Czoło (Karkonosze)
 Czoło od strony południowo-wschodniej. Na pierwszym planie budynki dawniejszej strażnicy WOP. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
1275 m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°45′19,01″N 15°48′46,00″E/50,755281 15,812778
| |
Czoło (czes. Čelo, niem. Kammsteig, ok. 1275 m n.p.m.[1]) – szczyt w głównej grani Karkonoszy, wschodnie zwieńczenie Kowarskiego Grzbietu[2]. Większość map i przewodników podaje wysokość 1266 (zob. np.[3][2]), co odnosi się do punktu pomiarowego o takiej właśnie wysokości. Punkt ten jednak leży wyraźnie poniżej szczytu[1].
Na zachodzie płytka przełęcz Siodło oddziela go od Skalnego Stołu[2]. Na południowym wschodzie stromo opada ku Przełęczy Okraj[2]. Ku północnemu wschodowi odchodzi boczny grzbiet zakończony Krowińcem nad Kowarami. Ku północy odchodzi szeroko rozgałęziony grzbiet Wołowej Góry[2].
Zbudowany ze skał metamorficznych wschodniej osłony granitu karkonoskiego – głównie łupków łyszczykowych i gnejsów z wkładkami amfibolitów i łupków kwarcowych[2].
Grzbietem biegnie granica polsko-czeska[3]. Szczyt położony jest na obszarze Karkonoskiego Parku Narodowego oraz czeskiego Karkonoskiego Parku Narodowego (czes. Krkonošský národní park, KRNAP)[2].
Poniżej szczytu, na wysokości 1200 m n.p.m. znajduje się startowisko paralotniowe, cenione ze względu na znaczną deniwelację i możliwość wykonywania długich przelotów[4].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Grzbietem przechodzi szlak turystyczny[3]:
niebieski z Przełęczy Okraj na Przełęcz Sowią.
Zboczami przechodzi wiele innych szlaków po obu stronach granicy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Geoportal2 | iMap [online], mapy.geoportal.gov.pl [dostęp 2019-01-24].
- ↑ a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 3: Karkonosze. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 61. ISBN 83-7005-168-5.
- ↑ a b c Mapa turystyczna. [dostęp 2018-04-27].
- ↑ Grzegorz Olejnik: Kowary – Czoło. Karkonoski Klub Paralotniowy. [dostęp 2009-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-30)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 3: Karkonosze. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, ISBN 83-7005-168-5.
- Mapa turystyczna Karkonosze polskie i czeskie 1:25 000, Wydawnictwo "Plan", Jelenia Góra, ISBN 83-88049-26-7.
- Krkonoše-východ. turistická a lyžařská mapa 1:25 000, Nakladelství ROSY, Rohlik a syn, 1995, 80-85510-29-4.