Mini Moke

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mini Moke
Ilustracja
Mini Moke
Producent

Austin Motor Company

Projektant

sir Alec Issigonis

Miejsce produkcji

 Wielka Brytania

Dane techniczne
Segment

I

Typy nadwozia

otwarte, kryte brezentową plandeką

Silniki

BMC A-Series 0,8 l (34 KM)

Skrzynia biegów

4-biegowa manualna

Napęd

przedni

Długość

3048 mm

Szerokość

1308 mm

Wysokość

1422 mm

Rozstaw osi

2029 mm

Masa własna

533 kg

Liczba miejsc

4

Dane dodatkowe
Pokrewne

Mini

Konkurencja

Renault Rodeo

Mini Mokemały plażowo-terenowy samochód typu buggy, którego projekt został opracowany przez pracownika przedsiębiorstwa British Motor Corporation (powstałego z połączenia Austin Motor Company i Nuffield Organisation), sir Aleca Issigonisa w roku 1962[2].

Do napędu samochodu używano silnika produkcji BMC pojemności 0,8 litra (34 KM przy 5500 obr./min.). Moment obrotowy przenoszony był na oś przednią przez 4-biegową manualną skrzynię biegów[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W latach 60. XX wieku, w Anglii nastała moda na Mini. BMC, nakręcona kontraktem Citroëna 2CV, wykorzystywanego przez wojsko do celów zwiadowczych, a także mająca nadzieję na większe zamówienia armii, postanowiła opracować kilka nowych modeli samochodów. Niewielka masa Mini umożliwiała jazdę niemal wszędzie, jednakże szybko zorientowano się, że prototyp ma wiele wad, m.in. małe koła i zbyt mały prześwit. W 1962 roku Alec Issigonis zmniejszył rozstaw osi, zmienił zawieszenie i zwiększył prześwit. Okazało się to jednak zbyt późnym posunięciem, i pojazd o nazwie Moke nigdy nie został wyprodukowany, bowiem zakłady montażowe nie chciały się podjąć jego produkcji. Issogonis opracował więc prototyp Twin Moke, o dwóch silnikach - jednym napędzającym koła przednie, drugim, napędzającym koła tylne. Skoordynowanie ich pracy okazało się jednak trudne, więc dyrekcja firmy odrzuciła ten projekt. Jedyną alternatywą było wypuszczenie na rynek pojazdu Mini Moke, jako pojazdu rekreacyjnego[2].

Samonośna karoseria Mini Moke'a bez drzwi mieści cztery osoby, koła zawieszone są niezależnie na gumowych stożkach i wahaczach. Ma też nieco inne podwozie niż Mini. Z przodu zamocowano poprzecznie silnik BMC A-Series 0,8 l (34 KM przy 5500 obr./min.) z czterostopniową skrzynią biegów bez synchronizacji. Napędzane były koła przednie[2].

W 1968 roku zamknięto zakład w Longbridge, montaż przeniesiono do Australii, a kilka lat później do Portugalii[2].

Model Moke, który „wrócił do łask” we wczesnych latach 80. XX wieku, produkowany był we Włoszech, Południowej Afryce, Hiszpanii oraz w Niemczech (tutaj model zupełnie odmieniony). W Portugalii produkcję zakończono dopiero w 1993 roku[2].

W sumie w latach 1964-1968 w Wielkiej Brytanii wyprodukowano 14 518 egzemplarzy Mini Moke[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Encyklopedia samochodów terenowych. Jiří Fiala. Warszawa: Bellona, 2010, s. 33. ISBN 978-83-11-11912-3.
  2. a b c d e f g Encyklopedia samochodów terenowych. Jiří Fiala. Warszawa: Bellona, 2010, s. 33. ISBN 978-83-11-11912-3.