Kołobrzeg

Szablon:POL miasto infobox Kołobrzeg (zwany dawniej Colobrega lub Cholberga, niem. Kolberg) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w północnej części województwa zachodniopomorskiego, w powiecie kołobrzeskim, położone na Pomorzu Zachodnim, u ujścia rzeki Parsęty, nad Morzem Bałtyckim, przy drodze krajowej nr 11. Czwarty ośrodek miejski województwa (pod względem liczby ludności), uzdrowisko z trzema letnimi kąpieliskami morskimi.

W ujściu rzeki znajduje się port morski z funkcjami: handlową, pasażerską, rybacką i jachtową. W mieście i okolicach występują źródła wody mineralnej, solanki oraz pokłady borowiny. W Kołobrzegu leczy się głównie choroby górnych dróg oddechowych, krążenia i choroby stawów. Kołobrzeg jest także regionalnym ośrodkiem kulturalnym. W okresie letnim odbywają się tu liczne koncerty popularnych piosenkarzy, muzyków, kabaretów. Miasto jest siedzibą kapituły kolegiackiej diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej Kościoła katolickiego.

31 marca 2014 r. miasto miało 46 870 mieszkańców.

Położenie

Zabudowa nad Parsętą

Kołobrzeg leży w środkowej części wybrzeża województwa zachodniopomorskiego, w północnej części powiatu kołobrzeskiego u ujścia rzeki Parsęty do Zatoki Pomorskiej. Miasto jest położone na pograniczu dwóch makroregionów Pobrzeża Szczecińskiego i Pobrzeża Koszalińskiego. Ujściowy odcinek doliny Parsęty i wschodnia część miasta należy do Wybrzeża Słowińskiego, natomiast zachodni kraniec Kołobrzegu należy do Wybrzeża Trzebiatowskiego.

Historycznie Kołobrzeg leży na Pomorzu Zachodnim, gdzie związany był z biskupim księstwem kamieńskim. Od 1815 roku w rejencji koszalińskiej, w prowincji Pomorze. W 1946 r. Kołobrzeg włączono do województwa szczecińskiego. W latach 1950–1998 należał do województwa koszalińskiego.

Według danych z 1 stycznia 2012 r. powierzchnia miasta wynosiła 25,67 km², co stanowi 3,54% powierzchni powiatu kołobrzeskiego.

W rejestrze urzędowym wyróżnia się 8 części miasta: Kostrzewno, Lubinia, Lubostronie, Podczele, Przylaski, Radzikowo, Radzikowskie Przedmieście, Żółczyce.

Środowisko naturalne

Struktura użytkowania gruntów (2005)

Rodzaj	Powierzchnia	%
Użytki rolne	610 ha	23,76%
Lasy i grunty leśne	142 ha	5,53%
Pozostałe grunty i nieużytki	1815 ha	70,71%
Σ	2567 ha	100%

Kanał Drzewny z mostu ul. E. Łopuskiego

Przez środkową część miasta przepływa rzeka Parsęta wraz z jej odnogą rzeczną – Kanałem Drzewnym.

Miasto leży w dolinie rzeki Parsęty, która oddziela Wybrzeże Trzebiatowskie od Wybrzeża Słowińskiego. Kołobrzeg położony jest na nizinnym i podmokłym obszarze zaplecza wydm nadmorskich. Około 3 km² zurbanizowanego obszaru miasta znajduje się na wysokości 0–2,5 m, a wskutek tego zagrożone zalaniem przez podnoszący się poziom morza. Abrazja brzegu morskiego i zagrożenie powodzią sztormową jest przyczyną prowadzonych tu zabiegów ochrony wydm nadmorskich. Miasto jest przykładem silnej antropopresji obszarów nadbrzeżnych. Z powodu obecności obiektów infrastruktury wypoczynkowo-uzdrowiskowej, portowej i obiektów handlowych w strefie brzegowej nastąpiło całkowite przekształcenie i zanik naturalnych wydm nadmorskich po wschodniej części ujścia Parsęty. Po zachodniej stronie ujścia Parsęty na odcinku ok. 1,5 km znajduje się wysoki szeroki wał wydmowy. Wysoczyzna morenowa wschodniej części miasta Kołobrzeg położona jest na wysokości 7–8 m n.p.m. Ograniczona od północy umocnionym brzegiem klifowym przechodzi bez wyraźnych krawędzi w dolinę przymorską.

Miasto Kołobrzeg znajduje się na wschodnim skłonie antykliny Kołobrzegu, wysoko wypiętrzonej struktury permo-mezozoicznej pociętej siecią uskoków. Ze strukturą antykliny Kołobrzegu wiąże się występowanie wód mineralnych ujmowanych dla celów leczniczych. Są one, obok wysokiej jakości borowiny, podstawowym surowcem leczniczym decydującym o walorach uzdrowiskowych Kołobrzegu. Należą one do reliktowych wód mezozoicznych, a odnawianie ich zasobów następuje drogą ascenzji wód słonych z poziomu triasowego i cechsztyńskiego wzdłuż linii tektonicznych.

Przyroda

Ekopark Wschodni pod miastem

Według podziału geobotanicznego szaty roślinnej Polski, miasto Kołobrzeg należy do strefy klimatycznej pobrzeża bałtyckiego w środkowoeuropejskiej prowincji niżowo-wyżynnej. Strefa Pobrzeże Południowobałtyckie charakteryzuje się zatorfionymi dolinami przymorskimi, wydmami z roślinnością piaskową oraz płaskimi płatami pomorskiej moreny dennej i wzgórzami moreny czołowej zajętymi przez lasy. Charakterystyczną roślinnością tej krainy są torfowiska wrzosowiskowe (właściwie wrzoścowe) oraz lasy bukowe i mieszane, olszyny, wilgotne bory sosnowe i lasy sosnowo-mieszane. Osobliwościami florystycznymi tych lasów są: jarząb szwedzki i wiciokrzew pomorski.

Kołobrzeski bindaż

Park im. Stefana Żeromskiego

Plac 18 Marca

Władze miasta w 1996 roku objęły ochroną użytek ekologiczny Ekopark Wschodni w Podczelu, który stanowi zbiorowisko łąkowe i szuwarowe roślinności halofilnej z wieloma gatunkami słonorośli mających tu jedyne stanowisko w Polsce.

Część terenów miasta znajduje się w granicach dwóch obszarów Natura 2000, tj. Trzebiatowsko-Kołobrzeski Pas Nadmorski oraz Dorzecze Parsęty. Północna część miasta (od ul. Grzybowskiej, Wolności, Kamiennej) należy do Koszalińskiego Pasa Nadmorskiego.

W mieście jest 6 parków o łącznej powierzchni 62,9 ha, z których największy Park im. Stefana Żeromskiego (31,1 ha) został założony w XIX wieku i stanowi nadmorski park zdrojowy tutejszego uzdrowiska.

Klimat

Kołobrzeg leży w krainie klimatycznej zwanej Pobrzeżem Kołobrzeskim w obrębie klimatów bałtyckich. Klimat miasta kształtowany jest pod wpływem Morza Bałtyckiego. Kołobrzeg posiada znacznie zróżnicowany klimat miejscowy. Można tu wyróżnić kilka mikroregionów klimatycznych: 1) klimat plaży, 2) klimat parku i lasu na wydmach na zachód od parku, 3) klimat terenów zabudowanych (centrum miasta i uzdrowisko), 4) klimat terenów zabagnionych i doliny Parsęty na południe od miasta, 5) klimat obszarów wysoczyznowych. Suma rocznych opadów w Kołobrzegu przekracza średnie dane liczbowe odnotowane dla kraju, a średnia roczna temperatura wynosi około 8 °C. Ze względu na charakterystyczny klimat od wielu lat znane jest jako uzdrowisko i letnisko polskiego wybrzeża.

