Antylopka karłowata
| Neotragus pygmaeus | |
| (Linnaeus, 1758) | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
antylopka karłowata |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | |
 | |
Antylopka karłowata[2] (Neotragus pygmaeus) – gatunek antylopy z rodziny wołowatych, najmniejsza antylopa świata. Dożywa 10 lat.[3]
Występowanie i biotop[edytuj | edytuj kod]
Zamieszkuje lasy deszczowe i galeriowe z gęstym podszytem, wzdłuż południowego wybrzeża Afryki Zachodniej - od Sierra Leone do Ghany[3].
Charakterystyka ogólna[edytuj | edytuj kod]
Ciało krępe o długości 40-50 cm, wysokość w kłębie około 25 cm, masa 1,8-2,5 kg. Ubarwienie rudobrązowe, nieco jaśniejsze w dolnych partiach ciała. U samic rogi nie występują. Kończyny miedniczne znacząco dłuższe od barkowych, przez co ciało przybiera skuloną formę[3].
Odżywianie[edytuj | edytuj kod]
Antylopa karłowata żywi się zielonymi pędami roślin (liście, pąki, młode pędy), owocami i kwiatami, rzadziej trawami[3].
Behawior[edytuj | edytuj kod]
Ze względu na swój płochliwy charakter stanowi niezwykle wymagający obiekt obserwacji. Zauważona początkowo zastyga w bezruchu i bazując na swym ubarwieniu stara się wtopić w otoczenie, jeśli to nie przyniesie oczekiwanego efektu ratuje się ucieczką. Występuje samotnie lub w parach. Aktywna głównie o zmierzchu i nocą. Zamieszkuje terytorium o powierzchni około 100 m², którego granice oznacza składowiskami odchodów. Naturalną konsekwencją posiadania nieproporcjonalnie długich tylnych nóg jest nadzwyczajna skoczność jaką się cechuje. Skokiem z miejsca potrafi pokonać 2,8m lub przeskoczyć przeszkodę o wysokości 55 cm.[3]
Reprodukcja[edytuj | edytuj kod]
Dojrzałość płciową osiąga już po 1 roku. Czas trwania ciąży jest nieznany jednak szacuje się go na 210 dni. W jej wyniku na świat przychodzi jedno ważące niespełna 300 g młode[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Neotragus pygmaeus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b c d e f José R. Castelló, Bovids of the world : antelopes, gazelles, cattle, goats, sheep, and relatives, Princeton 2016, ISBN 978-1-4008-8065-2, OCLC 933295477 [dostęp 2022-02-01].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Halina Komosińska, Elżbieta Podsiadło, Ssaki kopytne, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, ISBN 83-01-13806-8.
- Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Neotragus pygmaeus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 12 stycznia 2009]