Elżbieta Helena Sieniawska: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Konarski (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 16: Linia 16:
| dzieci=[[Zofia Czartoryska z Sieniawskich|Zofia Sieniawska]]
| dzieci=[[Zofia Czartoryska z Sieniawskich|Zofia Sieniawska]]
}}
}}
'''Elżbieta Helena Sieniawska''' (ur. [[1669]] lub [[1670]], zm. [[1729]]) – córka [[Stanisław Herakliusz Lubomirski|Stanisława Herakliusza Lubomirskiego]] i Zofii Opalińskiej. Dwórka królowej [[Maria Kazimiera d’Arquien|Marii Kazimiery]]. Od 1687 roku żona [[Adam Mikołaj Sieniawski|Adama Mikołaja Sieniawskiego]] - później [[hetman wielki koronny|hetmana wielkiego koronnego]]. Po zawirowaniach wokół następstwa tronu polskiego i po jego zrzeczeniu się przez [[August II Mocny|Augusta II]], działała na rzecz porozumienia między carem [[Piotr I Wielki|Piotrem I]] i królem Szwecji [[Karol XII|Karolem XII]]. 8 sierpnia 1707 roku rozpoczęła obrady [[Rada Lubelska]], ale w związku z rabunkami i innymi nadużyciami [[Armia Imperium Rosyjskiego|wojsk rosyjskich]], [[Sejm walny|Sejm]] zaczął popierać [[Franciszek II Rakoczy|Ferenca Rákóczego]], kandydata Elżbiety Sieniawskiej. W 1711 roku zaprosiła na uroczystości chrzcin swej córki [[Zofia Czartoryska z Sieniawskich|Zofii]] – Piotra I, Augusta II i Rakoczego. Od królewicza [[Konstanty Władysław Sobieski|Konstantego Sobieskiego]] kupiła [[Olesko]] i [[Tarnopol]], a w 1720 roku [[dobra wilanowskie]], gdzie owocem jej działalności są boczne skrzydła [[pałac w Wilanowie|pałacu]]. Pałac wilanowski przekazała w spadku swej córce Zofii (wówczas nazywającej się po mężu [[Dönhoff]]), która następnie wniosła go w [[posag]]u drugiemu mężowi - [[August Aleksander Czartoryski|Augustowi Czartoryskiemu]].
'''Elżbieta Helena Sieniawska''' (ur. [[1669]] lub [[1670]], zm. [[1729]]) – córka [[Stanisław Herakliusz Lubomirski|Stanisława Herakliusza Lubomirskiego]] i Zofii Opalińskiej. Dwórka królowej [[Maria Kazimiera d’Arquien|Marii Kazimiery]]. Od 1687 roku żona [[Adam Mikołaj Sieniawski|Adama Mikołaja Sieniawskiego]] - później [[hetman wielki koronny|hetmana wielkiego koronnego]]. Po zawirowaniach wokół następstwa tronu polskiego i po jego zrzeczeniu się przez [[August II Mocny|Augusta II]], działała na rzecz porozumienia między carem [[Piotr I Wielki|Piotrem I]] i królem Szwecji [[Karol XII|Karolem XII]]. 8 sierpnia 1707 roku rozpoczęła obrady [[Rada Lubelska]], ale w związku z rabunkami i innymi nadużyciami [[Armia Imperium Rosyjskiego|wojsk rosyjskich]], [[Sejm walny|Sejm]] zaczął popierać [[Franciszek II Rakoczy|Ferenca Rákóczego]], kandydata Elżbiety Sieniawskiej. W 1711 roku zaprosiła na uroczystości chrzcin swej córki [[Zofia Czartoryska z Sieniawskich|Zofii]] – Piotra I, Augusta II i Rakoczego. Od królewicza [[Konstanty Władysław Sobieski|Konstantego Sobieskiego]] kupiła [[Olesko]] i [[Tarnopol]], a w 1720 roku [[dobra wilanowskie]], gdzie owocem jej działalności są boczne skrzydła [[pałac w Wilanowie|pałacu]]. Pałac wilanowski i pałac w Puławach przekazała w spadku swej córce Zofii (wówczas nazywającej się po mężu [[Dönhoff]]), która następnie wniosła go w [[posag]]u drugiemu mężowi - [[August Aleksander Czartoryski|Augustowi Czartoryskiemu]].


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==

Wersja z 14:02, 20 cze 2014

Elżbieta Helena Sieniawska
ilustracja
Rodzina

Lubomirscy

Data urodzenia

1669/1670

Data i miejsce śmierci

1729
Oleszyce

Ojciec

Stanisław Herakliusz Lubomirski

Matka

Zofia Opalińska

Dzieci

Zofia Sieniawska

Elżbieta Helena Sieniawska (ur. 1669 lub 1670, zm. 1729) – córka Stanisława Herakliusza Lubomirskiego i Zofii Opalińskiej. Dwórka królowej Marii Kazimiery. Od 1687 roku żona Adama Mikołaja Sieniawskiego - później hetmana wielkiego koronnego. Po zawirowaniach wokół następstwa tronu polskiego i po jego zrzeczeniu się przez Augusta II, działała na rzecz porozumienia między carem Piotrem I i królem Szwecji Karolem XII. 8 sierpnia 1707 roku rozpoczęła obrady Rada Lubelska, ale w związku z rabunkami i innymi nadużyciami wojsk rosyjskich, Sejm zaczął popierać Ferenca Rákóczego, kandydata Elżbiety Sieniawskiej. W 1711 roku zaprosiła na uroczystości chrzcin swej córki Zofii – Piotra I, Augusta II i Rakoczego. Od królewicza Konstantego Sobieskiego kupiła Olesko i Tarnopol, a w 1720 roku dobra wilanowskie, gdzie owocem jej działalności są boczne skrzydła pałacu. Pałac wilanowski i pałac w Puławach przekazała w spadku swej córce Zofii (wówczas nazywającej się po mężu Dönhoff), która następnie wniosła go w posagu drugiemu mężowi - Augustowi Czartoryskiemu.

Bibliografia

Linki zewnętrzne