Dźwinogród (rejon czortkowski): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Zabytki: drobne merytoryczne, drobne redakcyjne |
→Zabytki: drobne merytoryczne |
||
| Linia 49: | Linia 49: | ||
== Zabytki == |
== Zabytki == |
||
* [[Zamek w Dźwinogrodzie|zamek]] – [[Wołodar Rościsławicz]], książę przemyski zmarły w 1124 r. dzieląc swoje państwo pomiędzy dwóch synów, ziemię dźwignrodzką ofiarował [[Władymirko]]wi, który zaczął tu samodzielnie panować. W tym czasie na terenie tzw. ''grodu okolnego powstała kamienna'' cerkiew czterofilarowa, której pozostałości zostały odsłonięte w latach sześćdziesiątych XX w. przez Olega Ratycza. Świątynia posiadała wymiary 12,5 x 10,6 m, a od południowego zachodu przylegała do niej prostokątna przybudówka pełniąca być może funkcję kaplicy chrzcielnej. Cerkiew ta wchodziła w skład większego zespołu architektonicznego, do którego należała również kamienna budowla rezydencjonalna i domniemana kaplica grobowa. Wydaje się najbardziej prawdopodobne, że cały kompleks o charakterze pałacowo-sakralnym powstał za panowania Wołodymirki Wołodarowicza (syna księcia Wołodara) w okresie, gdy Dźwinogród był stolicą udzielnego księstwa (lata 1124–1144). Jego brat książę przemyski [[Rościsław Wołodarewicz]] obległ Włodzimierza, ale gród się obronił. W 1144 r. ośrodek stołeczny tej części Rusi przeniesiono do Halicza<ref>https://archeologiadoswiadczalna.wordpress.com/2014/10/12/zarys-stanu-badan-nad-wczesnosredniowieczna-murowana-architektura-sakralna-rusi-halickiej/</ref>. W 1240 r. gród został zniszczony przez Tatarów<ref name=zamki-kreposti>{{Cytuj stronę | url =http://zamki-kreposti.com.ua/ternopolskaya-oblast/gorodicshe-v-sele-dzvenigorod/| tytuł =Городище в селе Дзвенигород| data dostępu =26.10.13| opublikowany = zamki-kreposti.com.ua}}</ref>. Książęta [[Koriatowicze]] lub królowie polscy wznieśli nowy zamek, który przetrwał do połowy [[XVI wiek|XVI w.]] W 1716 roku miejsce to ufortyfikował hetman [[Adam Mikołaj Sieniawski|Adam Sieniawski]]. |
* [[Zamek w Dźwinogrodzie|zamek]] – [[Wołodar Rościsławicz]], książę przemyski zmarły w 1124 r. dzieląc swoje państwo pomiędzy dwóch synów, ziemię dźwignrodzką ofiarował [[Władymirko]]wi, który zaczął tu samodzielnie panować. W tym czasie na terenie tzw. ''grodu okolnego powstała kamienna'' cerkiew czterofilarowa, której pozostałości zostały odsłonięte w latach sześćdziesiątych XX w. przez Olega Ratycza. Świątynia posiadała wymiary 12,5 x 10,6 m, a od południowego zachodu przylegała do niej prostokątna przybudówka pełniąca być może funkcję kaplicy chrzcielnej. Cerkiew ta wchodziła w skład większego zespołu architektonicznego, do którego należała również kamienna budowla rezydencjonalna i domniemana kaplica grobowa<ref>''Wyniki badań archeologicznych w Dźwinogrodzie w 1994 roku'', '''„Materiały i Sprawozdania Rzeszowskiego Ośrodka Archeologicznego”''', 1995, XVI, 175-182.</ref>. Wydaje się najbardziej prawdopodobne, że cały kompleks o charakterze pałacowo-sakralnym powstał za panowania Wołodymirki Wołodarowicza (syna księcia Wołodara) w okresie, gdy Dźwinogród był stolicą udzielnego księstwa (lata 1124–1144). Jego brat książę przemyski [[Rościsław Wołodarewicz]] obległ Włodzimierza, ale gród się obronił. W 1144 r. ośrodek stołeczny tej części Rusi przeniesiono do Halicza<ref>https://archeologiadoswiadczalna.wordpress.com/2014/10/12/zarys-stanu-badan-nad-wczesnosredniowieczna-murowana-architektura-sakralna-rusi-halickiej/</ref>. W 1240 r. gród został zniszczony przez Tatarów<ref name=zamki-kreposti>{{Cytuj stronę | url =http://zamki-kreposti.com.ua/ternopolskaya-oblast/gorodicshe-v-sele-dzvenigorod/| tytuł =Городище в селе Дзвенигород| data dostępu =26.10.13| opublikowany = zamki-kreposti.com.ua}}</ref>. Książęta [[Koriatowicze]] lub królowie polscy wznieśli nowy zamek, który przetrwał do połowy [[XVI wiek|XVI w.]] W 1716 roku miejsce to ufortyfikował hetman [[Adam Mikołaj Sieniawski|Adam Sieniawski]]. |
||
* Dwór wybudowany w stylu [[klasycyzm|klasycystycznym]] przez Teodora Kęszyckiego istniał do 1918 r.<ref name=Aftanazy>{{cytuj książkę|nazwisko=[[Roman Aftanazy]]|tytuł=[[Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej]]. Województwo podolskie'', T. 9, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich|miejsce=Wrocław, Warszawa| data=1995| ISBN = 83-04-03701-7 całość, ISBN 83-04-04268-1 t. 9| strony=82-83}}</ref>. |
* Dwór wybudowany w stylu [[klasycyzm|klasycystycznym]] przez Teodora Kęszyckiego istniał do 1918 r.<ref name=Aftanazy>{{cytuj książkę|nazwisko=[[Roman Aftanazy]]|tytuł=[[Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej]]. Województwo podolskie'', T. 9, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich|miejsce=Wrocław, Warszawa| data=1995| ISBN = 83-04-03701-7 całość, ISBN 83-04-04268-1 t. 9| strony=82-83}}</ref>. |
||
Wersja z 16:08, 15 wrz 2016
| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Populacja (2001) • liczba ludności |
| ||
| Kod pocztowy |
48755 | ||
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||
Położenie na mapie Ukrainy  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} | |||
Dźwinogród[1][2] (ukr. Дзвенигород) – wieś (dawniej miasteczko) na Ukrainie. Należy do rejonu borszczowskiego w obwodzie tarnopolskim i liczy 269 mieszkańców.
