Strefy erogenne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Strefy erogenne (erogeniczne) – szczególnie wrażliwe na dotyk obszary ciała człowieka, których drażnienie wywołuje pobudzenie seksualne. Ich istnienie jest uwarunkowane funkcjami układów nerwowego i wewnątrzwydzielniczego[1].

Podział[edytuj | edytuj kod]

Wrażliwe na dotyk są zwykle te miejsca, w których skóra jest cienka (zgięcia kolan, wewnętrzna strona ud, pachy, owłosiona skóra głowy, okolica nozdrzy i warg). Gęsto unerwione czuciowo są także linie przejścia skóry w nabłonki śluzowe w okolicach otworów naturalnych (granica czerwieni warg, otworów nosowych, odbytu itp.)[2].

Z punktu widzenia anatomii wyróżnia się dwa typy stref erogennych skóry:

  • swoiste – strefy skórno-śluzówkowe ciała człowieka. Obszary te dostarczają silnych doznań dotykowych w związku z większą liczbą zakończeń nerwowych. Zalicza się do nich:
    • prącieżołądź prącia posiada skórno-śluzówkowe końcowe narządy zmysłowe na całej powierzchni, a zwłaszcza wokół szyjki (bruzdy) żołędzi. Zwykłe ciałka Vatera-Paciniego znajdują się w tkance podskórnej żołędzi.
    • srom
    • łechtaczkę
    • odbyt – przemieszczając się z owłosionej części skóry do obszaru bezwłosego wokół odbytu, sieci zakończeń nerwowych występują w coraz wyższych warstwach skóry oraz dochodzi do uwidocznienia skórno-śluzówkowych końcowych ciałek zmysłowych na granicy śluzówki, które częściej występują w tej strefie przejściowej.
    • okolice związane z piersią – dotyczą zwłaszcza brodawki sutka oraz otoczki, które zawierają ciałka Vatera-Paciniego oraz Golgi-Mazzoniego. Nie zawierają one natomiast ciałek Meissnera i posiadają tylko niewielką ilość uorganizowanych zakończeń nerwowych.
    • wargi
    • jamę ustną, która zawiera ciałka Ruffiniego oraz Meissnera, a także poszerzone rozrośnięcia nerwów w śluzówce języka.
    • okolice oczu – nerwy spojówkowe posiadają w większości wolne, rozgałęzione zakończenia.
  • nieswoiste to te obszary skóry, które posiadają przeciętną ilość zakończeń nerwowych oraz włosów. Przykładem takich stref są boczne powierzchnie szyi i klatki piersiowej oraz pachy.

Umiejscowienie stref erogennych wykazuje dużą zmienność w populacji, jednak występują pewne zasady w ich rozmieszczeniu. W większości przypadków ciało kobiety jest bardziej erotycznie wrażliwe niż ciało mężczyzny. Stymulację seksualną u kobiet wywołują takie obszary ciała, które u mężczyzny wywołują mniejszą reakcję lub wręcz nie wywołują jej wcale. Pomimo dużej indywidualnej zmienności można wyróżnić pewne strefy występujące u większości osobników danej płci.

Strefy erogenne wspólne dla obu płci[edytuj | edytuj kod]

Strefy erogenne kobiety[edytuj | edytuj kod]

Strefy erogenne mężczyzny[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Imieliński K.(1990), Seksiatria, Tom I: Psychofizjologia Seksualna, Warszawa: PWN, ISBN 83-01-08341-7
  2. Wisłocka M. (1992). Sztuka Kochania. Warszawa: Wydawnictwo "Iskry". ISBN 83-207-0488-X. str. 84.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]