Siklawa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siklawa
Ilustracja
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Typ

kaskadowy

Wysokość

65 m

Liczba strug

2–4

Rzeka zasilająca

Roztoka

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, w centrum znajduje się punkt z opisem „Siklawa”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Siklawa”
Ziemia49°12′53″N 20°02′43″E/49,214722 20,045278

Siklawa, Wielka Siklawa (niem. Siklawafall, Siklawa-Wasserfall, słow. Siklawa, węg. Siklawa-vízesés) – wodospad w Tatrach Wysokich na potoku Roztoka. Spada z progu ściany stawiarskiej oddzielającej doliny: Pięciu Stawów Polskich i Roztoki dwiema lub trzema strugami (w zależności od wysokości poziomu wody w Wielkim Stawie). Nachylenie ściany wynosi około 35°, a wysokość progu – około 65–70 metrów. Jest to największy wodospad w Tatrach, lecz nie najwyższy. Najwyższym wodospadem w całych Tatrach jest Ciężka Siklawa w Dolinie Białej Wody, na Słowacji. Siklawa jest najwyższym wodospadem w Polsce[1].

Nazwa wodospadu Siklawica w Tatrach Zachodnich pochodzi od Siklawy[1].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Wielka Siklawa najpiękniej wygląda w słoneczne dni, po obfitych opadach deszczu. Wokół niej, w rozpylonych kroplach wody, tworzą się wielobarwne tęcze. Siklawa była celem wycieczek górskich już na początku XIX wieku. Opisywana przez poetów, uwieczniana przez malarzy. W 1832 r. Seweryn Goszczyński pisał: O sto kroków od nas przewalał się spadek Siklawej Wody, i rosił nas mgłami swoimi. Przekrojony od sterczącej na wierzchu opoki, rzuca się po skale prostopadłej.

Szlak turystyczny prowadzi po orograficznie prawej stronie wodospadu przez długi pas wygładzeń polodowcowych (tak zwane Danielki). Są to miejsca niebezpieczne, gdy są oblodzone. W 1924 r. poślizgnął się tutaj i poniósł śmierć przewodnik tatrzański Jan Gąsienica Daniel (i stąd właśnie pochodzi nazwa tego miejsca)[2].

szlak turystyczny zielony od Wodogrzmotów Mickiewicza (przy szosie Palenica BiałczańskaMorskie Oko) nad Wielki Staw. Czas przejścia: 2:05 h, ↓ 1:40 h[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
  2. Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
  3. Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]