Ekonomia rozwoju
Ekonomia rozwoju – dział ekonomii zajmujący się aspektami gospodarczymi rozwoju państw o niskim dochodzie.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Ekonomia rozwoju powstała w końcowym okresie kolonializmu, w latach 50. i 60. XX wieku, kiedy dużego znaczenia nabrało zagadnienie wspierania rozwoju gospodarczego biednych państw[1]. Wychodziła z założenia, że gospodarki tych państw różnią się od gospodarek krajów rozwiniętych, a więc w ich przypadku konieczne jest stosowanie innych modeli ekonomicznych[1].
Ekonomia rozwoju zajmuje się analizą istoty i przyczyn masowego ubóstwa oraz czynników, kierunków i narzędzi pobudzania rozwoju gospodarczego. Podstawowym celem ekonomii rozwoju jest analiza możliwości przezwyciężenia ubóstwa przez kraje o niskim dochodzie. W ramach ekonomii rozwoju można wyróżnić dwa podejścia:
- Ekonomia pozytywna – zajmuje się analizą istoty i przyczyn masowego ubóstwa oraz uwarunkowań, kierunków i natury procesów rozwojowych
- Ekonomia normatywna – zajmuje się analizą, doskonaleniem i upowszechnianiem strategii rozwoju, opracowanych i stosowanych przez rządy i organizacje międzynarodowe w państwach ubogich
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Matthew Bishop: Essential economics: an A−Z guide. New York: Bloomberg Press, 2009, s. 90. ISBN 978-1-57660-351-2.