Dobrobyt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dobrobyt – warunki bytowe gwarantujące wysoki poziom życia oraz satysfakcję w sferze kulturalnej.

Według koncepcji neoliberalnych najprostszym miernikiem dobrobytu jest poziom PKB per capita (na jednego mieszkańca). Dobrobyt jest uzależniony od stopnia podziału PKB między konsumpcję indywidualną a społeczną oraz od struktury rzeczowej dochodu narodowego. Takie sposoby utożsamiania dobrobytu z PKB nie uwzględniają nierówności społecznych w rozkładzie PKB i stoją w opozycji do założeń zrównoważonego rozwoju.

Podstawowymi warunkami zaistnienia stanu dobrobytu w społeczeństwie jest zabezpieczenie obywatelom dochodów na wysokim poziomie, niewystępowanie jawnego lub ukrytego bezrobocia, powszechnie dostępne lecznictwo i oświata na wszystkich szczeblach nauczania oraz ubezpieczenia społeczne[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Adam Łopatka: Słownik Wiedzy Obywatelskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1971, s. 82.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]