Ptolemeusz VII Neos Filopator

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ptolemeusz VII Neos Filopator
Ilustracja
moneta z wizerunkiem Ptolemeusza VII
władca starożytnego Egiptu
Okres

145 p.n.e.

Dane biograficzne
Dynastia

Ptolemeusze

Data urodzenia

160 p.n.e.

Data śmierci

144 p.n.e.

Ojciec

Ptolemeusz VI Filometor

Matka

Kleopatra II

Ptolemeusz VII (gr. basileus Ptolemaios VII Theos Neos Philopator – król Ptolemeusz Młody Bóg Miłujący Ojca[1]) (ur. ok. 160 p.n.e., zm. 144 p.n.e.[2]) – drugi syn i następca Ptolemeusza VI i Kleopatry II, bratem Ptolemeusza Eupatora, Kleopatry Thei i Kleopatry III. Współpanował najpewniej od śmierci ojca w 145 z matką Kleopatrą II[2]. Według niektórych opracowań historycznych mógł oficjalnie współrządzić wraz z ojcem już od 147 p.n.e.[2]

Jego stryj Ptolemeusz VIII Euergetes II Fyskon, który był władcą Cyrenajki, uważał go za najgroźniejszego konkurenta do tronu Egiptu; wkrótce po dowiedzeniu się o śmierci Ptolemeusza VI zajął Cypr, następnie Peluzjum i cały Egipt, odsuwając Neosa Filopatora od rzeczywistej władzy. Ptolemeusz VII został zamordowany na polecenie stryja w następnym roku, 144 p.n.e., wraz ze zwolennikami[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Bogusław Kwiatkowski, Poczet faraonów. Życie. Legenda. Odkrycia, wyd. 2, Iskry, 2021, s. 1049-1051, ISBN 978-83-244-1042-2.
  2. a b c d Ptolemy VII Neos Philopator, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2023-06-01] (ang.).