Drohiczyn (Białoruś): Różnice pomiędzy wersjami

Drohiczyn
Драгічын
	; Cerkiew Objawienia Pańskiego
Herb	Flaga
Państwo	Białoruś
Obwód	brzeski
Rejon	drohiczyński
Populacja (2010); • liczba ludności	; 15 000
Nr kierunkowy	1644
	Położenie na mapie obwodu brzeskiego Drohiczyn
	Położenie na mapie Białorusi Drohiczyn
	52°11′N 25°09′E/52,183333 25,150000
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku
	Informacje w Wikipodróżach

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 14:24, 19 cze 2019

Drohiczyn, w latach 1919–1945 Drohiczyn Poleski^[1] (biał. Драгічын, Drahiczyn, ros. Дрогичин, Drogiczin) – miasto na Białorusi, w obwodzie brzeskim, siedziba rejonu drohiczyńskiego; do 1945^[2] miasteczko w Polsce, w województwie poleskim, siedziba powiatu drohickiego i gminy Drohiczyn^[3]; około 14,6 tys. mieszkańców (2010).

Miasto lenne położone było w końcu XVIII wieku powiecie pińskim województwa brzeskolitewskiego^[4].

Historia

Pierwsze wzmianki w Metryce Litewskiej. W 1452 występuje jako wieś Dawiaczorawicze w starostwie pińskim, własność królowej Bony. Przebiegał tędy trakt z Brześcia na Wołyń. Siedziba wójtostwa w 1552. Od 1565 w granicach powiatu pińskiego. Miasto hospodarskie Dowieczorowicze lokowane w 1623 roku, położone było w powiecie pińskim województwa brzeskolitewskiego^[5]. W I połowie XVII wieku własność Lwa Sapiehy. Następnie przechodzi w ręce Niewielskich, którzy uzyskują dla wsi prawa miejskie i fundują cerkiew.

Po raz pierwszy nazwa Drohiczyn (Dorohiczyn) pojawia się w 1655. W tym roku pojawia się też nazwa Drogiczyn^[6]. W 1749 z inicjatywy marszałka pińskiego Orzeszki w miejscowości powstał klasztor franciszkanów.

Po III rozbiorze Polski od 1795 w składzie Cesarstwa Rosyjskiego. W 1886 w miasteczku powstała stacja kolejowa. W przededniu I wojny światowej funkcjonowały tu fabryka słomkowych kapeluszy, mleczarnia, zakład oczyszczania kredy i młyny.

27 lutego 1919 roku zgrupowanie Wojska Polskiego pod dowództwem mjr. Aleksandra Narbutta-Łuczyńskiego odbiło Drohiczyn z rąk bolszewików^[7].

Od 1921 miasteczko w Polsce (bez praw miejskich), stolica powiatu drohickiego w województwie poleskim. Miejscowość była siedzibą wiejskiej gminy Drohiczyn.

Od 15 stycznia 1940 w składzie BSRR, stolica rejonu drohiczyńskiego w obwodzie pińskim.

Nieopodal Drohiczyna, w majątku Ludwinowo, mieszkała w latach 1858–1864 Eliza Orzeszkowa.

Ekologia

Po awarii elektrowni atomowej w Czarnobylu (1986) rejon drohiczyński znalazł się w strefie podwyższonej radiacji w związku ze skażeniem cezem-137 (¹³⁷Cs).

