Władysław Stesłowicz

Władysław Stesłowicz
Data i miejsce urodzenia	9 czerwca 1867 ; Sidorów, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	1940 ; ZSRR
	Minister poczt i telegrafów
Okres	od 24 lipca 1920; do 6 czerwca 1922
Przynależność polityczna	Stronnictwo Prawicy Narodowej
Poprzednik	Ludwik Tołłoczko
Następca	Jan Moszczyński
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Władysław Stesłowicz (ur. 9 czerwca 1867 w Sidorowie, zm. 1940 w więzieniu w ZSRR) – polski prawnik, polityk, minister poczt i telegrafów, poseł na Sejm Ustawodawczy II Rzeczypospolitej, wolnomularz we Lwowie w okresie zaborów^[1], członek Rady Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów w 1920 roku^[2], założyciel Unii Narodowo-Państwowej w 1922 roku^[3], prezes Zjednoczenia Stanu Średniego w 1928 roku^[4].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 9 czerwca 1867 w Sidorowie, pow. Kopyczyńce, w rodzinie Wojciecha i Albiny Stesłowiczów^[5]. Ukończył C.K. I Gimnazjum w Tarnopolu i Wydział Prawa na Uniwersytecie Lwowskim, a w 1889 obronił doktorat z prawa. Studia uzupełniające prawno-ekonomiczne odbył w Berlinie i Wiedniu^[5].

Po ukończeniu studiów pracował w Namiestnictwie Galicji. W 1897 został dyrektorem Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie^[5]. Od 1911 był posłem do Reichsratu Przedlitawii, parlamentu austriackiego (okręg wyborczy 26 Sambor – Gródek Jagielloński^[6]). W 1914 roku jako przedstawiciel demokratów był członkiem sekcji wschodniej Naczelnego Komitetu Narodowego^[7]. Podczas I wojny światowej w lutym 1918 został jednym ze stu członków Tymczasowej Rady Miejskiej we Lwowie^[8]. Członek Komitetu Obywatelskiego, członek Polskiego Komitetu Narodowego we Lwowie w listopadzie 1918 roku^[9] i powołanego 23 listopada 1918 Tymczasowego Komitetu Rządzącego we Lwowie^[10] w czasie bitwy o Lwów. Od 1919 do 1922 był posłem na Sejm Ustawodawczy, członek Klubu Pracy Konstytucyjnej^[11].

Został prezesem rady Banku Kupiectwa Polskiego, zatwierdzonego w 1919^[12]^[13]^[14]. Od 24 lipca 1920 do 6 czerwca 1922 był ministrem poczt i telegrafów w rządach: Wincentego Witosa i Antoniego Ponikowskiego. Należał do Stronnictwa Prawicy Narodowej.

Później zajął się działalnością gospodarczą we Lwowie, m.in. był prezesem Towarzystwa Kredytowego Miejskiego we Lwowie i radcą Izby Przemysłowo-Handlowej w tym mieście.

