Pokój paryski (1814)

Pokój paryski (Pierwszy pokój paryski) – traktat pokojowy zawarty 30 maja 1814 w Paryżu pomiędzy przedstawicielami mocarstw tworzących VI koalicję a nowym rządem francuskim reprezentowanym przez Charles'a Talleyranda.

Okoliczności[edytuj | edytuj kod]

Traktat pokojowy miał regulować podstawowe kwestie związane z likwidacją Cesarstwa Francuskiego i abdykacją Napoleona. Kończył on formalnie wojnę z VI koalicją antyfrancuską. Zawarcie jednego traktatu przez wszystkie walczące z Francją mocarstwa było wynikiem postanowień traktatu z Chaumont z 9 marca 1814.

Francji przywrócono granice ze stycznia 1792 roku, rozszerzając je o tereny wokół Landau in der Pfalz, Miluzy, Montbéliard i Saarbrücken położone na lewym brzegu Renu.
Nie zobowiązano jej również do wypłaty odszkodowania wojennego.
Kilka francuskich kolonii przypadło Wielkiej Brytanii,
natomiast część Hispanioli Hiszpanii.
Francja została zobowiązana do wprowadzenia zakazu handlu niewolnikami w ciągu 5 lat od zawarcia układu
Pozostałe kwestie sporne mocarstwa postanowiły pozostawić do rozstrzygnięcia na czas planowanego w ciągu dwóch miesięcy kongresu w Wiedniu.

Wiesław Dobrzycki: Geneza, funkcjonowanie i upadek systemu wiedeńskiego. W: Wiesław Dobrzycki: Historia stosunków międzynarodowych 1815-1945. Wyd. X. Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2007, s. 24. ISBN 978-83-7383-062-2.
Treaty of Paris (1814)
Traité de Paris, 30 mai 1814