Kustodia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kustodia

Kustodia (łac. custodia – nadzór, straż od custos, custodis – stróż, dozorca lub też custodire – ochraniać, ukrywać, strzec) – metalowe naczynie liturgiczne w kształcie puszki, niekiedy z nóżką, często bogato zdobione, pozłacane od środka; wykorzystywane w Kościele katolickim, przeznaczone do przechowywania w tabernakulum konsekrowanej wielkiej hostii[1] (zwyczajowo zwanej „Najświętszym Sakramentem”[2][3]). W kustodii umieszcza się hostię, która służy do wystawiania w monstrancji do publicznej adoracji przez wiernych.

Do jej mocowania wewnątrz kustodii stosuje się „melchizedek” (lub „melchizedech” – złoty lub pozłacany podwójny półksiężyc (lunula) z nóżką)[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Słownik terminologiczny sztuk pięknych, PWN, Wyd. V, Warszawa, 2007, s. 222
  2. zob. Pieśni do Najświętszego Sakramentu – spis treści Śpiewnika Kościelnego ks. Jana Siedleckiego, Wyd. XXXIX<, Kraków 1994, s. 867
  3. zob. Nawiedzenie Najświętszego Sakramentu w Reginald Garrigou-Lagrange Trzy okresy życia wewnętrznego wstępem do życia w niebie, Wyd. 1, Niepokalanów: Wydaw. Ojców Franciszkanów, 1998, s. 357. ISBN 83-87638-08-0
  4. Pracownia Sacrum, wytwarzanie kustodii