Basset bretoński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Basset bretoński
Ilustracja
Basset bretoński
Inne nazwy

Basset Fauve de Bretagne, Tawny Brittany Basset

Kraj pochodzenia

Francja[1]

Wymiary
Wysokość

33-38 cm

Masa

16-18 kg

Klasyfikacja
FCI

Grupa VI, Sekcja 1,
nr wzorca 36

Basset bretoński – jedna z ras psów, należąca do grupy psów gończych i posokowców, zaklasyfikowana do sekcji psów gończych. Podlega próbom pracy[1].

Krótki rys historyczny[edytuj | edytuj kod]

Rasa powstała w XIX wieku w wyniku krzyżowania Gryfona fauve de bretagne z innymi bassetami. Wykorzystywana była do polowań na drobną zwierzynę w grupie składającej się z czterech osobników.

Charakter i temperament[edytuj | edytuj kod]

Żywy i przyjazny.

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Umaszczenie jest jednolite, złote, czasem z białą plamką na piersi czy szyi. Sierść krótka, twarda i szorstka. Sylwetka jak u innych bassetów z długim tułowiem i stosunkowo krótkimi nogami. Głowa wydłużona z ciemnym nosem i owalnymi uszami, które są pofałdowane u nasady i osadzone na linii oczu. Szyja krótka i umięśniona. Nogi najczęściej lekko zakrzywione. Ogon gruby i zwężający się ku dołowi.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 212.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • David Alderton "Psy", Wiedza i życie, Warszawa 2006
  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.