Uzdrowisko

W uzdrowisku prowadzone jest leczenie w następujących kierunkach: choroby ortopedyczno-urazowe, choroby układu nerwowego, choroby reumatologiczne, choroby kardiologiczne i nadciśnienie, choroby górnych dróg oddechowych, choroby dolnych dróg oddechowych, cukrzyca, otyłość, choroby endokrynologiczne, osteoporoza, choroby skóry.

Na terenie uzdrowiska znajdują się udokumentowane następujące naturalne surowce lecznicze zaliczane do kopalin podstawowych: wody lecznicze i podziemne, peloid leczniczy (torf).

W Kołobrzegu znajdują się 24 zakłady lecznictwa uzdrowiskowego.

Historia

Panorama miasta z Wielkiej Mapy Księstwa Pomorskiego

Panorama Kołobrzegu, koniec XIX wieku

Kołobrzeg jest jedną z najstarszych osad na Pomorzu Zachodnim, która rozwinęła się dzięki wytwarzaniu w jej pobliżu soli. Zalążkiem Kołobrzegu był powstały około 880 roku gród w Budzistowie, położony kilka km na południe od dzisiejszego miasta. Od lat 80. X wieku w czasach Mieszka I podjęto rozbudowę grodu wprowadzając do konstrukcji wałów charakterystyczne dla Piastów konstrukcje izbicowe. W 1000 roku Bolesław I Chrobry założył tu biskupstwo, właściwe terytorialnie dla całego Pomorza, którego biskupem został Reinbern, jednakże upadło ono w latach 1007–1013. W XIII wieku Kołobrzeg dostał się pod kuratelę biskupów kamieńskich. Po śmierci Bolesława III Krzywoustego w 1138 władcy Polski utracili kontrolę nad Kołobrzegiem, który wszedł w skład Księstwa Pomorskiego. W 1255 roku książę Warcisław III i biskup kamieński na północ od osady w Budzistowie lokowali nowe miasto na prawie lubeckim (prawa miejskie). Od XIV wieku miasto było członkiem bałtyckiej Hanzy. Tu w 1564 roku cech kowali zagwarantował sobie w statucie, że ludność pochodzenia słowiańskiego nie będzie przyjmowana.

W 1653 miasto przejęli brandenburczycy, którzy zamienili je w twierdzę. Od tego czasu miasto zaczęło podupadać. W 1761 podczas wojny siedmioletniej miasto zdobyli Rosjanie.

W 1807 twierdza Kołobrzeg (niem. Festung Kolberg) została oblężona przez wojska Napoleona. Polskie oddziały na Kołobrzeg prowadził płk Sułkowski. Komendantem twierdzy był hrabia pruski, major Gneisenau. Miasto broniło się aż do podpisania traktatu pokojowego w Tylży, który zakończył wojnę. Wydarzenie to urosło w Prusach do rangi legendy. Major Gneisenau otrzymał awans na podpułkownika i zyskał znaczną sławę jako dowódca.

W 1830 powstał pierwszy zakład kąpieli solankowych.

W 1859 Kołobrzeg uzyskał połączenie kolejowe ze Szczecinem i Gdańskiem. Szybki rozwój uzdrowiska nastąpił po utraceniu przez miasto statusu twierdzy. W 1899 został otwarty dom zdrojowy (Strandschloß).

Decyzją króla Prus Wilhelma I twierdza została zlikwidowana w 1872 roku, rozpoczęła się rozbiórka fortyfikacji i stopniowo zaczął się zmieniać charakter miasta. W tym samym roku miasto weszło w skład powiatu Kolberg-Körlin.

Dane historyczne
Rok	Ludność	Zm., %
1924	33 000	–
1940	36 800	11,5%
1950	6756	−81,6%
1960	16 732	147,7%
1970	26 095	56%
1980	38 174	46,3%
1990	45 432	19%
2000	45 035	−0,9%
2008	44 889	−0,3%
2011	47 129	5%
2000,2007 – dane GUS dane do 1990 r.

W czasie I wojny światowej Kołobrzeg wraz ze swoimi sanatoriami i domami wypoczynkowymi przekształcił się w wielki szpital wojskowy.

W 1920 roku miasto stało się powiatem grodzkim w rejencji koszalińskiej i występiło tym samym z powiatu Kolberg-Körlin.

W 1933 roku dużą liczbę głosów otrzymała tu NSDAP Adolfa Hitlera, który został honorowym obywatelem miasta.

W listopadzie 1944 roku rozkaz Hitlera ogłosił ponownie Kołobrzeg twierdzą. Pierwszy atak na twierdzę Robotniczo-Chłopska Armia Czerwona przypuściła 4 marca 1945. Po kilku dniach do walki weszła 6 Dywizja Piechoty Wojska Polskiego, 3 Dywizja Piechoty i pododdziały saperów.

Po 14 dniach walki, 18 marca 1945 Kołobrzeg został zdobyty przez I Armię Wojska Polskiego pod dowództwem gen. Stanisława Popławskiego i wojska I Frontu Białoruskiego pod dowództwem marszałka Gieorgija Żukowa. Szczególnie ciężkie walki prowadzono o koszary w południowo-zachodniej części miasta, Stare Miasto, parowozownię. Punktem zwrotnym było ściągnięcie ze zdobytego wcześniej Koszalina baterii katiusz, po 60 seriach wystrzelonych w kolegiatę (960 rakiet) została ona zniszczona, a oddziały polskie mogły wejść do śródmieścia. Ostatnim punktem oporu Niemców był Fort Ujście, na którym obecnie stoi wieża latarni morskiej. Część żołnierzy niemieckich zdołano ewakuować drogą morską do Świnoujścia.

Podczas działań wojennych w 1945 roku, znanych jako Bitwa o Kołobrzeg, miasto zostało zniszczone w 95%. Jeszcze w marcu 1945 roku odbyły się tu zaślubiny Polski z morzem. Aktu tego dokonał żołnierz – kapral Franciszek Niewidziajło.

W 1967 roku Kołobrzeg otrzymał formalnie status uzdrowiska.

W 1998 w Kołobrzegu odnotowano największą liczbę ludności – 48 tys. ludzi. Od 1945 trzecie co do wielkości miasto województwa koszalińskiego. Od 1999 roku siedziba powiatu w granicach województwa zachodniopomorskiego. 30 września 2006 r. Kołobrzeg otrzymał Honorową Flagę Rady Europy.

W 2012 r. Kołobrzeg (Marine Hotel, a dla dziennikarzy i zaplecza organizacyjnego Sand Hotel****) był centrum pobytowym na Euro 2012 reprezentacji Danii.

Toponimia

Tablica upamiętniająca 750-lecie uzyskania praw miejskich

Nazwa miejscowości składa się z dwóch członów Koło oznaczającego lokalizację w pobliżu, obok oraz Brzeg oznaczającej brzeg morza. Nazwa oznacza miejscowość leżącą w „pobliżu, obok brzegu”. Po raz pierwszy w dokumentach zapisana przez kronikarza niemieckiego Thietmara z Merseburga, gdy cesarz Otton III wraz z Bolesławem I Chrobrym w 1000 roku ustalili arcybiskupstwo w Gnieźnie i podległą mu diecezję w Kołobrzegu. Wówczas Reinbern był biskupem kościoła Soli Kołobrzeskiej (łac. Salsae Cholbergiensis aecclesiae episcopus) i podlegał arcybiskupowi Radzimowi.

