Bitwa pod Lesienicami: Różnice pomiędzy wersjami

Bitwa pod Lesienicami
	wojna polsko-turecka 1672-1676
	; {{{opis grafiki}}}
Czas	{{{czas}}}
Miejsce	Lesienice, 7 km od Lwowa
Terytorium	rejon Lwowa
Wynik	wygrana wojsk polsko-litewskich
Strony konfliktu
I Rzeczpospolita	Chanat krymski
Dowódcy
Jan III Sobieski	Nuradyn Safa Girej
Siły
6 tys., połowa piechota	ok. 10 tys.
Straty
nieznane	nieznane
	Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|}
	[[commons:{{{commons}}}\|Multimedia w Wikimedia Commons]]

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 13:07, 28 lis 2014

Szablon:Wojna polsko-turecka 1672-1676 Bitwa pod Lesienicami (zwana też bitwą pod Lwowem - Lesienice położone są 7 km od Lwowa - lub bitwą na trakcie gliniańskim) została stoczona 24 sierpnia 1675 podczas wojny polsko-tureckiej 1672-1676.

Wstęp

W końcu czerwca armia turecka pod wodzą Ibrahima Szyszmana (Tłuściocha) (20-30 tys. żołnierzy) przeprawiła się przez Dniestr pod Tehinią i opanowała Bar. W lipcu pod Manaczynem dołączyła do nich armia tatarska (ok. 30 tys. ordyńców).

Gdy król Polski Jan III Sobieski dowiedział się o tym, obsadził zamki podolskie częścią swych skromnych sił w celu opóźnienia marszu armii Ibrahima Szyszmana. Resztę swych sił skoncentrował w okolicach Lwowa. Dnia 27 lipca Turcy zajęli zamek w Zbarażu i zdobyli zamek w Podhajcach. Po Podolu i Wołyniu rozlały się zagony tatarskie. Na wieść o koncentrujących się pod Lwowem wojskach polskich, 22 sierpnia Ibrahim Szyszman wysłał ok. 10 tys. Tatarów pod Lwów w celu ich zlikwidowania.

Sobieski miał do dyspozycji 6 tys. żołnierzy, w tym połowę jazdy. Gdy dowiedział się o idących na niego Tatarach, rozstawił część swych sił (głównie dragonia i lekka jazda) na czterech kierunkach, skąd mógł przybyć nieprzyjaciel, natomiast husaria została w odwodzie (ok. 1,2-1,5 tys. żołnierzy). Piechota stanęła w ufortyfikowanym obozie pod miastem.

Bitwa

Na trakcie gliniańskim 24 sierpnia pojawili się Tatarzy, idąc wzdłuż rzeki Pełtwi. Była to zwężająca się równina umieszczona między wzgórzami a bagnami rzeki. Dwa jedyne wyjścia z tej doliny zostały obsadzone przez dragonię i lekką jazdę. Ponadto Sobieski za wzgórzami ustawił pachołków z kopiami, mających udawać, że stoi tam potężna masa kawalerii. Tatarzy, chcąc wyjść z obozu, zaatakowali pilnującą wyjścia grupę Bidzińskiego i Lubomirskiego (400 żołnierzy). Gdy zostali odparci, uderzył na nich Sobieski z dwoma tysiącami jazdy (głównie husaria oraz 300 jeźdźców litewskich, których przywiódł hetman polny litewski Michał Radziwiłł).

Stłoczeni Tatarzy nie mogli wykorzystać swej przewagi liczebnej. Do tego paraliżowała ich myśl o gotowej do natarcia kawalerii za wzgórzami. Walka była zatem krótka i Tatarzy zostali rozbici.

Upamiętnienie

Walki rycerstwa polskiego pod Lesienicami zostały, po 1990 r., upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie napisem na jednej z tablic, "LWÓW 24 VIII 1675".

Zobacz też

Literatura

Mała Encyklopedia Wojskowa, 1967, Wydanie I

Linki zewnętrzne

Lesienice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 154 .

@@ Linia 25: / Linia 25: @@
 W końcu czerwca armia [[Turcja|turecka]] pod wodzą [[Ibrahim Szyszman|Ibrahima Szyszmana]] (Tłuściocha) (20-30 tys. żołnierzy) przeprawiła się przez [[Dniestr]] pod [[Tehinia|Tehinią]] i opanowała [[Bar (Ukraina)|Bar]]. W lipcu pod [[Manaczyn]]em dołączyła do nich armia [[Chanat Krymski|tatarska]] (ok. 30 tys. ordyńców).
-Gdy [[król Polski]] [[Jan III Sobieski]] dowiedział się o tym, obsadził zamki [[Podole|podolskie]] częścią swych skromnych sił w celu opóźnienia marszu armii Ibrahima Szyszmana. Resztę swych sił skoncentrował w okolicach [[Lwów|Lwowa]]. Dnia [[27 lipca]] Turcy zdobyli [[Zbaraż]]. Po Podolu i [[Wołyń|Wołyniu]] rozlały się zagony tatarskie. Na wieść o koncentrujących się pod [[Lwów|Lwowem]] wojskach [[Polska|polskich]], [[22 sierpnia]] Ibrahim Szyszman wysłał ok. 10 tys. Tatarów pod Lwów w celu ich zlikwidowania.
+Gdy [[król Polski]] [[Jan III Sobieski]] dowiedział się o tym, obsadził zamki [[Podole|podolskie]] częścią swych skromnych sił w celu opóźnienia marszu armii Ibrahima Szyszmana. Resztę swych sił skoncentrował w okolicach [[Lwów|Lwowa]]. Dnia [[27 lipca]] Turcy zajęli [[zamek w Zbarażu]] i zdobyli [[zamek w Podhajcach]]. Po Podolu i [[Wołyń|Wołyniu]] rozlały się zagony tatarskie. Na wieść o koncentrujących się pod [[Lwów|Lwowem]] wojskach [[Polska|polskich]], [[22 sierpnia]] Ibrahim Szyszman wysłał ok. 10 tys. Tatarów pod Lwów w celu ich zlikwidowania.
 Sobieski miał do dyspozycji 6 tys. żołnierzy, w tym połowę [[jazda|jazdy]]. Gdy dowiedział się o idących na niego Tatarach, rozstawił część swych sił (głównie [[dragonia]] i lekka jazda) na czterech kierunkach, skąd mógł przybyć nieprzyjaciel, natomiast [[husaria]] została w odwodzie (ok. 1,2-1,5 tys. żołnierzy). [[Piechota]] stanęła w ufortyfikowanym obozie pod miastem.