Edukacja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Obraz przedstawiający lekcję w szkole. Przykład edukacji formalnej.

Edukacja (stgr. παιδεία, łac. educatio) – ogół procesów i oddziaływań, których celem jest zmienianie ludzi, przede wszystkim dzieci i młodzieży, stosownie do panujących w danym społeczeństwie ideałów i celów wychowawczych[1].

Edukację tworzą czynności nauczania i czynności uczenia się[2][3][4].

Pojęcie edukacji jest związane z wychowaniem i z wykształceniem człowieka we wszystkich fazach rozwojowych[5]. Pojęcia edukacyjne wychowanie i wykształcenie są ściśle związane z nauką pedagogiczną, która odpowiedzialna jest za prawidłowy i zharmonizowany proces edukacji społeczeństwa.

Formy edukacji[edytuj | edytuj kod]

  • Edukacja formalna (zinstytucjonalizowana) – ma miejsce na etapie edukacji wczesnoszkolnej i szkolnej, za którą w Polsce odpowiada na etapie podstawowym i średnim MEN. Za edukację formalną studentów dziennych w trakcie studiów wyższych odpowiada MNiSW. Zazwyczaj jest to proces prowadzący do uzyskania dyplomów, certyfikatów czy zaświadczeń.
  • Edukacja nieformalna – trwający przez całe życie proces kształtowania się postaw, wartości, umiejętności i wiedzy na podstawie różnych doświadczeń oraz wpływu edukacyjnego otoczenia (grupy rówieśniczej, rodziny, środowiska społecznego, działalności gospodarczej) oraz oddziaływania mass mediów. Przykładem są m.in. edukacyjne konkursy, projekty, filmy, słuchowiska, gry multimedialne i symulacyjne, a także edukacja rozrywkowa.
  • Edukacja nieoficjalna – zazwyczaj ma miejsce obok oficjalnego procesu nauczania bądź szkolenia, ale nie prowadzi do uzyskania certyfikatów czy dyplomów. Tego typu uczenie się obecne jest w miejscu pracy albo w ramach aktywności organizacji społeczeństwa obywatelskiego (np. organizacji pozarządowych, młodzieżowych, związków zawodowych, klubów sportowych, stowarzyszeń). Tego typu aktywności edukacyjne mogą kreować także same osoby uczące się.
  • Samoedukacja – forma wzbogacania swojej wiedzy w sytuacji, gdy aktualna edukacja nie spełnia oczekiwań jednostki lub gdy została już zakończona w wyniku edukacji formalnej[6].
  • Edukacja akcydentalna (ad hoc) – wynikającą z codziennych sytuacji, które wydarzyły się niespodziewanie i nie były zaplanowane, ale były źródłem wiedzy lub doświadczenia.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Okoń W., (1998), Nowy słownik pedagogiczny, Warszawa, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, s. 84. ISBN 83-86770-96-1.
  2. Mieczysław Malewski, Od nauczania do uczenia się. O paradygmatycznej zmianie w andragogice, Wrocław: Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej, 2010, s. 46, ISBN 978-83-62302-08-6.
  3. Marcin Muszyński, Edukacja i uczenie się – wokół pojęć, „Rocznik Andragogiczny”, 21, 2014, s. 77 - 88, ISSN 1429-186X.
  4. education, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-09-30] (ang.).
  5. Jankowski D., (2007), Edukacja wobec zmiany, Wydawnictwo: Adam Marszałek, s. 10. ISBN 83-7322-845-4.
  6. Samoedukacja w praktyce, czyli skąd czerpać wiedzę? | Michalpasterski.pl. [dostęp 2015-08-28].