Grand Prix Niemiec 1974

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grand Prix Niemiec 1974
Großer Preis von Deutschland
Grand Prix d'Europe
11. wyścig z 15 w sezonie
246. Grand Prix Formuły 1
Tor Nürburgring
Nürburgring
Data

4 sierpnia 1974

Trasa
Liczba okrążeń

14

Długość okrążenia

22,835 km

Dystans

319,690 km

Uczestnicy
Zgłoszenia

31 kierowców

Zakwalifikowało się

26 kierowców

Ukończyło wyścig

15 kierowców

Wyniki
Pole position

Niki Lauda
(7:00,8, Ferrari)

Zwycięzca

Clay Regazzoni
(1:41:35,0, Ferrari)

Najszybsze
okrążenie

Jody Scheckter
(7:11,1, Tyrrell)

11. Grand Prix w sezonie 1974
Poprzednie

Grand Prix Wielkiej Brytanii

Następne

Grand Prix Austrii

Grand Prix Niemiec
1973 1974 1975

Grand Prix Niemiec 1974 (oryg. Großer Preis von Deutschland), Grand Prix Europy 1974[a] – 11. runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1974, która odbyła się 4 sierpnia 1974, po raz 20. na torze Nürburgring.

36. Grand Prix Niemiec, 22. zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.

Klasyfikacja[edytuj | edytuj kod]

Poz. Nr Kierowca Konstruktor Okrążeń Czas/powód NU Poz. start. Punktów
1 11 Szwajcaria Clay Regazzoni Ferrari 14 1:41:35.0 2 9
2 3 Jody Scheckter Tyrrell-Ford 14 + 50.7 4 6
3 7 Argentyna Carlos Reutemann Brabham-Ford 14 + 1:23.3 6 4
4 1 Szwecja Ronnie Peterson Lotus-Ford 14 + 1:24.2 8 3
5 2 Belgia Jacky Ickx Lotus-Ford 14 + 1:25.0 9 2
6 16 Wielka Brytania Tom Pryce Shadow-Ford 14 + 2:18.1 11 1
7 9 Niemcy Hans Joachim Stuck March-Ford 14 + 2:58.7 20  
8 17 Francja Jean-Pierre Jarier Shadow-Ford 14 + 3:25.9 18  
9 26 Wielka Brytania Graham Hill Lola-Ford 14 + 3:26.4 19  
10 15 Francja Henri Pescarolo BRM 14 + 4:17.7 24  
11 18 Wielka Brytania Derek Bell Surtees-Ford 14 + 5:17.7 25  
12 8 Brazylia Carlos Pace Brabham-Ford 14 + 6:26.3 17  
13 10 Włochy Vittorio Brambilla March-Ford 14 + 8:43.1 23  
14 32 Wielka Brytania Ian Ashley Token-Ford 13 + 1 okrążenie 20  
15 33 Wielka Brytania Mike Hailwood McLaren-Ford 12 Wypadek 12  
NU 19 Niemcy Jochen Mass Surtees-Ford 10 Silnik 13  
NU 24 Wielka Brytania James Hunt Hesketh-Ford 10 Skrz. biegów 10  
NU 4 Francja Patrick Depailler Tyrrell-Ford 5 Wypadek 5  
NU 20 Włochy Arturo Merzario Iso Marlboro-Ford 5 Przepustnica 16  
NU 14 Francja Jean-Pierre Beltoise BRM 4 Prob. z paliwem 15  
NU 22 Australia Vern Schuppan Ensign-Ford 4 Skrz. biegów 22  
NU 5 Brazylia Emerson Fittipaldi McLaren-Ford 2 Zawieszenie 3  
NU 21 Francja Jacques Laffite Iso Marlboro-Ford 2 Zawieszenie 21  
NU 28 Wielka Brytania John Watson Brabham-Ford 1 Zawieszenie 14  
NU 12 Austria Niki Lauda Ferrari 0 Wypadek 1  
NU 6 Nowa Zelandia Denny Hulme McLaren-Ford 0 Wypadek 7  
NZ 37 Francja François Migault BRM        
NZ 23 Australia Tim Schenken Trojan-Ford        
NZ 27 Wielka Brytania Guy Edwards Lola-Ford        
NZ 30 Australia Larry Perkins Amon-Ford        
NZ 30 Nowa Zelandia Chris Amon Amon-Ford        
NZ 25 Nowa Zelandia Howden Ganley Maki-Ford        

Pole position[edytuj | edytuj kod]

  • Niki Lauda - 7:00.8

Najszybsze okrążenie[edytuj | edytuj kod]

Nr Kierowca Konstruktor Czas Okr.
5 Południowa Afryka Jody Scheckter Tyrrell-Ford 7:11.100 11

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Do roku 1977 Grand Prix Europy było honorowym tytułem przyznawanym eliminacjom rozgrywanym w Europie.