Jitte

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jitte

Jitte lub Jutte (jap. 十手[1]) – metalowa pałka o długości ok. 45 cm z hakiem (kłem) od strony rękojeści, wyspecjalizowana broń używana w Japonii w okresie Edo (1603-1867) przez japońskie służby policyjne, detektywów, tajnych agentów: okappiki[2]; hori[3]; dōshin[4]. Na końcu rękojeści był przymocowany ozdobny frędzel (fusahimo), którego kolor wskazywał na przynależność funkcjonariusza do określonego regionu jurysdykcji. W trakcie dokonywania pojmań i aresztowań przestępców broń ta pozwalała na parowanie ciosów mieczy lub sztyletów i jednoczesne zadawanie uderzeń[1].

Po ogłoszeniu edyktu Haitō-rei (1876) w czasie restauracji Meiji broń ta została zakazana. Współcześnie jitte jest przedmiotem treningu jednej z japońskich sztuk walki zwanej jutte-jutsu.

Wygląd oraz zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Współczesne jitte ma również około 45 cm długości. Posiada, wystający znad rękojeści oraz zagięty w stronę końca, kieł o długości kilku centymetrów. Wbrew obiegowej opinii nie służy on jednak obecnie do chwytania ostrza atakującego miecza. Prawdopodobnie mógłby zostać użyty w tym celu, lecz niewielka odległość ręki od kła czyni to trudnym i niebezpiecznym. Gdyby posiadacz jutte stanął naprzeciwko szermierza starałby się unikać ostrza, a dopiero potem schwytać je pomiędzy kieł i właściwą część broni.

Jitte jest wykorzystywane także, jak inne rodzaje pałek: do uderzania dużych grup mięśni i jako pomoc w zakładaniu dźwigni na stawy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Uważa się, że pierwsze jitte stworzył legendarny kowal Masamune (niektórzy twierdzą, że należy to przypisywać jego ojcu, Munisai). Było stosowane na polach bitewnych do więzienia ostrzy oraz obezwładniania przeciwników. Jedna z teorii głosi, że jitte zostało stworzone na podstawie sai, broni z Okinawy. Część znawców twierdzi jednak, że to jitte istniało pierwsze i to na nim sai było wzorowane. Jeszcze inna wersja ukazuje jitte jako wynik ewolucji kabuto-wari.

Współczesnym odpowiednikiem jitte jest tokushu-keibō (różnego rodzaju pałki policyjne). Umiejętność posługiwania się nimi (keibō-jutsu) wchodzi w skład szkolenia japońskiej policji w technikach obezwładniania (taihō-jutsu) przestępców.

Wciąż istnieją także tradycyjne szkoły jutte-jutsu, takie jak Ikkaku-ryū wchodząca w program nauczania szkoły Shintō Musō-ryū.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Kojien, Iwanami Shoten, Tokyo 1980, str. 993
  2. Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary, Kenkyusha Limited, Tokyo 1991, ISBN 4-7674-2015-6, str. 1285
  3. Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary, Kenkyusha Limited, Tokyo 1991, ISBN 4-7674-2015-6, str. 486
  4. Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary, Kenkyusha Limited, Tokyo 1991, ISBN 4-7674-2015-6, str. 221