Enel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Enel
Ilustracja
Logo spółki
Państwo

 Włochy

Siedziba

Rzym

Data założenia

6.12.1962

Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się punkt z opisem „Enel”
Ziemia41°54′58,0″N 12°30′10,8″E/41,916111 12,503000
Strona internetowa
Siedziba firmy w Rzymie
Rachunek ENEL za ostatni kwartał z 1972 roku

Enel (wł. Ente Nazionale per l'Energia eLettrica) — włoski koncern energetyczny z siedzibą w Rzymie, którego udziałowcem jest m.in. Ministerstwo Gospodarki i Finansów. Został założony 6 grudnia 1962 r[1][2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

1962–1972[edytuj | edytuj kod]

Enel powstał 6 grudnia 1962 r., w wyniku nacjonalizacji włoskiego systemu elektroenergetycznego, w celu optymalnego wykorzystania zasobów oraz zaspokojenia rosnącego popytu na energię. W 1963 r. Enel stopniowo zaczął wchłaniać istniejące wówczas przedsiębiorstwa energetyczne. Proces absorpcji trwał do końca 1995 r. Celem firmy była reorganizacja, modernizacja i rozbudowa sieci dystrybucyjnej prądu elektrycznego na terenie całych Włoch. W 1965 r. Enel wyemitował obligacje, aby uzyskać środki na zamierzone działania. Lata 1968–1972 są okresem, w którym koncern dynamicznie rozwija się. Powstał wtedy projekt linii przesyłowej Florencja–Rzym[1][2].

1972–1984[edytuj | edytuj kod]

Wojna Jom Kippur wywołała poważny kryzys energetyczny. Nieustane podwyżki cen ropy zmuszają kraje takie jak Włochy do podjęcia nadzwyczajnych środków w celu zaradzenia kryzysowi. Enel planuje budowę nowych elektrowni jądrowych, aby zmniejszyć zależność od ropy naftowej oraz elektrownie wodne mające pokryć zapotrzebowanie na energię elektryczną. Wobec wzrostu cen ropy wprowadzane są ograniczenia zużycia energii elektrycznej. Pod koniec lat 70. sytuacja w kraju była niezwykle trudna: stopa inflacji wynosiła około 20 procent, a spadek popytu na międzynarodowym rynku motoryzacyjnym uderzył w główny przemysł krajowy – Fiata. Na rynku energetycznym koniec lat 70. to czas powrotu do energii słonecznej i wiatrowej. Oddano do użytku elektrownie Porto Tolle. W 1984 r. oddano elektrownię wiatrową Alta Nurra i elektrownię fotowoltaiczną na wyspie Vulcano[1].

Od 1985[edytuj | edytuj kod]

W latach 90. nastąpiła liberalizacja sektora energii elektrycznej, spółka była stopniowo prywatyzowana. Proces ten rozpoczął się w 1985 r. W 1994 r. i 1995 r. zbudowano nowe elektrownie korzystające z odnawialnych źródeł energii[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Robert Jannuzzi: Storia di Enel dal 1962 ai nostri giorni. radioradicale.it, 29.09.2006. [dostęp 2019-04-10]. (wł.).
  2. a b Azionisti rilevanti di ENEL SPA. web.archive.org. [dostęp 2019-04-10]. (wł.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]