Archeolog Lech Leciejewicz, który prowadził prace na południowym brzegu Bałtyku w wielu miejscach polskiego wybrzeża wyraził opinię, że Thietmar używając określenia Salsae Cholbergiensis przekazał pierwotną nazwę tej miejscowości. Nazwa brzmiała „Solec” lub „Sól koło brzegu”. Później, podobnie jak w przypadku Magnum Sal koło Krakowa, dzisiejszej Wieliczki nazwa uległa skróceniu.

Miejscowość w zlatynizowanej staropolskiej formie urbem Colobreg oraz urbem Cholbreg notuje Gall Anonim w swojej Kronice polskiej spisanej w latach 1112–1116.

W atlasie historycznym z 1854 r. zanotowano nazwę Colobrega.

Polskim przedwojennym egzonimem była nazwa Kołobrzeg (1883, 1937). Nazwa Kołobrzeg została ustalona urzędowo w 1946 r.

Architektura i urbanistyka

Panorama Kołobrzegu z kawiarni „Widokówka” w sanatorium „Kombatant” (obecnie „Perła Bałtyku”)

Neogotycki Ratusz (1829–1832)

Kamienice przy placu Ratuszowym

Jednym z nadmorskich obiektów jest kołobrzeskie molo, które ma długość 220 metrów i jest najdłuższym żelbetowym molem w Polsce. Kolejnym charakterystycznym obiektem dla tego nadmorskiego miasta jest latarnia morska wybudowana w 1946 r. na miejscu poprzedniej wysadzonej w marcu 1945 r. przez wojska niemieckie. Wzdłuż kołobrzeskiej plaży zbudowano Bulwar Jana Szymańskiego.

Kołobrzeg znajduje się na liście miast Europejskiego Szlaku Gotyku Ceglanego. Najlepszym przykładem architektury gotyckiej w mieście jest bazylika mariacka oraz Baszta Lontowa. Architektura neogotycka to przede wszystkim ratusz miejski, gmach kołobrzeskiej poczty oraz kościół rektoralny Niepokalanego Poczęcia NMP. Przykładem stylu modernistycznego jest kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego.

Po ustaniu działań wojennych w gruzach leżało prawie 90% budynków Kołobrzegu. Niektóre obiekty udało się odremontować, ale w większości odgruzowanego miasta postawiono dużą liczbę bloków z tzw. wielkiej płyty. Dopiero w latach 80. zaczęto przebudowę centrum miasta. Wokół dawnego Rynku i katedry powstała nowa dzielnica, która nie odtwarzała ani dawnych podziałów własnościowych, ani też przedwojennej zabudowy, lecz była raczej próbą stworzenia nastroju staromiejskiego.

Tereny kolejowe oddzielają uzdrowisko od miasta, stanowią barierę przestrzenną w rozwoju układu miejskiego. Przed wojną pomimo istnienia portu Meikuhle – park zdrojowy położony na lewym brzegu Parsęty miał w sezonie stałe połączenie z częścią prawobrzeżną kurortu – tereny uzdrowiskowe rozciągały się po obydwu brzegach rzeki.

Dawny układ fortyfikacji został wchłonięty przez miasto w XIX wieku. Tradycja twierdzy – miasta obronnego jest utrwalona w jego strukturze przestrzennej. Tereny koszar i poligonów otaczają miasto kręgiem podobnie jak niegdyś fortyfikacje. Ich niedostępność spowodowała współcześnie powstanie nowych przedmieść – osiedli zabudowy jednorodzinnej w zupełnej izolacji od układu miejskiego.

Demografia

Struktura demograficzna mieszkańców Kołobrzegu – 31 grudnia 2007:

Opis	Ogółem		Kobiety		Mężczyźni
Jednostka	osób	%	osób	%	osób	%
Populacja	44 889	100	23 806	53,03	21 083	46,97
Wiek przedprodukcyjny (0–17 lat)	7817	17,41	3764	8,39	4053	9,03
Wiek produkcyjny (18–65 lat)	29 720	66,21	14 949	33,3	14 771	32,91
Wiek poprodukcyjny (powyżej 65 lat)	7352	16,38	5093	11,35	2259	5,03

Piramida wieku mieszkańców Kołobrzegu w 2014 roku.

Gospodarka

Falochrony portowe, wejście do portu

Funkcja portowa jest najstarszą funkcją miastotwórczą Kołobrzegu, choć miasto rozwijało się w oderwaniu od portu. Dzisiaj tereny portowe, miejskie i uzdrowiskowe zlewają się ze sobą.

W mieście działa port handlowy (Polska Żegluga Bałtycka), rybacki, jachtowy, wojenny oraz przystań pasażerska. Port handlowy w Kołobrzegu ma znaczenie regionalne; obroty ładunkowe w 2003 r. wynosiły 150,8 tys. ton. W okresie przedwojennym port kołobrzeski miał prawie dwukrotnie wyższe obroty ładunkowe tj. 234,2 tys. ton. Flota rybacka w Kołobrzegu składa się ze 114 jednostek

W Kołobrzegu funkcjonuje morskie przejście graniczne. Ruch graniczny w porcie wyniósł w 2003 roku 9714 osób.

Według danych z 2008 roku Kołobrzeg miał 9181 prywatnych podmiotów gospodarczych, z czego 7456 stanowiły osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, 67 spółdzielnie oraz 101 spółki handlowe z udziałem kapitału zagranicznego.

Według danych z 31 maja 2012 roku w powiatowym urzędzie pracy było zarejestrowanych 1781 bezrobotnych mieszkańców Kołobrzegu.

W 2013 r. wydatki budżetu samorządu Kołobrzegu wynosiły 164,0 mln zł, a dochody budżetu 173,2 mln zł. Zadłużenie (dług publiczny) samorządu według danych na IV kwartał 2013 r. wynosiło 66,7 mln zł, co stanowiło 38,5% dochodów.

W Kołobrzegu butelkuje się wodę mineralną z okresu lodowcowego oraz sprzed czwartorzędu

Transport

Dworzec autobusowy

Transport drogowy

Z Kołobrzegu wychodzi droga krajowa nr 11 oraz 2 drogi wojewódzkie.

Od południa do centrum Kołobrzegu wchodzi droga wojewódzka nr 102, która ok. 2,5 km przed Kołobrzegiem odbiera także ruch drogi wojewódzkiej nr 162. Droga nr 102 stanowi w mieście ciąg ulic: 6 Dywizji Piechoty, Trzebiatowska oraz Kamienna, a następnie łączy się drogą krajową nr 11, tj. ulica Koszalińska biegnąca na wschód. Układ ten stanowi główną oś komunikacji samochodowej Kołobrzegu. Z ronda Solidarności od drogi nr 11 odchodzi droga wojewódzka nr 163 w kierunku południowo-wschodnim.

W 2005 r. na końcowym odcinku (3,4 km) drogi nr 102 wyliczono średni dobowy ruch, wynoszący 17,4 tys. pojazdów/dobę, z czego 87,2% stanowiły samochody osobowe, 8% lekkie samochody dostawcze, a 2,2% samochody ciężarowe.

W 2009 r. WIOŚ w Szczecinie sporządził mapy imisji hałasu na drodze nr 102 w Kołobrzegu, z długookresowym średnim poziomem dźwięku wyznaczony w ciągu wszystkich dób w roku. Na analizowanym obszarze oceniono, że na terenach zagrożonych ponadnormatywnym hałasem zameldowanych jest prawie 4,5 tys. osób, z czego 8% tej grupy narażonych jest na przekroczenia dopuszczalnego poziomu hałasu od 10 do 20 dB. W porze nocnej zagrożonych jest 4,3 tys. mieszkańców.

