Jan Stachurski (generał): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 26: | Linia 26: | ||
'''Jan Stachurski''' [[Ostoja (herb szlachecki)|herbu Ostoja]] (zm. [[1669]]) – [[generał major]] [[Armia koronna|wojsk koronnych]]. Był właścicielem wsi [[Kikół]] w Ziemi Dobrzyńskiej. |
'''Jan Stachurski''' [[Ostoja (herb szlachecki)|herbu Ostoja]] (zm. [[1669]]) – [[generał major]] [[Armia koronna|wojsk koronnych]]. Był właścicielem wsi [[Kikół]] w Ziemi Dobrzyńskiej. |
||
Służąc w królewskiej gwardii pieszej walczył przeciwko armii szwedzkiej w czasach [[Potop szwedzki|potopu szwedzkiego]]. Następnie uczestniczył w kampanii ukraińskiej pod wodzą [[Stefan Czarniecki|Stefana Czarnieckiego]]; został ranny w [[Bitwa pod Cudnowem|bitwie pod Cudnowem]]. Za szczególne zasługi i swoją lojalność został rekomendowany przez [[Stanisław Jan Jabłonowski|Stanisława Jabłonowskiego]] do awansu na generała majora, zatwierdzonego przez króla [[Jan II Kazimierz Waza|Jana Kazimierza]] w kwietniu 1665<ref>{{Cytuj stronę| url = http://www.wilanow-palac.art.pl/index.php?enc=1022| tytuł = Stachurski Jan h. Ostoja| data dostępu = 23 września 2010| opublikowany = wilanow-palac.art.pl | język = pl}}</ref>. W 1666 roku przyczynił się do pojmania kozackiego hetmana Opary i wyboru Doroszenki. 13 września Jan Kazimierz nadał mu za zasługi miasta [[Olszanka]] i [[Kamienny Bród]]. |
Służąc w królewskiej gwardii pieszej walczył przeciwko armii szwedzkiej w czasach [[Potop szwedzki|potopu szwedzkiego]]. Następnie uczestniczył w kampanii ukraińskiej pod wodzą [[Stefan Czarniecki|Stefana Czarnieckiego]]; został ranny w [[Bitwa pod Cudnowem|bitwie pod Cudnowem]]. Za szczególne zasługi i swoją lojalność został rekomendowany przez [[Stanisław Jan Jabłonowski|Stanisława Jabłonowskiego]] do awansu na generała majora, zatwierdzonego przez króla [[Jan II Kazimierz Waza|Jana Kazimierza]] w kwietniu 1665<ref>{{Cytuj stronę| url = http://www.wilanow-palac.art.pl/index.php?enc=1022| tytuł = Stachurski Jan h. Ostoja| data dostępu = 23 września 2010| opublikowany = wilanow-palac.art.pl | język = pl}}</ref>. W 1666 roku przyczynił się do pojmania kozackiego hetmana Opary i wyboru Doroszenki. 13 września Jan Kazimierz nadał mu za zasługi miasta [[Olszanka]] i [[Kamienny Bród]]. W latach 1664-1668 roku był komendantem twierdzy w Białej Cerkwi będącej jednym z nielicznych polskich punktów oporu w czasie sprawowania władzy nad Lewobrzeżem przez hetmana Doroszenkę. |
||
Z pierwszego małżeństwa pozostawił córkę Franciszkę Mariannę. |
Z pierwszego małżeństwa pozostawił córkę Franciszkę Mariannę. |
||
Wersja z 15:59, 7 kwi 2016
 herb Ostoja | |
| Data śmierci | |
|---|---|
Jan Stachurski herbu Ostoja (zm. 1669) – generał major wojsk koronnych. Był właścicielem wsi Kikół w Ziemi Dobrzyńskiej.
Służąc w królewskiej gwardii pieszej walczył przeciwko armii szwedzkiej w czasach potopu szwedzkiego. Następnie uczestniczył w kampanii ukraińskiej pod wodzą Stefana Czarnieckiego; został ranny w bitwie pod Cudnowem. Za szczególne zasługi i swoją lojalność został rekomendowany przez Stanisława Jabłonowskiego do awansu na generała majora, zatwierdzonego przez króla Jana Kazimierza w kwietniu 1665[1]. W 1666 roku przyczynił się do pojmania kozackiego hetmana Opary i wyboru Doroszenki. 13 września Jan Kazimierz nadał mu za zasługi miasta Olszanka i Kamienny Bród. W latach 1664-1668 roku był komendantem twierdzy w Białej Cerkwi będącej jednym z nielicznych polskich punktów oporu w czasie sprawowania władzy nad Lewobrzeżem przez hetmana Doroszenkę.
Z pierwszego małżeństwa pozostawił córkę Franciszkę Mariannę.
- ↑ Stachurski Jan h. Ostoja. wilanow-palac.art.pl. [dostęp 23 września 2010]. (pol.).
Bibliografia
- Stachurski Jan h. Ostoja (biogram z „Polskiego Słownika Biograficznego”). wilanow-palac.art.pl. [dostęp 23 września 2010]. (pol.).