Twierdzenie Thévenina

Twierdzenie Thevenina (także twierdzenie o zastępczym źródle napięcia) – jedno z dwóch wariantów twierdzenia dotyczącego zastępczego źródła energii w obwodzie elektrycznym. Twierdzenie to wykorzystuje się często podczas rozwiązywania układów elektrycznych liniowych.

Twierdzenie sformułowali niezależnie od siebie Hermann von Helmholtz w 1853 oraz Léon Charles Thévenin w 1883.

Treść twierdzenia

Dowolny źródłowy obwód liniowy można od strony wybranych zacisków AB zastąpić obwodem równoważnym złożonym z szeregowo połączonego jednego idealnego źródła napięcia równego napięciu pomiędzy zaciskami AB w stanie jałowym oraz jednej impedancji równej impedancji zastępczej obwodu bezźródłowego widzianej od strony zacisków AB.

Przykład zastosowania twierdzenia

gdzie:

• E_z – napięcie zastępczego źródła napięcia elektrycznego o wartości równej napięciu na rozwartych zaciskach AB układu w stanie jałowym
• Z_o – impedancja odbiornika
• Z_z – impedancja zastępcza, równa impedancji układu (z wyłączonymi źródłami autonomicznymi) widzianej z zacisków AB
• I_o – wartość prądu
• A, B – dwa dowolne zaciski układu

Wartość źródła zastępczego oblicza się na podstawie analizy obwodu oryginalnego jako napięcie panujące na zaciskach AB po odłączeniu gałęzi AB. Impedancja zastępcza widziana z zacisków AB dotyczy obwodu po wyłączeniu gałęzi AB i po wygaszeniu wszystkich źródeł niezależnych (wszystkie niezależne źródła napięciowe zastąpione zwarciami, a wszystkie prądowe źródła niezależne zastąpione rozwarciami).

Zobacz też

• Twierdzenie Nortona

Linki zewnętrzne

• Metoda Thevenina, [dostęp 2023-06-24] (pol.).