Drogi przechodzące przez Kołobrzeg

Droga	Trasa	Ulica
Droga krajowa nr 11	Kołobrzeg→ Koszalin→ Piła→ Poznań→ Lubliniec→ Bytom	ul. Portowa, ul. Kniewskiego, ul. Unii Lubelskiej, rodno Solidarności, ul. Koszalińska
droga wojewódzka nr 102	Kołobrzeg→ Trzebiatów→ Dziwnów→ Międzyzdroje	ul. Kamienna, ul. Młyńska, rondo Bpa I. Jeża, ul. Trzebiatowska, ul. 6 Dywizji Piechoty
droga wojewódzka nr 163	Kołobrzeg→ Białogard→ Połczyn-Zdrój→ Czaplinek→ Wałcz	rondo Solidarności, ul. Bolesława Krzywoustego

Środkami komunikacji miejskiej w Kołobrzegu są autobusy należące do spółki Komunikacja Miejska Kołobrzeg, która świadczy usługi przewozowe na terenie miasta i przyległych terenach podmiejskich.

W mieście znajdują się 144 przystanki komunikacji drogowej, których właścicielem lub zarządzającym jest samorząd Kołobrzegu.

Transport kolejowy

Dworzec kolejowy w Kołobrzegu

Kołobrzeg to ostatni przystanek wielu pociągów zmierzających na wybrzeże. Kołobrzeski dworzec kolejowy stanowi regionalny punkt wyjazdowy dla podróżnych, co sprawia, że latem dworzec potrafi być bardzo zatłoczony. Kołobrzeg łączy ze Szczecinem szynobus Urzędu Marszałkowskiego woj. zachodniopomorskiego.

Do miasta prowadzą dwie linie kolejowe:

• linia kolejowa nr 404, relacji Szczecinek→ Białogard→ Kołobrzeg,
• linia kolejowa nr 402, relacji Goleniów→ Kołobrzeg→ Koszalin.

Transport morski

Port Kołobrzeg

Latarnia Morska Kołobrzeg

W miesiącach od kwietnia do października z portu w Kołobrzegu wypływają pasażerskie rejsy turystyczne na Bornholm do Nexø, a w wakacje także na Christiansø. W sezonie pływają również stylizowane statki wycieczkowe m.in. MS Viking.

W centrum Kołobrzegu, na wyspie Solnej zlokalizowana jest marina, której dwa baseny są przystosowane do przyjęcia ok. 50 jachtów. Pierwszym z basenów jest Basen Jachtowy, w którym cumują jednostki mające do 3 metrów zanurzenia. Drugi basen jest zdolny do przyjęcia jedynie łodzi, których zanurzenie wynosi do 1 metra. Dla okrętów z większym zanurzeniem przewidziano keję z głębokością 5,5 m.

Przy Basenie Jachtowym znajduje się również zabytkowy fort.

Transport lotniczy

Pod Podczelem (8 km od centrum Kołobrzegu) znajduje się poradzieckie wojskowe lotnisko Kołobrzeg-Bagicz, które jest wykorzystywane przez prywatną firmę Lotnisko Bagicz Sp. z o.o.. 9.09.2012 zostało ponownie otwarte i będzie przyjmowało małe samoloty pasażerskie do 20 osób. Lotnisko jest czynne w charakterze sezonowym (kwiecień – październik), obecnie planowana jest rozbudowa infrastruktury lotniska co może wydłużyć jego działalność. Istnieje możliwość, aby po rozbudowie lotnisko mogło przyjmować większe samoloty pasażerskie.

Najbliższy port lotniczy Szczecin-Goleniów znajduje się ok. 99 km od Kołobrzegu (79 km w linii prostej), posiadający połączenia lotnicze do Warszawy, Anglii, Irlandii, Norwegii i czarterowe do Egiptu.

Infrastruktura turystyczna

Kołobrzescy turyści na alei Nadmorskiej

Kąpielisko morskie Kołobrzeg Wschód (Kąpielisko Centralne)

Kołobrzeg – statek wycieczkowy

Główną gałęzią lokalnej gospodarki jest działalność uzdrowiskowo-turystyczna. Liczne sanatoria (27 ośrodków sanatoryjnych o łącznej liczbie łóżek sięgającej 6500) i domy wypoczynkowe. W 2008 r. miasto posiadało 56 obiekty zbiorowego zakwaterowania na 11 098 miejsc. Znajduje się tu kilkanaście luksusowych hoteli. W tym luksusowy 5-gwiazdkowy Marine Hotel, Hotel Aquarius i Diune Hotel oraz 4-gwiazdkowe: Sand Hotel****, Hotel Diva SPA, Leda SPA, Arka Medical SPA i Baltic Plaza Hotel mediSPA & fit. W ciągu całego 2008 roku z noclegu w Kołobrzegu skorzystało 247 494 osób, z których 35,5% stanowili turyści zagraniczni. W 2011 r. z noclegu skorzystało już blisko 950 tys. osób. Ewenementem jest fakt, że cały powiat kołobrzeski udzielił w 2012 roku prawie 3,7 mln noclegów, co plasuje go na III miejscu w Polsce po Warszawie i Krakowie.

W Kołobrzegu zorganizowano 3 kąpieliska morskie:

• Kołobrzeg Plaża Zachodnia o długości 200 m;
• Kołobrzeg Plaża Centralna o długości 397 m;
• Kołobrzeg Plaża Wschodnia (Podczele) o długości 100 m.

W 2013 r. sezon kąpielowy określono na okres od 24 czerwca do 31 sierpnia.

W 2012 r. kąpieliska Plaża Zachodnia i Wschodnia spełniały wytyczne wymogi jakościowe dla wody w kąpielisku Unii Europejskiej, a Plaża Centralna spełniała wymogi obowiązkowe. W 2012 r. Sanepid pobrał próbki wody morskiej z trzech kąpielisk w Kołobrzegu. Uzyskano klasyfikację: Plaża Zachodnia: ocena doskonała, Plaża Wschodnia: dobra i Plaża Centralna: dostateczna. Trzeba dodać, że na żadnej z kołobrzeskich plaż nie znaleziono substancji smolistych, ani obecności sinic.

W mieście i okolicach występują źródła wody mineralnej (Perła Bałtyku), solanki oraz pokłady borowiny. W Kołobrzegu leczy się głównie choroby górnych dróg oddechowych i krążenia, choroby stawów, jak również zaburzenia przemiany materii (cukrzyca). W mieście przez cały rok działają 23 zakłady uzdrowiskowe, z których w 2007 roku 39% korzystających stanowili goście zagraniczni.

Liczba korzystających z noclegów w Kołobrzegu w ciągu ostatnich lat:

Latarnia morska, pozostałości umocnień twierdzy kołobrzeskiej

W mieście znajdują się 3 punkty informacji turystycznej. Władze miasta powołały Centrum Promocji i Informacji Turystycznej, którego zadaniem jest promocja Kołobrzegu jako największego kurortu nadmorskiego w Polsce.

Szlaki turystyczne

Na terenie Kołobrzegu funkcjonują trzy piesze szlaki turystyczne:

• Szlak Nadmorski im. Czesława Piskorskiego (europejski długodystansowy szlak pieszy E9),
• Szlak Solny,
• Szlak im. Jana Frankowskiego

Na terenie miasta nie istnieje zorganizowany system dróg i szlaków rowerowych. W mieście działa Stowarzyszenie Turystyki Rowerowej „Bicykl”, które wytyczyło wiele szlaków rowerowych po powiecie kołobrzeskim. W Kołobrzegu rozpoczyna się kilka szlaków rowerowych gminy Kołobrzeg i gminy Ustronie Morskie. Przez miasto przechodzi międzynarodowy szlak rowerowy R-10, który został wytyczony wzdłuż wybrzeża Bałtyku, oraz rozpoczyna się polski odcinek Bike the Baltic.

