Kościół św. Stanisława w Sieradzu: Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Paterm (dyskusja | edycje)
Redaktorzy
31 155 edycji
m WP:SK, drobne merytoryczne
Konarski (dyskusja | edycje)
11 504 edycje
drobne merytoryczne, źródła/przypisy
Linia 69: Linia 69:
'''Kościół Świętego Stanisława w Sieradzu''' – [[kościół łaciński|rzymskokatolicki]] kościół rektorski znajdujący się w [[Sieradz]]u, na terenie [[Parafia Wszystkich Świętych w Sieradzu|parafii Wszystkich Świętych]], w [[województwo łódzkie|województwie łódzkim]].
'''Kościół Świętego Stanisława w Sieradzu''' – [[kościół łaciński|rzymskokatolicki]] kościół rektorski znajdujący się w [[Sieradz]]u, na terenie [[Parafia Wszystkich Świętych w Sieradzu|parafii Wszystkich Świętych]], w [[województwo łódzkie|województwie łódzkim]].


Został wzniesiony w latach 1233-1245 jako jedna z najstarszych świątyń [[Dominikanie|dominikańskich]] w [[Polska|Polsce]] (obecnie należy do Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego). W 1331 kościół został spalony przez wojska [[Zakon krzyżacki|zakonu krzyżackiego]], pomimo interwencji przeora Mikołaja u znanego mu osobiście komtura Hermana von Oettingena<ref>[[Marian Biskup]], ''Wojny Polski z Zakonem Krzyżackim 1308-1521'', Wydawnictwo Marpress Gdańsk 1993, s. 26.</ref>. Odbudowany około 1380 roku. Następnie po pożarze w XVII wieku, przebudowany na początku XVIII wieku. Wczesnogotycki w zrębie, murowany z cegły o układzie wendyjskim, jednonawowy. Fasady (wschodnie i zachodnie) o szczytach [[barok]]owych. w zewnętrznej ścianie nawy południowej znajduje się,w miejscu pierwotnego wejścia, wczesnogotycki [[portal]] z XIII wieku. Wystrój wnętrza barokowo-[[rokoko]]wy. Na uwagę zasługują malowidła wykonane w 1910 roku, przedstawiające sceny z życia królowej Jadwigi.
Został wzniesiony w latach 1233-1245 jako jedna z najstarszych świątyń [[Dominikanie|dominikanów]] w [[Polska|Polsce]] (obecnie należy do Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego). W Sieradzu podczas budowy kościoła działał znakomity warsztat ceramiczny, produkujący elementy dekoracyjne niespotykane w innych ośrodkach ówczesnego budownictwa ceglanego Europy Środkowo-Wschodniej. Trójlistne bloki tworzące archiwolty portalowe i rodzaj przesłon okiennych, delikatne reliefy wokół łuków okien zachodnich przypominają elementy wykończenia kościoła w Sandomierzu<ref name=":0">Andrzej Grzybkowski, ''Gotycka architektura murowana w Polsce'', Warszawa 2015, <nowiki>ISBN 9788323518730</nowiki>, s.28-29<br /></ref>. Występuje tu też podokapowy fryz skomponowany i zestawiony z płytek ceramicznych, których relief tworzy przecinające się arkadki wsparte stylizowanymi „heraldycznie” liliami. Wczesnośredniowieczny prototyp takiego fryzu znaleziono we Włoszech<ref name=":0" />.

W 1331 kościół został spalony przez wojska [[Zakon krzyżacki|zakonu krzyżackiego]], pomimo interwencji przeora Mikołaja u znanego mu osobiście komtura Hermana von Oettingena<ref>[[Marian Biskup]], ''Wojny Polski z Zakonem Krzyżackim 1308-1521'', Wydawnictwo Marpress Gdańsk 1993, s. 26.</ref>. Odbudowany około 1380 roku. Następnie po pożarze w XVII wieku, przebudowany na początku XVIII wieku. Wczesnogotycki w zrębie, murowany z cegły o układzie wendyjskim, jednonawowy. Fasady (wschodnie i zachodnie) o szczytach [[barok]]owych. w zewnętrznej ścianie nawy południowej znajduje się,w miejscu pierwotnego wejścia, wczesnogotycki [[portal]] z XIII wieku. Wystrój wnętrza barokowo-[[rokoko]]wy. Na uwagę zasługują malowidła wykonane w 1910 roku, przedstawiające sceny z życia królowej Jadwigi.