Galeria

Kościół katolicki w 1929 r.
Budynek starostwa powiatowego w latach 30. XX wieku (Piaski)
Kaplica w 1915 r.
Kościół w 2013 r.
Stacja kolejowa

Demografia

Przypisy

↑ W odróżenieniu od Drohiczyna leżącego w województwie białostockim
↑ Ustawa z dnia 31 grudnia 1945 r. o ratyfikacji podpisanej w Moskwie dnia 16 sierpnia 1945 r. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej granicy państwowej (Dz.U. z 1946 r. nr 2, poz. 5).
↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 7: Województwo poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 13–14.
↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 108.
↑ Stanisław Alexandrowicz, Geneza i rozwój sieci miasteczek Białorusi i Litwy do połowy XVII w., w: Acta Baltico‑Slavica t. 7, 1970, s. 103.
↑ Kadrinazi, Kadrinazi: Protestacja żyda Pińskiego... [online], Kadrinazi, 15 czerwca 2019 [dostęp 2019-06-19] .
↑ Lech Wyszczelski: Wstępna faza walk. W: Lech Wyszczelski: Wojna polsko-rosyjska 1919–1920. Wyd. 1. Warszawa: Bellona, 2010, s. 65. ISBN 978-83-11-11934-5.

Linki zewnętrzne

Drohiczyn Lacki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 149 .

[1] W odróżenieniu od Drohiczyna leżącego w województwie białostockim

[2] Ustawa z dnia 31 grudnia 1945 r. o ratyfikacji podpisanej w Moskwie dnia 16 sierpnia 1945 r. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej granicy państwowej (Dz.U. z 1946 r. nr 2, poz. 5).

[3] Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 7: Województwo poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 13–14.

[4] Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 108.

[5] Stanisław Alexandrowicz, Geneza i rozwój sieci miasteczek Białorusi i Litwy do połowy XVII w., w: Acta Baltico‑Slavica t. 7, 1970, s. 103.

[6] Kadrinazi, Kadrinazi: Protestacja żyda Pińskiego... [online], Kadrinazi, 15 czerwca 2019 [dostęp 2019-06-19] .

[7] Lech Wyszczelski: Wstępna faza walk. W: Lech Wyszczelski: Wojna polsko-rosyjska 1919–1920. Wyd. 1. Warszawa: Bellona, 2010, s. 65. ISBN 978-83-11-11934-5.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

