Muzeum Łużyckie w Budziszynie

Muzeum Łużyckie w Budziszynie

Serbski muzej Budyšin / Sorbisches Museum in Bautzen

Budynek muzeum (dawny skład solny)
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Saksonia
Miejscowość	Budziszyn
Adres	Ortenburg 3
Data założenia	1856 / 1974
Zakres zbiorów	etnografia, kultura, historia
Wielkość zbiorów	35 000
Dyrektor	Christina Boguszowa
Położenie na mapie
51°11′00,0791″N 14°25′09,5380″E
Strona internetowa

Muzeum Łużyckie w Budziszynie (górnołuż. Serbski muzej Budyšin, niem. Sorbisches Museum in Bautzen) – muzeum kultury Serbołużyczan zlokalizowane w Budziszynie przy Ortenburg 3.

Historia

Początki zbiorów placówki sięgają roku 1856, kiedy to Maćica Serbska uruchomiła swoją Sekcję Starożytności. Początkowo gromadzono głównie zabytki archeologiczne i rzemiosło łużyckie. Za namową Arnošta Muki postanowiono rozszerzyć kolekcję i utworzyć samodzielne muzeum serbołużyckie. Stało się to na fali tworzenia regionalnych muzeów etnograficznych w całej Europie. Placówka powstała w roku 1900 w pomieszczeniach Domu Serbskiego.

W 1937 naziści niemieccy wydali zakaz działalności kulturalnej Serbołużyczan. Zbiory muzealne przekazano do Muzeum Miejskiego. Dom Serbski zamknięto. Uległ on wypaleniu w czasie bitwy budziszyńskiej w 1945. Zbiory ponownie udostępniono zwiedzającym w 1974 w pomieszczeniach dawnego miejskiego składu soli (górnołuż. sólnica) pochodzącego z 1782. Był to wówczas oddział Muzeum Miasta Budziszyna. W międzyczasie otwarto też izbę muzealną w Hoyerswerdzie. Od 1989 muzeum jest placówką samodzielną.

Zbiory

Muzeum zgromadziło około 35 000 inwentaryzowanych eksponatów, głównie związanych z dziedzictwem materialnym, ale też zdjęć i literatury, a także dzieła sztuki serbołużyckich twórców (obrazy, grafiki, plakaty i rzemiosło artystyczne). Bogato reprezentowana jest kolekcja strojów ludowych. Biblioteka liczy około 6500 tomów. Najcenniejszym dziełem jest w niej górnołużycka Cyrkwinska agenda z 1696 roku.

Dyrektorzy

Dyrektorzy muzeum

Okres	Nazwisko
1900–1908	Jakub Šewčik
1908–1932	Michał Wjerab
1932–1934	Pawoł Nedo
1935–1941	Jan Meškank
1957–1959	Gerhard Mölke
1961–1980	Arnošt Kowar
1982–1992	Hanka Fascyna
1993–2014	Tomasz Nawka
wot 2014	Christina Boguszowa

Galeria

• 
  Dom Serbski (pierwsza siedziba muzeum)
• 
  Nowy Testament (tłumaczenie Michała Frencla)
• 
  Hauspostille (górnołuż. Domjaca postila) Marcina Lutra
• 
  Otwarcie muzeum w 1989 jako samodzielnej placówki