Tereny o szczególnym znaczeniu dla ruchu turystycznego to rejon Starego Miasta, dzielnica portowa i teren uzdrowiska wschodniego.

Oświata

Państwowa Szkoła Muzyczna I Stopnia

W Kołobrzegu znajduje się 8 przedszkoli oraz 1 miejski żłobek. W 2006 roku uczyło się 2954 dzieci w szkołach podstawowych oraz 201 dzieci w szkołach podstawowych specjalnych. Na terenie miasta znajduje się 7 szkół podstawowych oraz 2 szkoły specjalne.

W 2006 roku w mieście uczyło się 1821 gimnazjalistów w sześciu gimnazjach oraz 134 uczniów w dwóch gimnazjach specjalnych.

Kultura

Kołobrzeg w kulturze i sztuce

Zdobycie twierdzy kołobrzeskiej w roku 1761 w czasie wojny siedmioletniej

Miasto jest częstym motywem pojawiającym się w dziełach sztuki. Rycina panoramy Kołobrzeg pojawia się na Wielkiej Mapy Księstwa Pomorskiego z 1618 roku, autorstwa Eilharda Lubinusa. W 1761 roku rosyjski malarz Ałeksandr Kocebu namalował obraz przedstawiający zdobycie twierdzy kołobrzeskiej w czasie wojny siedmioletniej.

Pod koniec II wojny światowej nazistowska propaganda wykorzystała wydarzenia z wojny napoleońskiej i obrony Kołobrzegu w 1807 roku, by nakręcić film Kolberg. Była to wielkobudżetowa produkcja ukazująca bohaterskich mieszczan i chłopów zjednoczonych ponad podziałami, którzy brali udział w walce z przeważającymi siłami francuskimi. W 2005 r. z okazji jubileuszu 750-lecia nadania praw miejskich kompozytorJan Maślankiewicz-Pogany skomponował „Kantatę Kołobrzeską”. Tematyka utworu nawiązuje do historii, życia ludności oraz głównych zabytków Kołobrzegu.

Narodowy Bank Polski wprowadził do obiegu w dniu 19 października 2005 r. monetę „Kołobrzeg” o nominale 2 zł wykonaną stemplem zwykłym w stopie Nordic Gold.

Życie kulturalne

Kołobrzeg jest także regionalnym ośrodkiem kulturalnym. W okresie letnim mają miejsce – liczne koncerty popularnych piosenkarzy, muzyków, kabarecistów. Miejski Ośrodek Kultury, znajdujący się w dawnym ratuszu, prowadzi stałe zajęcia artystyczno-plastyczne, teatralne oraz taneczne. Patronuje młodzieżowym zespołom wokalnym i chóralnym. Organizuje coroczny festiwal Interfolk, czyli Międzynarodowe Spotkanie z Folklorem, a także inne imprezy o charakterze kulturalnym. Kino Piast jest miejscem spotkań Dyskusyjnego Klubu Filmowego. W latach 1968–1990 w mieście odbywał się Festiwal Piosenki Żołnierskiej.

W Kołobrzegu organizowanych jest wiele wystaw stałych i czasowych o charakterze artystycznym oraz historycznym. W kołobrzeskim ratuszu mieści się Galeria Sztuki Współczesnej, w której eksponowane są wystawy kołobrzeskich plastyków, a także poza lokalnych środowisk artystycznych. Galeria prowadzi również działalność edukacyjną, m.in. organizowane są przez galerię lekcje sztuki dla dzieci i młodzieży ze szkół.

Pałac rodziny von Braunschweig będący siedzibą oddziału Muzeum Oręża Polskiego

Miejska Biblioteka Publiczna im. Galla Anonima

W mieście znajduje się Muzeum Oręża Polskiego, w którym prezentowane są zbiory militariów pochodzących od wczesnego średniowiecza do współczesności. W pałacyku Braunschweigów mieści się oddział muzeum zajmujący się ponadtysiącletnią historią miasta. W swoich zbiorach oddział prezentuje także kolekcję rzadko spotykanych narzędzi pomiarowych, a także specjalistycznych miar warsztatowych. Do tutejszego muzeum należy również zacumowany w porcie okręt patrolowy ORP Fala, zbudowany w 1964 roku, następnie po zakończeniu służby przekształcony w muzeum

Oprócz placówki Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu znajduje się „Patria Colbergiensis”. Zostało otwarte w 2014 roku i cieszy się dużym zainteresowaniem wśród młodzieży i dorosłych. Placówka jest zlokalizowana w wyjątkowym miejscu – w podziemiach kołobrzeskiego Ratusza miejskiego. Pomieszczenia zaadaptowane zostały przez mieszkańców miasta, przy wykorzystaniu ich wrażliwości, na ekspozycję szczególną – ukazującą poprzez piękno zabytków, historię Kołobrzegu.

Muzeum ma na celu:

• działanie wspomagające rozwój wspólnoty i społeczności lokalnej;
• działanie na rzecz nauki, edukacji, oświaty i wychowania;
• budowanie patriotyzmu lokalnego i więzi z regionem;
• upowszechnianie kultury;
• podnoszenie atrakcyjności turystycznej regionu;
• działanie na rzecz zniesienia barier między narodami: polskim i niemieckim.

W Kołobrzegu placówką gromadzącą zbiory biblioteczne jest Miejska Biblioteka Publiczna im. Galla Anonima. W 2008 roku posiadała ona 149 720 woluminów, z których korzystało 8889 czytelników. Biblioteka tworzy kilka placówek tj. wypożyczalnię ogólną, wypożyczalnię beletrystyki, bibliotekę młodzieżową i bibliotekę dziecięcą. W mieście działa także filia Biblioteki Pedagogicznej im. Zenona Klemensiewicza w Koszalinie, która posiada księgozbiór z 27499 woluminami.

W Kołobrzegu znajduje się 1-salowe kino „Wybrzeże” z 287 miejscami na widowni, w którym w 2008 roku odbyło się 1668 seansów filmowych.

Imprezy cykliczne

VII Festiwal Piosenki Poetyckiej im. Jacka Kaczmarskiego „Nadzieja”

Bój o Kołobrzeg (2010)

Pomnik Sanitariuszki

Cmentarz Wojenny

Imprezy organizowane cyklicznie w Kołobrzegu (chronologicznie):

• Międzynarodowy Bieg Zaślubin – 15 marca, od 1986 r. – impreza ma na celu uczczenie Rocznicy Zakończenia Walk o Kołobrzeg i Zaślubin z Morzem, a także popularyzację biegania jako naturalnej formy ruchu. Bieg na dystansie 15 km.