@@ Linia 31: / Linia 31: @@
 Pierwsze wzmianki w Metryce Litewskiej. W 1452 występuje jako wieś Dawiaczorawicze w starostwie pińskim, własność królowej [[Bona Sforza|Bony]]. Przebiegał tędy trakt z Brześcia na Wołyń. Siedziba wójtostwa w 1552. Od 1565 w granicach powiatu pińskiego. Miasto hospodarskie '''Dowieczorowicze''' lokowane w [[1623]] roku, położone było w powiecie pińskim województwa brzeskolitewskiego<ref>Stanisław Alexandrowicz, Geneza i rozwój sieci miasteczek Białorusi i Litwy do połowy XVII w., w: Acta Baltico‑Slavica t. 7, 1970, s. 103.</ref>. W I połowie [[XVII wiek]]u własność Lwa Sapiehy. Następnie przechodzi w ręce Niewielskich, którzy uzyskują dla wsi prawa miejskie i fundują cerkiew.
-Po raz pierwszy nazwa Drohiczyn (Dorohiczyn) pojawia się w 1655. W 1749 z inicjatywy marszałka pińskiego Orzeszki w miejscowości powstaje klasztor franciszkański.
+Po raz pierwszy nazwa Drohiczyn (Dorohiczyn) pojawia się w 1655. W tym roku pojawia się też nazwa ''Drogiczyn''<ref>{{Cytuj |autor = Kadrinazi |tytuł = Kadrinazi: Protestacja żyda Pińskiego... |data = sobota, 15 czerwca 2019 |data dostępu = 2019-06-19 |opublikowany = Kadrinazi |url = https://kadrinazi.blogspot.com/2019/06/protestacja-zyda-pinskiego.html}}</ref>. W 1749 z inicjatywy marszałka pińskiego Orzeszki w miejscowości powstał klasztor franciszkanów.
-Od 1795 w składzie Cesarstwa Rosyjskiego. W 1886 w miasteczku powstaje stacja kolejowa. W przededniu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] funkcjonowały tu fabryka słomkowych kapeluszy, mleczarnia, zakład oczyszczania kredy i młyny.
+Po [[III rozbiór Polski|III rozbiorze Polski]] od 1795 w składzie Cesarstwa Rosyjskiego. W 1886 w miasteczku powstała stacja kolejowa. W przededniu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] funkcjonowały tu fabryka słomkowych kapeluszy, mleczarnia, zakład oczyszczania kredy i młyny.
-lutego 1919 roku zgrupowanie [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]] pod dowództwem mjr. Aleksandra Jerzego Narbuta-Łuczyńskiego odbiło Drohiczyn z rąk bolszewików<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Wyszczelski| imię = Lech| autor link = Lech Wyszczelski| inni = | tytuł = Wojna polsko-rosyjska 1919–1920| url = | wydanie = 1| wydawca = Bellona| miejsce = [[Warszawa]]| rok = [[2010]]| strony = 65| rozdział = Wstępna faza walk| adres rozdziału = | nazwisko r = Wyszczelski| imię r = Lech| autor r link = | tom = | tytuł tomu = | isbn = 978-83-11-11934-5| język = | data dostępu = }}</ref>.
+lutego 1919 roku zgrupowanie [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojska Polskiego]] pod dowództwem mjr. [[Aleksander Narbutt-Łuczyński|Aleksandra Narbutta-Łuczyńskiego]] odbiło Drohiczyn z rąk bolszewików<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Wyszczelski| imię = Lech| autor link = Lech Wyszczelski| inni = | tytuł = Wojna polsko-rosyjska 1919–1920| url = | wydanie = 1| wydawca = Bellona| miejsce = [[Warszawa]]| rok = [[2010]]| strony = 65| rozdział = Wstępna faza walk| adres rozdziału = | nazwisko r = Wyszczelski| imię r = Lech| autor r link = | tom = | tytuł tomu = | isbn = 978-83-11-11934-5| język = | data dostępu = }}</ref>.
 Od 1921 miasteczko w Polsce (bez praw miejskich), stolica [[Powiat drohicki|powiatu drohickiego]] w [[Województwo poleskie|województwie poleskim]]. Miejscowość była siedzibą wiejskiej [[gmina Drohiczyn (województwo poleskie)|gminy Drohiczyn]].
@@ Linia 45: / Linia 45: @@
 == Ekologia ==
 Po [[katastrofa elektrowni jądrowej w Czarnobylu|awarii elektrowni atomowej w Czarnobylu]] (1986) rejon drohiczyński znalazł się w strefie podwyższonej radiacji w związku ze skażeniem [[cez]]em-137 (<sup>137</sup>Cs).
+== Galeria ==
+<gallery>
+Plik:Darahičyn, Kaścielnaja. Дарагічын, Касьцельная (S. Bochnig, 1929).jpg|Kościół katolicki w 1929 r.
+Plik:Darahičyn, Piaski. Дарагічын, Пяскі (1930-39).jpg|Budynek starostwa powiatowego w latach 30. XX wieku (Piaski)
+Plik:Darahičyn, Kaplica. Дарагічын, Капліца (1915).jpg|Kaplica w 1915 r.
+Plik:Костёл - panoramio (25).jpg|Kościół w 2013 r.
+Plik:Drahičynbažnica.JPG
+Plik:DrahičynHorad.JPG|Stacja kolejowa
+</gallery>
 == Demografia ==

Przynależność wojewódzka	okręg brzeski pod TZTPiE (1920) okręg poleski (1920-21) woj. poleskie (1921-39)
Miasta (←)	Janów (do 1926) Motol (do 1926)
Gminy wiejskie (←)	Bezdzież Braszewicze Chomsk Drohiczyn (Poleski) Drużyłowicze (do 1928) Imienin (do 1928) Janów Motol Odryżyn Osowce Woławel (do 1928 i od 1928) Worocewicze (do 1928)