Ukrainizacja
Ukrainizacja – proces przyswajania lub przymusowego narzucania języka lub kultury ukraińskiej.
Jednym z przejawów ukrainizacji była tzw. polityka ukrainizacji prowadzona w Ukraińskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej w latach 1923–1929, która była częścią polityki korienizacji[1]. Celem ukrainizacji w tym okresie było wzmocnienie władzy radzieckiej na obszarze Ukraińskiej SRR przez koncesje w formie wprowadzenia języka ukraińskiego w szkołach, publikacji i innych dziedzinach życia kulturalnego i w administracji. Ukrainizacja ta trwała do lat 1932–1933 i ostatecznie zastąpiła ją polityka rusyfikacyjna[2].
Przejawem ukrainizacji była również m.in. ukrainizacja Zakarpacia w okresie międzywojennym, czy ukrainizacja ziemi chełmskiej odbywająca się w latach II wojny światowej. Ukraińcy postanowili wówczas wykorzystać swoją uprzywilejowaną pozycję nadaną przez okupanta niemieckiego[3]. Po zakończeniu II wojny światowej i przymusowym wysiedleniu tutejszej ludności polskiej została przeprowadzona ukrainizacja Lwowa[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- rutenizacja – proces przyswajania lub przymusowego narzucania języka lub kultury ruskiej
- ruch na rzecz ukrainizacji Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego
- Ukraineraktion
- ukraińska polityka historyczna
- ukrainizacja ziemi chełmskiej
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Станіслав Кульчицький У Росії ведеться пропаганда, що українці й росіяни – уже не братні народи, а один народ.
- ↑ Історія України. Орест Субтельний. Київ. Либідь 1991 р. Ст. 367–368 (Част. 5. Україна у ХХ ст. Кінець Українізації).
- ↑ Czesław Partacz, Przyczyny i tło konfliktu polsko-ukraińskiego w latach 1939–1947, „27 Dywizja Wołyńska AK” Biuletyn Informacyjny, nr 1(101), styczeń-marzec 2009 Warszawa, s. 18.
- ↑ Tarlik Cyril Aman, Zabójstwo we Lwowie. Koniec miasta wieloetnicznego, budowa sowiecko-ukraińskiego Lwowa i los modelowego miasta pogranicza, [„A Murder in Lwów. The End of a Multi-Ethnic City, the Making of a Soviet-Ukrainian Lviv, and the Fate of a Model Borderland City”], „Nowa Ukraina”, nr 1-2/2007, s. 107–121.