Królowa Śniegu

Królowa Śniegu
Snedronningen
	; Ilustracja Anne Anderson
Autor	Hans Christian Andersen
Typ utworu	Baśń
	Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Dania
Język	duński
Data wydania	1845
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Teksty w Wikiźródłach

Książka mówiona

Królowa śniegu (org. Snedronningen) – baśń napisana w 1844 roku przez Hansa Christiana Andersena i opublikowana rok później.

W odróżnieniu od innych baśni napisanych przez Andersena, które zostały zainspirowane folklorem bądź tradycją innych narodów, opowieść ta zrodziła się w wyobraźni autora.

Andersen w Czechach w Parku Narodowym „Czeska Szwajcaria” napisał część książki^[1].

Treść[edytuj | edytuj kod]

Baśń opisuje losy pary dzieci – Gerdy i Kaja, które żyły w przyjaźni aż do jednego z wiosennych dni. Wówczas do oka Kaja dostał się tajemniczy odłamek roztrzaskanego w przestworzach diabelskiego zwierciadła, który odmienił spojrzenie chłopca na świat w ten sposób, że wszystko, co piękne i dobre, postrzegał on od tej pory jako brzydkie i złe. Grzeczny chłopiec przemienił się w dziecko krnąbrne, złośliwe i okrutne. Na dodatek był zupełnie zależny od nieznajomej kobiety, która zwabiła go do siebie. Chłopiec wbrew ostrzeżeniom przywiązał swoje sanki do powozu zimowej damy i odjechał w nieznane. Była to tytułowa Królowa Śniegu, władczyni lodowatej krainy, której obce były jakiekolwiek ciepłe, serdeczne uczucia. Chciała ona pozyskać Kaja dla swych celów. Opuszczona i smutna Gerda wszczęła poszukiwania, narażając się w ich trakcie na wiele niebezpieczeństw, jednak po wielu perypetiach udało jej się odzyskać i uleczyć przyjaciela. Miasto, w którym mieszkają Kaj i Gerda to być może Heidelberg, gdyż w baśni opisano je prawie jak wspomniane miasto.