Chortyca: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne |
→Historia: drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
W latach |
W latach 1553-55 na pobliskiej wyspie Mała Chortyca [[Dymitr Wiśniowiecki]] zbudował drewniany zamek, zniszczony po jego śmierci w 1563 r. Z czasem Kozacy włączyli Chortycę w system umocnień, sięgający rzeczki Mokrej Moskawki i wioski Wozniesieniówka. W latach 1596-1648 (z krótkimi przerwami) była obsadzana przez opłacanych ze skarbca Rzeczpospolitej Kozaków rejestrowych. Stąd też wyruszali zbuntowani Kozacy, Fedorowicza w 1630 i Sulimy w 1635 roku. W 1648 roku Chmielnicki rozgromił tu garnizon Kozaków rejestrowych wiernych Rzeczpospolitej. W latach 60-70 XVII stanowiła bazę oddziałów Sirki<ref>Encyklopedia Kresów, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków, ISBN 83-89550-93-8, s.76</ref>. |
||
{{Cytat|Chortyca - Miejsce przy Dnieprze wielce sławne z powodu zdolności wojskowych Dymitra Wiśniowieckiego, bohatera bardzo starożytnego rodu. Tutaj, bowiem ustanowił siedzibę i podporę swego rodu i w połowie otoczył murem. Pozostawało [ono] do tego stopnia umocnione przez naturę, że siły i natarcie księcia albo chana perekopskiego i całej jego ordy mógł powstrzymywać tak długo, dopóki Wiśniowiecki z powodu długiego oblężenia pozbawiony rzeczy koniecznych do wyżywienia zmuszony był zabić na koniec konie. Po przeniesieniu się na statki przekroczył Porohy i udał się do Czerkasów po ocaleniu wszystkich swoich |
{{Cytat|Chortyca - Miejsce przy Dnieprze wielce sławne z powodu zdolności wojskowych Dymitra Wiśniowieckiego, bohatera bardzo starożytnego rodu. Tutaj, bowiem ustanowił siedzibę i podporę swego rodu i w połowie otoczył murem. Pozostawało [ono] do tego stopnia umocnione przez naturę, że siły i natarcie księcia albo chana perekopskiego i całej jego ordy mógł powstrzymywać tak długo, dopóki Wiśniowiecki z powodu długiego oblężenia pozbawiony rzeczy koniecznych do wyżywienia zmuszony był zabić na koniec konie. Po przeniesieniu się na statki przekroczył Porohy i udał się do Czerkasów po ocaleniu wszystkich swoich |
||
mieszkańców<ref>http://history.org.ua/LiberUA/978-966-02-5255-4;/10.pdf</ref>}} |
mieszkańców<ref>http://history.org.ua/LiberUA/978-966-02-5255-4;/10.pdf</ref>}} |
||
Obok wyspy [[Sicz tomakiwska|Tomakówka]] i [[Bazawłuk]]u, Chortyca stała się jednym z głównych miejsc kozackiej [[Sicz]]y. |
|||
W lipcu 1775 powracająca z wojny z Turcją armia rosyjska pod dowództwem gen. Tekielija, na polecenie carycy Katarzyny II zniszczyła umocnienia Siczy na Chortycy. |
W lipcu 1775 powracająca z wojny z Turcją armia rosyjska pod dowództwem gen. Tekielija, na polecenie carycy Katarzyny II zniszczyła umocnienia Siczy na Chortycy. |
||
Wersja z 11:59, 23 maj 2015
Chortyca (również Chortycia, ukr. Хо́ртиця) – największa wyspa na Dnieprze, znajdująca się naprzeciw nabrzeża miasta Zaporoże, poniżej DnieproGESu (największej elektrowni wodnej Ukrainy). Unikatowy rejon przyrodniczy oraz historyczny, jeden z Siedmiu cudów Ukrainy.
Rozciąga się z północnego zachodu na południowy wschód. Jej długość wynosi 12,5 km, średnia szerokość 2,5 km, powierzchnia około 3000 ha.
Historia
W latach 1553-55 na pobliskiej wyspie Mała Chortyca Dymitr Wiśniowiecki zbudował drewniany zamek, zniszczony po jego śmierci w 1563 r. Z czasem Kozacy włączyli Chortycę w system umocnień, sięgający rzeczki Mokrej Moskawki i wioski Wozniesieniówka. W latach 1596-1648 (z krótkimi przerwami) była obsadzana przez opłacanych ze skarbca Rzeczpospolitej Kozaków rejestrowych. Stąd też wyruszali zbuntowani Kozacy, Fedorowicza w 1630 i Sulimy w 1635 roku. W 1648 roku Chmielnicki rozgromił tu garnizon Kozaków rejestrowych wiernych Rzeczpospolitej. W latach 60-70 XVII stanowiła bazę oddziałów Sirki[1].
Chortyca - Miejsce przy Dnieprze wielce sławne z powodu zdolności wojskowych Dymitra Wiśniowieckiego, bohatera bardzo starożytnego rodu. Tutaj, bowiem ustanowił siedzibę i podporę swego rodu i w połowie otoczył murem. Pozostawało [ono] do tego stopnia umocnione przez naturę, że siły i natarcie księcia albo chana perekopskiego i całej jego ordy mógł powstrzymywać tak długo, dopóki Wiśniowiecki z powodu długiego oblężenia pozbawiony rzeczy koniecznych do wyżywienia zmuszony był zabić na koniec konie. Po przeniesieniu się na statki przekroczył Porohy i udał się do Czerkasów po ocaleniu wszystkich swoich mieszkańców[2]
Obok wyspy Tomakówka i Bazawłuku, Chortyca stała się jednym z głównych miejsc kozackiej Siczy.
W lipcu 1775 powracająca z wojny z Turcją armia rosyjska pod dowództwem gen. Tekielija, na polecenie carycy Katarzyny II zniszczyła umocnienia Siczy na Chortycy.
Ciekawostki
Chortyca postrzegana jest przez Ukraińców w dzisiejszych czasach jako swego rodzaju symbol narodowy i historyczny. Jedna z najbardziej popularnych wódek ukraińskich nosi na przykład nazwę Chortyca (analogicznie jak polskie „Belweder” czy „Chopin” – kojarzone są na świecie z Polską).
- ↑ Encyklopedia Kresów, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków, ISBN 83-89550-93-8, s.76
- ↑ http://history.org.ua/LiberUA/978-966-02-5255-4;/10.pdf
Linki zewnętrzne
- Chortyca, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 633.