FK Partizan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
FK Partizan
ФК Партизан
Ilustracja
Pełna nazwa

Фудбалски Клуб Партизан
Fudbalski Klub Partizan

Przydomek

Grobari
Crno-beli
Parni Valjak

Barwy

czarno-białe

Data założenia

1945

Liga

Super liga Srbije

Państwo

 Serbia

Siedziba

Belgrad

Adres

ul. Humska 1

Stadion

Stadion Partizana

Prezes

Milorad Vučelić

Trener

Igor Duljaj

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci
strój
Strona internetowa

Fudbalski Klub Partizan (serb. Фудбалски клуб Партизан; w Polsce zwany Partizanem Belgrad oraz dawniej - Partyzantem Belgrad) – serbski klub piłkarski z siedzibą w Belgradzie, założony w 1945 roku, finalista Pucharu Europy Mistrzów Krajowych z 1966. Klub gra w serbskiej SuperLidze, całą swoją historię spędził w najwyższej klasie rozgrywkowej Jugosławii oraz Serbii, zdobywając w sumie 45 oficjalnych trofeów[1]. Zespół zajął drugie miejsce w lidze wszech czasów Jugosławii[2]. Partizan został założony przez oficerów Jugosłowiańskiej Armii Ludowej w 1945 roku w Belgradzie. Jego nazwa pochodzi od jugosłowiańskich partyzantów, ruchu oporu działającego podczas II wojny światowej[3]. Klub jest właścicielem drugoligowego zespołu FK Teleoptik.

Historia[edytuj | edytuj kod]

 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

FK Partizan został założony 4 października 1945 roku[4] jako część Jugosłowiańskiego Stowarzyszenia Sportowego Partizan. Klub jest nadal członkiem tego stowarzyszenia, obecnie nazwanego Stowarzyszeniem Sportowym Serbii i Czarnogóry, które zrzesza 25 różnych klubów sportowych. Został założony jako klub Jugosłowiańskiej Armii Ludowej, a jego stadion został nazwany imieniem tejże armii. We wczesnych latach 50. Partizan uniezależnił się od wojska. Swój pierwszy międzynarodowy mecz klub rozegrał 6 grudnia 1945 roku z zespołem CSKA Moskwa.

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowe[edytuj | edytuj kod]

Krajowe[edytuj | edytuj kod]

Zdobyte trofea w rozgrywkach Jugosławii (stan na: 1992 – rozpad Jugosławii)
Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)

Mistrzostwo
I miejsce 11 1947, 1949, 1961, 1962, 1963, 1965, 1976, 1978, 1983, 1986, 1987
II miejsce 9 1954, 1956, 1958, 1959, 1968, 1970, 1984, 1988, 1992
III miejsce 8 1948, 1950, 1953, 1960, 1967, 1969, 1985, 1991

Puchar
zdobywca 5 1947, 1952, 1954, 1957, 1989
finalista 4 1948, 1959, 1960, 1979
Serbia i Czarnogóra Zdobyte trofea w rozgrywkach Serbii i Czarnogóry (stan na: 2006 – podział kraju)
Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)

Mistrzostwo
I miejsce 8 1993, 1994, 1996, 1997, 1999, 2002, 2003, 2005
II miejsce 5 1995, 2000, 2001, 2004, 2006
III miejsce 1 1998

Puchar
zdobywca 4 1992, 1994, 1998, 2001
finalista 3 1993, 1996, 1999
Serbia Zdobyte trofea w rozgrywkach Serbii (stan na: 24 czerwca 2022)
Rozgrywki Osiągnięcie Razy Sezon(y)

Mistrzostwo
I miejsce 8 2007/2008, 2008/2009, 2009/2010, 2010/2011, 2011/2012, 2012/2013, 2014/2015, 2016/2017
II miejsce 7 2006/2007, 2013/2014, 2015/2016, 2017/2018, 2019/2020, 2020/2021, 2021/2022
III miejsce 1 2018/2019

Puchar
zdobywca 7 2007/2008, 2008/2009, 2010/2011, 2015/2016, 2016/2017, 2017/2018, 2018/2019
finalista 4 2014/2015, 2019/2020, 2020/21, 2021/22

Barwy[edytuj | edytuj kod]

Barwy Partizana to czarny i biały, które zastąpiły niebieski i czerwony, używane w pierwszych trzynastu latach istnienia klubu. Według relacji legendarnego gracza Partizana, Stjepana Bobka, klub zmienił barwy po turnieju rozegranym 1958 roku w Ameryce Płd. Partizan rozegrał tam kilka spotkań, a jednym z jego rywali był Juventus Turyn. Włoski klub od lat występuje w czarno-białych trykotach. Bobek w jednym z wywiadów powiedział, że Partizan rozegrał bardzo dobry mecz przeciwko Turyńczykom. Prezes turyńskiego klubu był pod tak dużym wrażeniem gry belgradzkich piłkarzy, że w dowód szacunku podarował im dwa komplety czarno-białych strojów. Nowe barwy szybko przypadły do gustu piłkarzom oraz kibicom Partizana i klub nigdy już ich nie zmienił. Obecnie Partizan występuje w strojach czarno-białych u siebie, zaś w czerwono-niebieskich w meczach wyjazdowych[5].

Obecny skład[edytuj | edytuj kod]

Aktualny na 17 lipca 2023[6]
Nr Poz. Piłkarz
1 BR Serbia Aleksandar Jovanović (wypożyczony z Apollonu Limassol)
3 OB Serbia Mihajlo Ilić
4 OB Bośnia i Hercegowina Siniša Saničanin
6 OB Serbia Svetozar Marković
8 PO Senegal Franck Kanouté (wypożyczony z Cercle Brugge)
9 NA Holandia Queensy Menig
10 PO Izrael Bibras Natcho
12 OB Serbia Zlatan Šehović
14 NA Serbia Samed Baždar
17 OB Serbia Marko Živković
18 NA Mali Fousseni Diabaté
19 PO Czarnogóra Aleksandar Šćekić (wypożyczony z Hapoel Haifa)
20 NA Serbia Andrija Pavlović
23 NA Serbia Nemanja Nikolić (wypożyczony z FK Vojvodina)
Nr Poz. Piłkarz
26 OB Serbia Aleksandar Filipović
36 NA Serbia Nikola Terzić
38 NA Serbia Janko Jevremović
40 PO Serbia Kristijan Belić
41 OB Serbia Ivan Obradović
39 PO Serbia Miloš Jojić
41 BR Serbia Aleksandar Popović
44 NA Serbia Bogdan Mircetic
45 PO Serbia Mateja Stjepanović
55 PO Serbia Danilo Pantić
77 NA Serbia Nemanja Jović
85 BR Serbia Nemanja Stevanović
90 PO Serbia Mihajlo Petković
- NA Xander Severina (wypożyczony z ADO Den Haag)

Europejskie puchary[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. FK Partizan Belgrad, [w:] baza Transfermarkt (drużyny-osiągnięcia) [dostęp 2022-07-27].
  2. BiHSoccer.com | Tabele prvi i drugi liga Jugoslavije [online], web.archive.org, 22 czerwca 2012 [dostęp 2022-07-27] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-22].
  3. FC Partizan Belgrade » History [online], web.archive.org, 7 października 2012 [dostęp 2022-07-27] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-07].
  4. Serbia and Montenegro – List of Foundation Dates.
  5. www.izaberipartizan.com.
  6. FK Partizan Belgrad – Profil klubu, [w:] baza Transfermarkt (drużyny) [dostęp 2020-12-06].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]