• Regaty Smoczych Łodzi na rzece Parsęcie – czerwiec – impreza organizowana od 2001 roku, nie odbyły się w 2008
• Europejski Dzień Morza – 20 maja, ostatnio w 2009, Dni Morza 2010 w Szczecinie, Dzień Morza w Gdańsku
• Pociąg specjalny Pirat prowadzony lokomotywą parową z okazji Dnia Dziecka
• „Bursztynowe Pióro”/„Połów w Kołobrzeg” – czerwiec – konkurs poetycki, wieczór poetycki
• Festyn Osiedla Ogrody „Bezpieczne Wakacje”
• Festiwal Szantowy „Na Fali” – maj
• Regaty „Srebrny Dzwon” – lipiec
• Kołobrzeski Piknik Wojskowy – lipiec
• Sunrise Festival – lipiec
• Międzynarodowy Festiwal „Muzyka w Katedrze” – od czerwca do sierpnia, co tydzień w czwartek
• Festiwal Piosenki Poetyckiej im. Jacka Kaczmarskiego „Nadzieja” – lipiec
• Międzynarodowy Festiwal Szachowy – sierpień
• Międzynarodowe Spotkania z Folklorem „Interfolk” – sierpień
• Obchody Regionalnych Światowych Dni Turystki – październik
• Międzynarodowy Konkurs Satyryczny „Papkinada” – październik, w 2010 r. odwołana

Media lokalne

• Telewizja lokalna
  • Telewizja Kablowa Kołobrzeg
• Lokalne rozgłośnie radiowe
  • Radio Kołobrzeg
  • Radio Koszalin
• Prasa lokalna
  • Gazeta Kołobrzeska
  • Kulisy Kołobrzeskie
  • Miasto Kołobrzeg (już nie istnieje)
  • Rzecz Kołobrzeska (już nie istnieje)
  • kołobrzeski dodatek Głosu Koszalińskiego
  • Także
• Internet
  • e-KG.pl
  • informacje.kolobrzeg.pl
  • miastokolobrzeg.pl
  • kolobrzegnafali.pl (już nie istnieje)
  • takze.pl
  • gazetakolobrzeska.pl

Sport

Hala Milenium

Głównym kompleksem sportowym jest Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji przy ul. Łopuskiego. Największą halą sportową w mieście jest hala „Milenium” z płytą boiska o wymiarach 24×48 m i trybunami na 1307 miejsc siedzących. Hala została oddana do użytku w październiku 2000 roku. Organizowane są w niej imprezy sportowe, kulturalne, targi, wystawy i przyjęcia. Centrum sportowe posiada: małą salę zapaśniczą o wymiarach 12×12 m przygotowaną do treningów sportów walki, salę fitness o wymiarach 28×16 m przygotowaną również do zajęć tanecznych, siłownię, boisko do gry w mini piłkę nożna (2 na 2). Znajduje się tu także centrum rekreacji dla dzieci o powierzchni 550 m².

Przy hali Milienium mieści się aquapark, w skład którego wchodzi: basen sportowy o wymiarach 25×12,5 m i głębokości do 1,8 m, łaźnia parowa, sauna sucha, basen rekreacyjny i 2 zjeżdżalnie. W 2006 roku oddano halę z torami łuczniczymi o wymiarach 26×12 m, gdzie odbywają się także treningi sportów zespołowych. W kompleksie sportowym w okresie zimowym czynne jest także lodowisko o wymiarach 60×30 m. W skład kompleksu wchodzi strzelnica z 6 stanowiskami strzeleckimi.

• Stadion sportowy, ul. Śliwińskiego;
• Sala Sportowa (ul. Wąska), przeznaczenie: treningi i mecze piłki koszykowej i siatkówki, sztuki walk wschodnich, wymiary: 28 m x 16m, sala na 400 miejsc dla widzów z balkonem i dodatkowo mini siłownia.

Kluby sportowe

Lista klubów sportowych biorących udział w rozgrywkach ogólnopolskich:

• SKK „Kotwica” Kołobrzeg
• Miejski Klub Piłkarski „Kotwica” Kołobrzeg
• KMKL Sztorm
• UKS OPP POWIAT KOŁOBRZESKI
• KSŁ „Mewa” Kołobrzeg – Kołobrzeskie Stowarzyszenie Łuczników „Mewa”, klub łuczniczy
• Klub Strzelecki Kołobrzeg
• Klub Bilardowy „ÓSEMKA”
• UKS Zapasy Kołobrzeg

Religia

Bazylika konkatedralna

W Kołobrzegu znajduje się konkatedra diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Istnieje 6 parafii, które wchodzą w skład dekanatu Kołobrzeg i 1 parafia garnizonowa pw. św. Macieja. W mieście znajdują się dwa domy zgromadzeń zakonnych: franciszkanów i felicjanek.

Miasto posiada także inne wspólnoty religijne. Znajduje się tu cerkiew greckokatolicka Opieki Przenajświętszej Bogurodzicy (ul. Szpitalna) oraz kilka kościołów protestanckich, do których należą: zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, zbór Kościoła Chrystusowego, zbór zielonoświątkowy „Droga Życia” oraz zbór Kościoła ewangelicznego (nabożeństwa odbywają się w mieszkaniu prywatnym). W mieście działają również trzy zbory Świadków Jehowy (w tym grupa niemieckojęzyczna).

Pomnik Tysiąclecia

W latach 1000–1007 miasto było stolicą diecezji kołobrzeskiej, której ordynariuszem był biskup Reinbern. Od 1187 roku miasto należało do biskupów kamieńskich i wchodziło w skład biskupiego dominium zwanego księstwem kamieńskim. W XVI wieku w wyniku reformacji kołobrzeżanie przyjęli luteranizm. W 1557 r. Kołobrzeg stał się siedzibą superintendenta luterańskiego. W XVII wieku powstała w mieście parafia kalwińska. Do XIX wieku w mieście nie było parafii katolickiej. Wzrost liczby katolików spowodował jednak, że w 1889 roku powołano tu parafię rzymskokatolicką pw. św. Marcina. Podlegała ona początkowo pod diecezję wrocławską. Po I wojnie światowej pod diecezję berlińską. Natomiast po II wojnie światowej parafie protestanckie uległy likwidacji, a jedyna katolicka parafia w Kołobrzegu znalazła się w granicach administratury apostolskiej z siedzibą w Gorzowie Wielkopolskim. W 1972 r. rzymskokatolicka parafia kołobrzeska została włączona do diecezji koszalińskiej, nawiązującej tradycją do biskupstwa kołobrzeskiego. W latach 90. XX wieku po zniesieniu wielu ograniczeń administracyjno-prawnych w Kołobrzegu powołano kilka nowych parafii rzymskokatolickich, które wyodrębniły się z parafii konkatedralnej.

Polityka i administracja

Siedziba urzędu miasta

Kołobrzeg ma status gminy miejskiej. Organem uchwałodawczym i kontrolnym jest Rada Miasta Kołobrzegu, w której zasiada 21 radnych, wybieranych w 21 jednomandatowych okręgach wyborczych.

Ugrupowanie	Kadencja 2002-2006	Kadencja 2006-2010	Kadencja 2010-2014	Kadencja 2014-2018
Sojusz Lewicy Demokratycznej	9 (SLD-UP)	3 (LiD)	5	–
My Mieszkańcy	1	–	–	–
CentroPrawica Razem	8	4	–	–
Samoobrona	3	–	–	–
Prawo i Sprawiedliwość	–	3	1	–
Platforma Obywatelska	–	10	11	7
Kołobrzeg 2010	–	1	–	–
KWW Henryka Bieńkowskiego	–	–	4	–
KWW W.Dymeckiej „Porozumienie dla Kołobrzegu”	–	–	–	11
Wschodnia Czarnieckiego	–	–	–	1
Nasz Wspólny Kołobrzeg	–	–	–	1
KWW Jacka Woźniaka	–	–	–	1

Organem wykonawczym władzy samorządowej od 1987 roku jest prezydent miasta. Kołobrzeg tytuł prezydenta miasta otrzymał w 1987 roku jako 1 z 11 miast, które nie posiadały wtedy wymaganej liczby 50 tys. mieszkańców. Wynikało to ze względów uznaniowych i statusu uzdrowiska Kołobrzegu. W 1990 roku kiedy podwyższono wymagane kryterium do 100 tys. mieszkańców, tytuł prezydenta dla Kołobrzegu został zachowany.

