Andrzej Trzos-Rastawiecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Trzos-Rastawiecki
Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1933
Lwów

Data śmierci

2 kwietnia 2019

Zawód

reżyser, scenarzysta

Lata aktywności

1961–2007

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Cytaty w Wikicytatach
Grób Andrzeja Trzos-Rastawieckiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Andrzej Ryszard Trzos-Rastawiecki (ur. 23 czerwca 1933 we Lwowie, zm. 2 kwietnia 2019[1][2]) – polski reżyser i scenarzysta filmów dokumentalnych i fabularnych.

W latach 1990–1993 przewodniczący Polskiej Federacji DKF.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem lwowskiego notariusza Bolesława Trzosa i skrzypaczki Ireny Rastawieckiej.

Ukończył studia na Politechnice Krakowskiej i Wydziale Reżyserii PWSTiF w Łodzi (dyplom w 1964).

Jego filmy charakteryzowały się umiejętnym łączeniem warsztatów dokumentalisty i fabularzysty oraz wykorzystywaniem materiałów archiwalnych. Łączył rolę reżysera i scenarzysty[3].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był ojcem Marka Trzos-Rastawieckiego.

Miejsce spoczynku[edytuj | edytuj kod]

Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[1] (kwatera G-tuje-43)[4].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy dokumentalne[edytuj | edytuj kod]

  • 1963: Biblioteka współczesna – scenariusz
  • 1964: Po prostu zwykli ludzie... – realizacja, scenariusz
  • 1966: Pawiak – realizacja, scenariusz
  • 1966: Przechodnie – realizacja, scenariusz
  • 1967: Korowód – realizacja, scenariusz[5]
  • 1967: Godziny szczytu – realizacja, scenariusz
  • 1967: Koń a sprawa polska – scenariusz
  • 1968: Michał – realizacja, scenariusz
  • 1969: Anna – realizacja, scenariusz
  • 1969: Rocznica – realizacja, scenariusz
  • 1970: Champion – realizacja, scenariusz
  • 1970: Śpiewa Krystyna Jamroz – reżyseria
  • 1972: M – jak motoryzacja – reżyseria
  • 1972: Pięciu z nas – reżyseria, scenariusz
  • 1976: Enigma – realizacja, scenariusz
  • 1977: A-1 – reżyseria
  • 1979: Pielgrzym – reżyseria
  • 1981: Kampucza – reżyseria, scenariusz
  • 1990: Lider – reżyseria, scenariusz
  • 1997: Pułkownik Kukliński – reżyseria, scenariusz
  • 2005: Konfrontacja – reżyseria, scenariusz
  • 2007: Ballada o prawdziwym kłamstwie – reżyseria, scenariusz

Filmy i seriale fabularne[edytuj | edytuj kod]

Order i nagrody[edytuj | edytuj kod]

W 2013 r. za wybitne zasługi dla polskiej kultury, za osiągnięcia w twórczości filmowej i wkład w rozwój polskiego kina dokumentalnego został postanowieniem prezydenta Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[6].

  • 1970: Syrenka Warszawska, Nagroda Klubu Krytyki Filmowej SDP przyznana podczas Ogólnopolskiego Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie za film Egzamin
  • 1971: Nagroda włoskiego centrum sportowego na MFF Sportowych w Cortina d’Ampezzo za film Champion
  • 1972: nagroda na MFFK w Guadalajarze za film Egzamin
  • 1973: Wyróżnienie Jury na KSF „Młodzi i Film” za film Trąd
  • 1973: II nagroda na Turnieju Filmów Sportowych w Zakopanem za film Champion
  • 1974: Dukat Filmowy, nagroda FIPRESCI na MTF w Mannheim za film Zapis zbrodni
  • 1974: Nagroda Główna Jury na FPFF za film Zapis zbrodni
  • 1975: nagroda ZSMP na LLF w Łagowie za film Zapis zbrodni
  • 1975: Grand Prix „Wielki Jantar” KSF „Młodzi i Film” za film Zapis zbrodni
  • 1976: nagroda za najlepszy scenariusz na FPFF za film Skazany
  • 1976: Nagroda Muzeum Techniki NOT za najlepszy film polski służący kształtowaniu kultury technicznej popularyzującej tradycje techniki i ochronę jej zabytków, jako dokument kultury narodowej lub wskazującej myśli, sylwetki polskich uczonych oraz techników zasłużonych dla rozwoju nauki i techniki na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie za film Enigma
  • 1978: Nagroda Specjalna Jury na FPFF w Gdańsku za film Gdziekolwiek jesteś panie prezydencie...
  • 1979: Nagroda Główna na MFF Historycznych w Cordobie za film Gdziekolwiek jesteś panie prezydencie...
  • 1985: Nagroda Główna Srebrne Lwy na FPFF w Gdańsku za film ... jestem przeciw
  • 1986: Nagroda Szefa Kinematografii za twórczość filmową w dziedzinie filmu fabularnego za rok 1985 (film ... jestem przeciw)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Andrzej Trzos-Rastawiecki w bazie filmpolski.pl
  2. ↑ Zmarł wybitny reżyser filmowy Andrzej Trzos-Rastawiecki. Miał 85 lat. niezalezna.pl. [dostęp 2019-04-03]. (pol.).
  3. ↑ Światowa encyklopedia filmu religijnego. Marek Lis i Adam Garbicz (red.). Kraków: Biały Kruk, 2007, s. 551. ISBN 978-83-60292-30-3.
  4. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze
  5. ↑ Korowód w bazie filmpolski.pl
  6. ↑ Order dla Andrzeja Trzosa-Rastawieckiego. prezydent.pl, 4 kwietnia 2013. [dostęp 2013-04-04].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Filmy i seriale w reżyserii Andrzeja Trzosa-Rastawieckiego
Lata 60.
Lata 70.
Lata 80.
Seriale TV
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Trzos-Rastawiecki&oldid=65469627”