilastrami rozmieszczone były duże płótna z obrazami. Nad pilastrami stały rzeźby dwunastu apostołów (niektóre zachowały się do dziś). Nie zachowały natomiast ołtarze w stylu wczesnego baroku wykute z marmuru i alabastru oraz stalle w prezbiterium, które były dziełem Melchiora Erlenberga, ucznia Jana Pfistera ze Lwowa. Wewnątrz kościoła znajdowały się liczne nagrobki i epitafia rodziny Radziwiłłów, najczęściej z kolorowego marmuru i alabastru. Większość z nich nie przetrwało do naszych czasów. W kościele znajdowały się również liczne artystyczne malowidła na tematy religijne i portrety, z których sześć jest obecnie przechowywane w Lwowskiej Galerii Sztuki.

Za kościołem znajduje się murowana dzwonnica, składająca się z pięciu filarów połączonych arkadami. Filary dekorowane są płaskimi niszami, dwa wewnętrzne ozdabiają ornamenty roślinne, a środkowy – maszkaron.

Fotogaleria

Bibliografia