Prezydenci Kołobrzegu:

• Jerzy Roszkiewicz (naczelnik, później Pierwszy Prezydent Miasta Kołobrzeg)
• Henryk Bieńkowski (1990 – 1998)
• Bogdan Błaszczyk (1998 – 2001)
• Zbigniew Błaszczuk (2001 – 2002)
• Henryk Bieńkowski (2002 – 2006)
• Janusz Gromek (od 2006)

Mieszkańcy Kołobrzegu wybierają 21 radnych do Rady Miasta Kołobrzeg oraz 12 z 19 radnych do Rady Powiatu w Kołobrzegu (w 4 okręgach wyborczych). Mieszkańcy wybierają radnych do sejmiku województwa w okręgu III. Posłów na Sejm wybierają z okręgu wyborczego nr 40, senatora z okręgu nr 99, a posłów do Parlamentu Europejskiego z okręgu nr 13.

Rada Miasta w kadencji 2014-2018

Marcin Beńko, Henryk Bieńkowski (wiceprzewodniczący Rady Miasta), Bogdan Błaszczyk, Aneta Cieślicka, Artur Dąbkowski, Wioletta Dymecka, Cezary Kalinowski (w dniu 30.09.2016 zdał mandat radnego Rady Miasta Kołobrzeg), Jacek Kalinowski, Przemysław Kiełkowski (wybrany w wyborach uzupełniających 15.01.2017 w miejsce Cezarego Kalinowskiego), Sławomir Kargul, Marek Młynarczyk, Wiesław Parus, Krzysztof Plewko, Bogusław Połowniak, Krystyna Strzyżewska, Karolina Szarłata-Woźniak (wybrana w wyborach uzupełniających 12.04.2015 w miejsce Jacka Woźniaka), Ryszard Szufel (przewodniczący Rady Miasta), Danuta Wilk, Jacek Woźniak (29.12.2014 komisarz wyborczy wygasił mandat radnego, objął funkcję wiceprezydenta ds. społecznych), Izabela Zielińska, Małgorzata Zajączkowska, Ireneusz Zarzycki, Dariusz Zawadzki.

Miasto Kołobrzeg jest członkiem związków międzygminnych: Związek Miast i Gmin Morskich, Stowarzyszenie Gmin Uzdrowiskowych RP, Stowarzyszenie Gmin Polskich Euroregionu Pomerania, Związek Miast Polskich, Związek Miast i Gmin Dorzecza Parsęty, Stowarzyszenie Gmin, Powiatów i Województw „Droga S11”, Kołobrzeska Lokalna Grupa Rybacka, Zachodniopomorska Regionalna Organizacja Turystyczna.

Podział administracyjny

Podział administracyjny Kołobrzegu

Obszar miasta jest podzielony na 9 jednostek pomocniczych miasta – osiedli. Każde z osiedli posiada organy samorządowe. Organem uchwałodawczym każdego jest rada osiedla, która liczy 15 radnych. Organem wykonawczym jest zarząd osiedla w liczbie 5 osób spośród członków rady osiedla.

Rady osiedli mają wspierać i organizować inicjatywy społeczne w osiedlach. Ponadto są ciałem opiniodawczym.

Osiedla Kołobrzegu i głosowanie do rad osiedli 16 października 2016

Jednostka pomocnicza	Liczba uprawnionych do głosowania	Oddane Głosy
Osiedle Nr 1 “Solne Zdroje”	?	brak wyborów
Osiedle Nr 2 “Śródmiejskie”	7133	109
Osiedle Nr 3 „Zamoście”	?	brak wyborów
Osiedle Nr 4 „Radzikowo I”	3437	153
Osiedle Nr 5 “Lęborskie”	6636	139
Osiedle Nr 6"Radzikowo II”	?	brak wyborów
Osiedle Nr 7 “Ogrody”	?	brak wyborów
Osiedle Nr 8 “Rzemieślnicze”	256	32
Osiedle Nr 9 “Podczele”	1379	135

W 2016 r. w osiedlach 1, 3, 6, 7 wybory nie zostaną przeprowadzone z racji niewystarczającej ilości zgłoszonych kandydatów.

Rada Osiedla nr 1: Marek Augustyniak, Irmina Błażewicz, Małgorzata

Chlebowska, Eugeniusz Gulczyński (przewodniczący Rady Osiedla), Zofia Koczwara, Anna Mystek,

Owczarczyk Teresa, Maciej Saladziak, Antoni Szarmach (przewodniczący Zarządu Osiedla), Arnold Wardak, Wierzbicki Dariusz, Cecylia Wilczyńska.

Rada Osiedla nr 2: Anna Bańkowska, Bartosz Bieńkowski, Wiesław Filipowicz,

Szymon Jarzembowski, Przemysław Kiełkowski (przewodniczący Zarządu Osiedla),

Zdzisław Kisiel, Rubina Kosmala, Robert Małkiewicz, Iwona Panas (przewodnicząca Rady Osiedla),

Marcin Pietraszko, Zbigniew Prusak, Robert Rudnicki, Tomasz Sotyń, Łukasz Strobejko, Marek Zasada.

Rada Osiedla nr 3: Ariel Całkowski, Mariusz Czech, Elżbieta Czujkowska,

Rafał Klimek, Liliana Korzeniewska, Robert Kucharycz, Żaneta Mazurek,

Magdalena Rowicka, Małgorzata Rzepka-Klincewicz (przewodnicząca Rady Osiedla), Kazimierz Skonieczny, Danuta Sznitko, Dariusz Zawadzki (przewodniczący Zarządu Osiedla).

Rada Osiedla nr 4: Renata Brączyk (przewodnicząca Zarządu Osiedla), Henryk Carewicz, Wioletta Dymecka, Urszula Dżega – Matuszczak, Andrzej Furgała, Maria Kigina, Krzysztof Maćkula, Elżbieta Majzner, Danuta Pietrzela (przewodnicząca Rady Osiedla), Grażyna Plewko, Krzysztof Plewko, Iwona Roguska, Stanisława Romaniuk, Łukasz Sęczkowski, Edward Smaczny.

Rada Osiedla nr 5: Stefan Brzycki, Dariusz Ciesiński, Ewa Janiszewska, Damian Malinowski, Zbigniew Malinowski, Kacper Matuszewski, Ewa Michalak,

Paweł Nadolny, Elżbieta Oleksiak, Monika Oleksiak, Grzegorz Pawelski (przewodniczący Rady Osiedla), Piotr Rzepka (przewodniczący Zarządu Osiedla),

Zbigniew Rzepka, Adam Swat, Izabela Zielińska.

Rada Osiedla nr 6: Aleksandra Burda (przewodnicząca Rady Osiedla), Wiesława Chodor, Piotr Denda, Ryszard Denda, Magdalena Hamulak, Mariusz Kaźmierski, Sebastian Macioszek, Karolina Oleksiewicz (przewodnicząca Zarządu Osiedla), Zbigniew Oleksiewicz, Zbigniew Olender, Marek Pawlicki, Danuta Szczepaniak, Irena Towarnicka, Danuta Wilk.

Rada Osiedla nr 7: Piotr Barański, Kamil Barwinek (przewodniczący Zarządu Osiedla), Andrzej Gapiński, Rafał Greczyński, Józef Jakubasik, Andrzej Kulbat, Bożena Lewandowska, Henryk Mikołajczyk, Jakub Skibiński (przewodniczący Rady Osiedla), Waldemar Szydłowski, Martyna Śliwińska, Paweł Werema, Roman Wrzyszcz, Ireneusz Zarzycki.

