Bitwa na barykadzie wozów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa na barykadzie wozów (Wagon Box Fight)
Wojna Czerwonej Chmury
Ilustracja
Obraz przedstawiający bitwę
Czas

2 sierpnia 1867

Miejsce

w pobliżu Fort Phil Kearny, Wyoming, USA

Terytorium

Kraj rzeki Powder (terytorium Indian)

Przyczyna

wytyczanie Szlaku Bozemana przez wojska USA

Wynik

zwycięstwo Stanów Zjednoczonych

Strony konfliktu
Dakotowie Stany Zjednoczone
Dowódcy
Czerwona Chmura James (Jason) Powell
Siły
1000–2000 Indian 26 żołnierzy,
6 drwali
Straty
60 zabitych,
120 rannych
5 zabitych,
2 rannych
Położenie na mapie Wyomingu
Mapa konturowa Wyomingu, u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Ziemia44°33′32,04″N 106°53′52,80″W/44,558900 -106,898000

Bitwa na barykadzie wozów (ang. Wagon Box Fight) – starcie zbrojne, które miało miejsce 2 sierpnia 1867 w trakcie wojny Czerwonej Chmury, między żołnierzami Stanów Zjednoczonych w sile 32 żołnierzy (w tym 6 drwali) pod dowództwem kapitana Jamesa Powella a przeważającymi siłami konnych i pieszych Dakotów pod wodzą Czerwonej Chmury. Do bitwy doszło w pobliżu Fort Phil Kearny, na terytorium stanu Wyoming.

Bitwa[edytuj | edytuj kod]

Żołnierze Powella, służący jako zbrojna eskorta oddziału drwali ścinających drzewa na budowę fortu i na opał, bronili się w barykadzie utworzonej ze skrzyń i 14 wozów ustawionych jeden za drugim w kształt owalu. Na tak skonstruowaną barykadę Indianie w sile około 1–2 tysięcy wojowników przypuszczali kilka nieudanych ataków. Podczas bitwy trwającej pięć godzin Powell stracił 5 ludzi, a dwóch zostało poważnie zranionych. Według jego raportu zabito około 60 Indian i raniono 120 (publikowane w tym czasie liczby osiągały wartości nawet 1100 zabitych). Dysproporcje w stratach oraz fakt przeżycia garstki żołnierzy wiążą się z użyciem przez żołnierzy amerykańskich odtylcowych karabinów Springfielda kaliber .50, w które zostali zaopatrzeni po klęsce Fettermana. Strategia Indian była oparta na przekonaniu, że Amerykanie nadal używają powolnych w użyciu karabinów odprzodowych, byli więc zaskoczeni następującymi po sobie seriami strzałów. Mimo to ataki nie ustawały aż do momentu, kiedy z odsieczą przybył oddział z Fortu Kearny, wiodący ze sobą armatę. Wtedy Dakotowie zarządzili odwrót.

Poprzedniego dnia w boju na łące w pobliżu Fortu C.F. Smith mniejsze siły Dakotów zostały pokonane w niemal ten sam sposób.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]