<br /><gallery widths="180" heights="180">
Plik:Sieradz - kościół św. Stanisłąwa - portal gotycki (1).jpg|portal
Plik:Sieradz - kościół pw.św.Stanisława (3).jpg
</gallery>


== Przypisy ==
== Przypisy ==
Linia 76: Linia 83:
== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
* ''Sieradz: plan miasta'', Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. E. Romera, Warszawa-Wrocław 1992.
* ''Sieradz: plan miasta'', Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. E. Romera, Warszawa-Wrocław 1992.
*A. Grzybkowski, ''Wczesnogotycki kościół i klasztor dominikański w  Sieradzu'', Warszawa 1979


{{SORTUJ:Sieradz}}
{{SORTUJ:Sieradz}}

Wersja z 15:23, 12 sie 2019

Kościół świętego Stanisława w Sieradzu
842 z dnia 28.12.1967 r.[1]
kościół rektorski
Ilustracja
widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Sieradz

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Wszystkich Świętych w Sieradzu

Wezwanie

św. Stanisława

Położenie na mapie Sieradza
Mapa konturowa Sieradza, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Stanisława w Sieradzu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Stanisława w Sieradzu”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Stanisława w Sieradzu”
Położenie na mapie powiatu sieradzkiego
Mapa konturowa powiatu sieradzkiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Stanisława w Sieradzu”
Ziemia51°35′47″N 18°44′24″E/51,596389 18,740000
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Świętego Stanisława w Sieradzu – rzymskokatolicki kościół rektorski znajdujący się w Sieradzu, na terenie parafii Wszystkich Świętych, w województwie łódzkim.

Został wzniesiony w latach 1233-1245 jako jedna z najstarszych świątyń dominikanów w Polsce (obecnie należy do Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego). W Sieradzu podczas budowy kościoła działał znakomity warsztat ceramiczny, produkujący elementy dekoracyjne niespotykane w innych ośrodkach ówczesnego budownictwa ceglanego Europy Środkowo-Wschodniej. Trójlistne bloki tworzące archiwolty portalowe i rodzaj przesłon okiennych, delikatne reliefy wokół łuków okien zachodnich przypominają elementy wykończenia kościoła w Sandomierzu[2]. Występuje tu też podokapowy fryz skomponowany i zestawiony z płytek ceramicznych, których relief tworzy przecinające się arkadki wsparte stylizowanymi „heraldycznie” liliami. Wczesnośredniowieczny prototyp takiego fryzu znaleziono we Włoszech[2].

W 1331 kościół został spalony przez wojska zakonu krzyżackiego, pomimo interwencji przeora Mikołaja u znanego mu osobiście komtura Hermana von Oettingena[3]. Odbudowany około 1380 roku. Następnie po pożarze w XVII wieku, przebudowany na początku XVIII wieku. Wczesnogotycki w zrębie, murowany z cegły o układzie wendyjskim, jednonawowy. Fasady (wschodnie i zachodnie) o szczytach barokowych. w zewnętrznej ścianie nawy południowej znajduje się,w miejscu pierwotnego wejścia, wczesnogotycki portal z XIII wieku. Wystrój wnętrza barokowo-rokokowy. Na uwagę zasługują malowidła wykonane w 1910 roku, przedstawiające sceny z życia królowej Jadwigi.


  • portal
    portal

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2013-03-07].
  2. ↑ a b Andrzej Grzybkowski, Gotycka architektura murowana w Polsce, Warszawa 2015, ISBN 9788323518730, s.28-29
  3. ↑ Marian Biskup, Wojny Polski z Zakonem Krzyżackim 1308-1521, Wydawnictwo Marpress Gdańsk 1993, s. 26.

Bibliografia

  • Sieradz: plan miasta, Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. E. Romera, Warszawa-Wrocław 1992.
  • A. Grzybkowski, Wczesnogotycki kościół i klasztor dominikański w  Sieradzu, Warszawa 1979
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_św._Stanisława_w_Sieradzu&oldid=57242642”