Rada Osiedla nr 8: Marek Bijoch, Leszek Czmielewski, Monika Dobrowolska, Anita Fabiszewska (przewodnicząca Rady Osiedla), Marek Goldyszewicz, Przemysław Madejski, Dariusz Makowski, Sergiusz Mirga, Jarosław Nizioł, Zbigniew Rębisz, Wiesław Ruczyński, Urszula Sołek, Ryszard Szafran, Kazimierz Szyszka (przewodniczący Zarządu Osiedla), Adam Wilczyński.

Rada Osiedla nr 9: Barbara Biernacka, Joanna Chrzanowska, Grzegorz Czarnecki, Marzenna Czerniawska – Muża, Artur Dąbkowski (przewodniczący Zarządu Osiedla), Andrzej Golak, Jan Jacuński, Anna Kraszewska, Wioletta Kraszewska, Marta Majewska, Monika Malczewska (przewodnicząca Rady Osiedla), Joanna Masina, Barbara Organek, Mateusz Stawicki, Monika Weremko.

Współpraca

Miasta i gminy partnerskie oraz nawiązujące współpracę

Flaga	Miasto/gmina	Data nawiązania współpracy
	Bad Oldesloe	1996-06-07
	Barth	2001-05-26
	Follonica	2006-05-14
	Koekelberg (Bruksela)	2003-08-30
	gmina Landskrona	2005-04-29
	Nexø (gmina Bornholm)	brak formalnej umowy
	gmina Nyborg	1992-04-28
	Pankow (Berlin)	1994-05-30
	Pori	lata 80. XX wieku
	gmina Simrishamn	2001-05-26
	Teodozja	2008-11-30
	Opatija	2013-10-02

Bezpieczeństwo

Komenda Powiatowa PSP

W Kołobrzegu mieści się Komenda Powiatowa Państwowej Straży Pożarnej, której obszarem działania jest cały powiat kołobrzeski. W jej strukturach działa jedna jednostka ratowniczo-gaśnicza PSP.

W mieście działa także specjalistyczna jednostka płetwonurków Ochotniczej Straży Pożarnej „Tryton”, której celem jest ratowanie ludzi na wodzie i pod wodą. Jednostka ta działa na terenie miasta, wód portowych, rzeki Parsęty oraz wód morskich przylegających do kąpieliska.

Zespół Służby SAR

W Kołobrzegu znajduje się Brzegowa Stacja Ratownicza Służby SAR, która na swoim wyposażeniu posiada łódź ratowniczą, specjalistyczny samochód ratowniczy oraz sprzęt przeciwrozlewowy. Na nabrzeżu promowym w kołobrzeskim porcie cumuje morski statek ratowniczy Szkwał, którego załoga w ciągu 15 min. od zgłoszenia jest gotowa do akcji ratowania życia ludzkiego na morzu.

Komenda Powiatowa Policji w Kołobrzegu prócz miasta działa także na terenie innych gmin powiatu. Kołobrzeg posiada także straż miejską.

W Kołobrzegu znajduje się placówka Straży Granicznej, która obsługuje morskie przejście graniczne w Kołobrzegu. Zasięgiem służbowym obejmuje powiat kołobrzeski i powiat białogardzki.

Do lat 90. XX wieku, stacjonowało tu dużo jednostek wojskowych, jednak obecnie siedzibę ma tutaj 8 Batalion Remontowy, wchodzący w skład 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej oraz Komenda Punktu Bazowania Okrętów 8 Flotylli Obrony Wybrzeża w dawnym porcie wojennym. Natomiast 8 Kołobrzeski Batalion Saperów obecnie stacjonuje w Dziwnowie.

Opieka zdrowotna

W Kołobrzegu znajduje się 20 aptek. W 2007 roku działało tu 18 niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz 1 Publiczny Zespół Opieki Zdrowotnej „Regionalny Szpital” podległy samorządowi terytorialnemu. Praktyki lekarskie w Kołobrzegu prowadziło 37 lekarzy. Znajduje się tutaj Regionalny Szpital w Kołobrzegu z 15 oddziałami, szpitalnym oddziałem ratunkowym, 3 zakładami diagnostycznymi oraz 23 poradniami specjalistycznymi. Kolejną dużą placówką ochrony zdrowia jest 117 Szpital Wojskowy z Przychodnią SP ZOZ, który posiada 17 poradni specjalistycznych i 4 pracownie specjalistyczne. Przy szpitalu tym mieści się Międzynarodowe Centrum Dializ z poradnią nefrologiczną.

Honorowi obywatele Kołobrzegu

Lista osób, którym niemiecka rada miejska w Kołobrzegu nadała honorowe obywatelstwo miasta:

• Heinrich von Holleben (1784–1864) – pruski generał, 1807 przyniósł wiadomość o pokoju w Tylży, który zakończył oblężenie, 1857
• Paul Heyse – niemiecki pisarz, do dramatu narodowego „Colberg”, 1890
• Hermann Haken – burmistrz Kołobrzegu, nadburmistrz Szczecina
• Adolf Hitler

Lista osób, którym Rada Miasta Kołobrzeg nadała tytuł Honorowy Obywatel Miasta Kołobrzeg:

• Jan Paweł II – tytuł nadany 22 grudnia 2004 (a odczytany 22 maja 2005) za dawanie świadectwa prawdzie oraz pomoc udzielaną rodakom w najtrudniejszych przełomowych momentach dziejów Ojczyzny
• ks. bp Ignacy Jeż – nadano w 2007 roku kierując się głęboką wdzięcznością [..] i w dowód uznania za zaangażowanie w rozwój Kościoła na terenie Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej, a w szczególności w Kołobrzegu
• ks. prałat Józef Słomski – nadano kierując się głęboką wdzięcznością [..] i w dowód uznania za dokonania społeczne, a w szczególności za zaangażowanie w odbudowę Bazyliki Konkatedralnej pw. Wniebowzięcia NMP w Kołobrzegu, klucze do miasta wręczono 11 listopada 2009 r.

Zasłużeni dla Miasta Kołobrzegu

Film prezentujący Kołobrzeg

Lista osób, którym Rada Miasta Kołobrzeg nadała tytuł Zasłużony dla Miasta Kołobrzegu:

• prof. Lech Leciejewicz
• Jan Olbryś
• płk dypl. Zbigniew Szymański
• Alex Lubawiński – przewodniczący Koła Przyjaciół Kołobrzegu w Berlinie Pankow
• Piotr Dernowski
• ks.prałat Józef Słomski
• Sebastian Karpiniuk

Zobacz też

• stary cmentarz żydowski w Kołobrzegu
• nowy cmentarz żydowski w Kołobrzegu

Bibliografia

• Leciejewicz L.: Gdzie zostały umieszczone pierwsze siedziby biskupie na pomorzu, Zeszyty Kulickie, nr 2.
• Leciejewicz L.: Początki miast nadmorskich na Pomorzu Zachodnim, Warszawa- Kraków, 1962
• Leciejewicz L.: Z badań nad początkami osad miejskich nad Bałtykiem we wczesnym średniowieczu, Archeologia Polski, t. VIII, z.2., Wrocław 1963
• Thietmar z Merseburga: Kronika Biskupa Merseburskiego Thietmara, wyd. M.Z. Jedlicki, Poznań 1953
• Widajewicz J.: Kilka uwag o genezie i przynależności etnicznej kultury pomorskiej, Zapiski Koszalińskie z. 3., Koszalin- Słupsk 1959, s. 2–9.
• Wikarjak J.: Pomorze zachodnie w żywotach Ottona, PWN, Warszawa, 1979

Linki zewnętrzne

• Biuletyn Informacji Publicznej Urzędu Miasta Kołobrzeg
• Kołobrzeg w „Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” z lat 1880–1902 (s. 277)
• Wirtualny spacer po mieście Kołobrzeg