Trzciana (powiat rzeszowski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Trzciana
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

rzeszowski

Gmina

Świlcza

Liczba ludności (2021)

2614[2]

Strefa numeracyjna

17

Kod pocztowy

36-071[3]

Tablice rejestracyjne

RZE

SIMC

0664102[4]

Położenie na mapie gminy Świlcza
Mapa konturowa gminy Świlcza, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Trzciana”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Trzciana”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Trzciana”
Położenie na mapie powiatu rzeszowskiego
Mapa konturowa powiatu rzeszowskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Trzciana”
Ziemia50°04′17″N 21°50′19″E/50,071389 21,838611[1]

Trzcianawieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, w gminie Świlcza[5][4].

Integralne części wsi Trzciana[5][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0664119 Dół część wsi
0664125 Maciejówka część wsi
0664131 Podgórze część wsi
0664177 Słotwinka przysiółek
0664148 Strona Kmieca część wsi
0664154 Za Koleją część wsi
0664160 Zagrody część wsi

Legenda powstania Trzciany[edytuj | edytuj kod]

W czasach najazdów tatarskich, w tutejszej okolicy pełnej bagien i torfowisk, mieli podobno znaleźć schronienie czterej mnisi. Uciekli oni ze zniszczonego przez Tatarów Sandomierza. Wybudowali tu szałas z trzcin i mchu oraz drewnianą kapliczkę pw. św. Wawrzyńca (ku czci patrona jednego z nich). Okolice porośnięte tatarakiem, sitowiem i trzciną nazwali Trzcianą. W miejscu kapliczki wybudowano później kościół pw. św. Wawrzyńca.

Właściciele wsi[edytuj | edytuj kod]

Trzciana została założona pod koniec XIV wieku. Pierwszym wzmiankowanym w źródłach właścicielem wsi (1414 r.) był niejaki Paweł, dziedzic Trzciany i Dąbrowy. Właściciele: w 2. poł XV wieku właścicielką Trzciany była Anna, która wychodząc za mąż za Jana Sopichowskiego z Będziemyśla, wniosła mu w posagu tę posiadłość. W rękach rodziny Sopichowskich Trzciana (wraz z Dąbrową) utrzymała się do połowy XVI wieku. W 2. poł. XVI i 1. poł. XVII stulecia obięli ją w posiadanie Leśniewscy. W 2. poł. XVII wieku przeszła w ręce, kolejno: Lubomirskich i Potockich. U schyłku XVII wieku Trzciana znalazła się posiadaniu rodu Hynków herbu Topór. Na przełomie XVIII/XIX wieku właścicielem wsi był Aleksander Pilincki, a w latach 30. XIX wieku Franciszek Potocki. Niedługo potem wieś zakupiła rodzina Christianich. W 1844 r. posiadał ją Jan Christiani Grabiński. W 2. poł XIX i 1. poł. XX wieku posesorami obszarów dworskich Trzciany byli kolejni przedstawiciele rodu Christiani Kronwald: Teodor i Luidgarda oraz Henryk i jego żona Olga. Rodzina Christianich utrzymała się w Trzcianie aż do zakończenia II wojny światowej (1944-1945), kiedy dwór został przejęty przez ówczesne władze a obszar dworski rozparcelowany.

Parafia[edytuj | edytuj kod]

Parafię św. Wawrzyńca i Matki Bożej Niepokalanie Poczętej w Trzcianie erygowano w 1417 r. Do lat 80./90. XX wieku tworzyły ją: Trzciana ze Słotwinką, Dąbrowa i Błędowa Zgłobieńska. Obecnie parafię tworzy Trzciana ze Słotwinką. Nad wsią góruje kościół parafialny pw. św. Wawrzyńca, murowany, neogotycki, wybudowany w latach 1897 – 1898.

Inicjatywy gospodarczo-społeczne, kulturalne i sportowe[edytuj | edytuj kod]

Wieś Trzciana pod koniec XIX i w XX wieku brylowała w okolicy inicjatywami gospodarczymi i obywatelskimi. Już w 1. poł. XIX wieku istniała we wsi szkoła parafialna, która utrzymała się do powołania etatowej szkoły ludowej w 1875 r. Od 1880 r. funkcjonował w Trzcianie gminna kasa pożyczkowa. Pod koniec XIX wieku powołano do życia kółko rolnicze. W 1899 r. złożono spółkę oszczędności i pożyczek (późniejszą Kasę Stefczyka). Od 1900 r. zaczął działać w Trzcianie amatorski teatr, w 1912 r. orkiestra dęta, a w 1932 r. chór mieszany. W latach 1907 – 1913, Antoni Smagała, razem z wspólnikami, prowadził spółkę włościańską, zajmującą się eksploatacją torfu na opał. W 1908 roku założono trzciańską straż pożarną, a w roku 1909 drużynę Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Tuż przed wybuchem II wojny światowej (lata 1938 -1939) ruszyła produkcja w spółdzielczej cegielni, która już w okresie powojennym miał duży udział w przebudowie Trzciany.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa rzeszowskiego.

Trzciana to prężny ośrodek kulturalny, działa tu amatorski ruch teatralny, amatorskie zespoły folklorystyczne takie jak ZPiT Pułanie, Grupa Obrzędowa im. Marii i Józefa Dziedziców oraz kapele Olsza, Mała Olsza i Muzykanty, oraz Towarzystwo Przyjaciół Trzciany, które jak to większość inicjatyw w gminie powstało jako pierwsze stowarzyszenie regionalne w gminie Świlcza. W 2014 roku w Trzcianie zostało otwarte pole golfowe Golf Course SPAR Polska. Od 2013 roku na wakacjach organizowany jest turniej siatkówki plażowej dla chętnych z całej gminy. W piłce nożnej wieś jest reprezentowana przez LKS Trzciankę regularnie zajmującą wysokie lokaty w klasie B. W Gminnym Centrum Kultury, Sportu i Rekreacji w Świlczy z siedzibą w Trzcianie odbywa się szereg imprez o których można poczytać na stronach gminy Świlcza, a jedną z najbardziej znanych jest Ogólnopolski Konkurs Tradycyjnego Tańca Ludowego (w 2014 roku odbyła się już 30 edycja).

Urodzeni w Trzcianie[edytuj | edytuj kod]

Sąsiednie miejscowości[edytuj | edytuj kod]

Bratkowice, Świlcza, Dąbrowa, Woliczka, Błędowa Zgłobieńska.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 140723
  2. Strona gminy, demografia. Stan ludności 31.12.2021 [dostęp 2022-02-04]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1296 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c GUS. Rejestr TERYT
  5. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]