Bucniów

Bucniów
Буцнів
Państwo	Ukraina
Obwód	tarnopolski
Rejon	tarnopolski
Powierzchnia	2483 km²
Wysokość	304 m n.p.m.
Populacja ; • liczba ludności	; 1223
Nr kierunkowy	+380 352
Kod pocztowy	47730
	Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego Bucniów
	Położenie na mapie Ukrainy Bucniów
	49°28′42″N 25°33′58″E/49,478333 25,566111
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bucniów (ukr. Буцнів, Bucniw) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie tarnopolskim.

Znajduje tu się przystanek kolejowy Bucniów, położony na linii Tarnopol – Stryj.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Bucniów (także Buczniów), dawniej miasteczko w ziemi halickiej, był ośrodkiem starostwa niegrodowego obejmującego Bucniów, wioski Poczapińce, Chodaczków, Zabójki, Domamaryńce, Dłużanka, Łośniów, Ostalce, Kleszczowa, Sławcze, utworzonego z części starostwa trembowelskiego.

W XVII w. wzniesiono zamek w Bucniowie^[1],

W latach 30. proboszczem parafii rzymskokatolickiej w Buczniowie był ks. Julian Marceli Malinowski^[2].

W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie tarnopolskim województwa tarnopolskiego.

W latach 1944-1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj w różnych okolicznościach 15 Polaków^[3].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Most kolejowy z 1897 r., odrestaurowany w latach 1928-30

Cerkiew Niepokalanego Poczęcia NMP (1744, fundowana przez starostę bucniowskiego Andrzeja Szumlanskiego^[4])
Kościół pw. św. Wojciecha (od 1901 parafialny^[5], obecnie cerkiew św. Piotra i Pawła Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego); został zbudowany według projektu lwowskiego architekta Juliana Zachariewicza^[6], fundowany przez Teodora Alfreda Serwatowskiego^[7].
zamek w Bucniowie

Starostowie bucniowscy (buczniowscy)[edytuj | edytuj kod]

W skład starostwa wchodziły nst. miejscowości: Bucniów, Chodaczków, Dłużanka, Domamaryńce, Kleszczowa, Łośniów, Ostalce, Poczapińce, Sławcze, Zabójki.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. IV cz. 1. Warszawa: 1880-1902, s. 254.
↑ Odznaczenie. „Wschód”. Nr 42, s. 1, 20 marca 1937.
↑ HenrykH. Komański HenrykH., SzczepanS. Siekierka SzczepanS., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 361, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487 .
↑ Aleksander Czołowski, Bohdan Janusz: Przeszłość i zabytki województwa tarnopolskiego. Tarnopol : Pow. Organizacja Nar., 1926, s. 164.
↑ Catalogus Universi Venerabilis Cleri Saecularis et Regularis Archidioecesis Leopoliensis rit. lat. pro Anno Domini MCMIII. Leopoli : impressum in Typographia catholica Josephi Chęciński, 1903, s. 139. (łac.)
↑ Jan K. Ostrowski: Kościół pw. Św. Wojciecha w Bucniowie. [W:] Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej. Cz. I : Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego. T. 16. Kraków : Antykwa, drukarnia Belcaro, 2008, s. 33–41. ISBN 978-83-89273-56-7.
↑ Anna Wiekluk: Teodor Alfred Serwatowski (1837–1918). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXXVI. Warszawa — Kraków : Polska Akademia Nauk, Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1995—1996, s. 335.
↑ Barbara Grosfeld: Potocki Antoni Michał h. Pilawa (1702—1766). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXVII/4, zeszyt 115. Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk — Łódź : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1983, s. 790.
↑ Artykuł w PSB o Ignacym Potockim (zm. 1794).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Bucniów. W: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. IV. cz. 1. Warszawa, 1880–1902, s. 254.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Bucniów (z Kałasantówką i Seredynką), wieś, powiat tarnopolski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 433 .
Bucniów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 254 ., s. 254
Bucniów na stronie Rady Najwyższej Ukrainy. (ukr.)

[Geo-1] Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. IV cz. 1. Warszawa: 1880-1902, s. 254.

[2] Odznaczenie. „Wschód”. Nr 42, s. 1, 20 marca 1937.

[komanski-3] HenrykH. Komański HenrykH., SzczepanS. Siekierka SzczepanS., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 361, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487 .

[4] Aleksander Czołowski, Bohdan Janusz: Przeszłość i zabytki województwa tarnopolskiego. Tarnopol : Pow. Organizacja Nar., 1926, s. 164.

[5] Catalogus Universi Venerabilis Cleri Saecularis et Regularis Archidioecesis Leopoliensis rit. lat. pro Anno Domini MCMIII. Leopoli : impressum in Typographia catholica Josephi Chęciński, 1903, s. 139. (łac.)

[6] Jan K. Ostrowski: Kościół pw. Św. Wojciecha w Bucniowie. [W:] Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej. Cz. I : Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego. T. 16. Kraków : Antykwa, drukarnia Belcaro, 2008, s. 33–41. ISBN 978-83-89273-56-7.

[7] Anna Wiekluk: Teodor Alfred Serwatowski (1837–1918). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXXVI. Warszawa — Kraków : Polska Akademia Nauk, Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1995—1996, s. 335.

[8] Barbara Grosfeld: Potocki Antoni Michał h. Pilawa (1702—1766). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXVII/4, zeszyt 115. Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk — Łódź : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1983, s. 790.

[9] Artykuł w PSB o Ignacym Potockim (zm. 1794).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]