Radomyśl (Ukraina)
50°29′35″N 29°15′29″E/50,493056 29,258056
 Radomyśl, papiernia, dawny zamek. | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Burmistrz |
Oleksandr Tkaczuk | ||||
| Powierzchnia |
6,5 km² | ||||
| Wysokość |
162 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2018) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 4132 | ||||
| Kod pocztowy |
12200 | ||||
Położenie na mapie obwodu żytomierskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
| 50°29′35″N 29°15′29″E/50,493056 29,258056
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Radomyśl (ukr. Радомишль, dawniej Myczesk) – miasto na Ukrainie, w obwodzie żytomierskim, siedziba władz rejonu radomyskiego.
Leży na wschodnim Polesiu, nad rzeką Teteriw.
W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, lniarski, spożywczy, lekki oraz meblarski[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1150. W późnym średniowieczu w granicach Litwy, a od 1569 w granicach Polski. W XVII w. działała tu papiernia.
Był miastem duchownym Rzeczypospolitej Obojga Narodów[3].
Po II rozbiorze Polski centrum administracyjne powiatu radomyskiego w guberni kijowskiej w zaborze rosyjskim.
W 1919 w ukraińskich pogromach zginęło 400–1000 Żydów[4]. W 1921 spłonęła tutejsza synagoga.
W czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 przez Radomyśl przechodziły wojska polskie. Po wojnie miasto należało do ZSRR.
Od 9 lipca 1941 roku do 26 grudnia 1943 roku Radomyśl był pod okupacją niemiecką.
Podczas okupacji hitlerowskiej, 15 lipca 1941 roku, Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 2000 osób. 6 września 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali w Czernym Jarze (Czernyj Jar). Sprawcami zbrodni było Sonderkommando 4a oraz ukraińska policja, dowodził SS-Standartenführer Paul Blobel. Niemcy zamordowali około 1100 dorosłych Żydów, a ukraińscy policjanci zamordowali około 550 dzieci[5].
W 1989 roku miasto liczyło 16 999 mieszkańców[6], a w 2013 roku 14 943 mieszkańców[7].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- kompleks historyczno-kulturalny Zamek Radomyśl z Muzeum Ukraińskich Ikon Domowych – jedynym tego rodzaju w całej Europie[8]. Zbiory muzealne zachowują m.in. 8 obrazów Matki Boskiej Częstochowskiej.
- Cerkiew św. Mikołaja z lat 1877–1882, której malowidła wykonywał m.in. Wilhelm Kotarbiński
Urodzeni w Radomyślu[edytuj | edytuj kod]
- Władysław Kunicki – polski nauczyciel i działacz samorządowy
- Mieczysław Oborski – polski pułkownik
- Oleksandr Zinchenko – ukraiński piłkarz
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Rzeźba św. Michała przy Zamku Radomyśl -
Cerkiew św. Mikołaja -
Wieża ciśnień
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona internetowa kompleksu historyczno-kulturalnego Zamek Radomyśl
- Radomyśl, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 428.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.30
- ↑ Radomyśl, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-09-04].
- ↑ Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku. Ziemie ruskie. Ukraina (Kijów – Bracław). T. 3, Warszawa 1897, s. 231.
- ↑ Y. Arad: The Holocaust in the Soviet Union. Jad Waszem, 2009, s. 14. [dostęp 2013-02-12]. (ang.). Y. Slutsky: Radomyshl. Jewish Virtual Library, 2008. [dostęp 2013-02-12]. (ang.).
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1563.
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
- ↑ Bogomolets O. Radomysl Castle-Museum on the Royal Road Via Regia”. – Kyiv, 2013 ISBN 978-617-7031-15-3