Historia
Kniaziowie Zwenigrodu w Rusi halicko-wołyńskiej
do Księstwa Halickiego (1145-1206)
- Roman II Igorowicz (1206-1207)
- Roman II Igorowicz (1208-1210)
- Daniel Romanowicz (1210)
- Roman II Igorowicz (1210-1211)
- 1239 – 1340 zależność lenna od chanatu tatarskiego
I Rzeczpospolita
- 1340 – 1772, ziemia halicka, województwo ruskie w Królestwie Polskim
II Rzeczpospolita
Za II Rzeczypospolitej do 1934 roku wieś stanowiła samodzielną gminę jednostkową w powiecie borszczowskim w woj. tarnopolskim. W związku z reformą scaleniową została 1 sierpnia 1934 roku włączona do nowo utworzonej wiejskiej gminy zbiorowej Dźwiniaczka w tymże powiecie i województwie[3]. W okresie II RP właścicielem dóbr Dźwinogród był Oswald Kimelman[4].
Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.
Zabytki
- zamek – Wołodar Rościsławicz, książę przemyski zmarły w 1124 r. dzieląc swoje państwo pomiędzy dwóch synów, ziemię dźwignrodzką ofiarował Władymirkowi, który zaczął tu samodzielnie panować. W tym czasie na terenie tzw. grodu okolnego powstała kamienna cerkiew czterofilarowa, której pozostałości zostały odsłonięte w latach sześćdziesiątych XX w. przez Olega Ratycza. Świątynia posiadała wymiary 12,5 x 10,6 m, a od południowego zachodu przylegała do niej prostokątna przybudówka pełniąca być może funkcję kaplicy chrzcielnej. Cerkiew ta wchodziła w skład większego zespołu architektonicznego, do którego należała również kamienna budowla rezydencjonalna i domniemana kaplica grobowa[5]. Wydaje się najbardziej prawdopodobne, że cały kompleks o charakterze pałacowo-sakralnym powstał za panowania Wołodymirki Wołodarowicza (syna księcia Wołodara) w okresie, gdy Dźwinogród był stolicą udzielnego księstwa (lata 1124–1144). Jego brat książę przemyski Rościsław Wołodarewicz obległ Włodzimierza, ale gród się obronił. W 1144 r. ośrodek stołeczny tej części Rusi przeniesiono do Halicza[6]. W 1240 r. gród został zniszczony przez Tatarów[7]. Książęta Koriatowicze lub królowie polscy wznieśli nowy zamek, który przetrwał do połowy XVI w. W 1716 roku miejsce to ufortyfikował hetman Adam Sieniawski.
- Dwór wybudowany w stylu klasycystycznym przez Teodora Kęszyckiego istniał do 1918 r.[8].
- ↑ Starożytny Dźwinogród i Rożne Pole. sites.google.com/site/xatachytalnya1. [dostęp 26.10.13, cyt. Co się zaś tyczy Dźwinogrodu, jako stolicy odrębnego księstwa, był nim niewątpliwie Dźwinogród podolski, leżący nad Dniestrem w dzisiejszym powiecie borszczowskim. Wynika to nie tylko z dat późniejszych, ale także ze skąpych wskazówek topograficznych w kronikach ruskich].
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dnia 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 15: Województwo tarnopolskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1923, s. 1.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 14 lipca 1934 r. o podziale powiatu borszczowskiego w województwie tarnopolskiem na gminy wiejskie (Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 565).
- ↑ 259. Ogłoszenie. „Tarnopolski Dziennik Wojewódzki”, s. 178, Nr 15 z 1 lipca 1929.
- ↑ Wyniki badań archeologicznych w Dźwinogrodzie w 1994 roku, „Materiały i Sprawozdania Rzeszowskiego Ośrodka Archeologicznego”, 1995, XVI, 175-182.
- ↑ https://archeologiadoswiadczalna.wordpress.com/2014/10/12/zarys-stanu-badan-nad-wczesnosredniowieczna-murowana-architektura-sakralna-rusi-halickiej/
- ↑ Городище в селе Дзвенигород. zamki-kreposti.com.ua. [dostęp 26.10.13].
- ↑ Roman Aftanazy: Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Województwo podolskie, T. 9, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wrocław, Warszawa: 1995, s. 82-83.
Linki zewnętrzne
- Dźwinogród, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 310.
- Starożytny Dźwinogród i Rożne Pole
- Dźwinogród na mapie