Po agresji ZSRR na Polskę aresztowany przez NKWD we Lwowie zmarł w nieznanych okolicznościach na terenie ZSRR w 1940.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[15]
Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1937)^[16]^[17]
Krzyż Kawalerski Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry, 1906)^[18]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Leon Chajn, Polskie Wolnomularstwo 1920–1938, Warszawa 1984, s. 101.
↑ Przegląd Gospodarczy : organ Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów. 1920, z. 1, s. 20.
↑ Deklaracja programowa. [Inc.:] Polska jako naród ani na chwilę nie przestawała istnieć [...] : 28 czerwca 1922 r. / [Unia Narodowo-Państwowa]
↑ Obrady Zgromadzenia Obywatelskiego odbytego w dniu 30 grudnia 1928 staraniem Zjednoczenia Stanu Średniego oraz Mieszczańskiego Towarzystwa Strzeleckiego w sali tegoż Tow. we Lwowie, Lwów 1929 s. 2.
↑ ^a ^b ^c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 292. [dostęp 2021-10-21].
↑ Rzepecki, s. 219
↑ Konstanty Srokowski, N.K.N. Zarys historii Naczelnego Komitetu Narodowego, Kraków 1923, s. 146.
↑ Tymczasowa Rada Miejska we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 31 z 7 lutego 1918.
↑ Eugeniusz Romer, Pamiętnik Paryski 1918–1919, t. I, Warszawa 2010, s. 34.
↑ Agnieszka Biedrzycka: Kalendarium Lwowa 1918–1939. Kraków: 2012, s. 1-2. ISBN 97883-242-1542-3.
↑ Tadeusz Rzepecki, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 1919 roku, Poznań 1920, s. 288.
↑ Bank Kupiectwa Polskiego Warszawa. „Tygodnik Handlowy”, s. 1, Nr 10 (16) z 6 marca 1920.
↑ Bank Kupiectwa Polskiego Warszawa. „Kurjer Warszawski”, s. 1, Nr 69 z 9 marca 1920.
↑ Bank Kupiectwa Polskiego Warszawa. „Przegląd Gospodarczy”, s. 32, Nr 1 z 1 kwietnia 1920.
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 16.
↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
↑ Wiadomości bieżące. Odznaczenia w dniu Święta Niepodległości. „Nafta”. Nr 11, s. 301, 1937.
↑ Zasłużyli się krajowi. „Nowości Illustrowane”. Nr 35, s. 2, 1 września 1906.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

„Kto był kim w II Rzeczypospolitej”, pod red. prof. Jacka. M. Majchrowskiego, Warszawa 1994, wyd. I.
Tadeusz Rzepecki: Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 1919 roku. Poznań, 1920, s. 219–220.

[1] Leon Chajn, Polskie Wolnomularstwo 1920–1938, Warszawa 1984, s. 101.

[2] Przegląd Gospodarczy : organ Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów. 1920, z. 1, s. 20.

[3] Deklaracja programowa. [Inc.:] Polska jako naród ani na chwilę nie przestawała istnieć [...] : 28 czerwca 1922 r. / [Unia Narodowo-Państwowa]

[4] Obrady Zgromadzenia Obywatelskiego odbytego w dniu 30 grudnia 1928 staraniem Zjednoczenia Stanu Średniego oraz Mieszczańskiego Towarzystwa Strzeleckiego w sali tegoż Tow. we Lwowie, Lwów 1929 s. 2.

[:0-5] Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 292. [dostęp 2021-10-21].

[6] Rzepecki, s. 219

[7] Konstanty Srokowski, N.K.N. Zarys historii Naczelnego Komitetu Narodowego, Kraków 1923, s. 146.

[8] Tymczasowa Rada Miejska we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 31 z 7 lutego 1918.

[9] Eugeniusz Romer, Pamiętnik Paryski 1918–1919, t. I, Warszawa 2010, s. 34.

[10] Agnieszka Biedrzycka: Kalendarium Lwowa 1918–1939. Kraków: 2012, s. 1-2. ISBN 97883-242-1542-3.

[11] Tadeusz Rzepecki, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 1919 roku, Poznań 1920, s. 288.

[12] Bank Kupiectwa Polskiego Warszawa. „Tygodnik Handlowy”, s. 1, Nr 10 (16) z 6 marca 1920.

[13] Bank Kupiectwa Polskiego Warszawa. „Kurjer Warszawski”, s. 1, Nr 69 z 9 marca 1920.

[14] Bank Kupiectwa Polskiego Warszawa. „Przegląd Gospodarczy”, s. 32, Nr 1 z 1 kwietnia 1920.

[15] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 16.

[16] M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

[17] Wiadomości bieżące. Odznaczenia w dniu Święta Niepodległości. „Nafta”. Nr 11, s. 301, 1937.

[18] Zasłużyli się krajowi. „Nowości Illustrowane”. Nr 35, s. 2, 1 września 1906.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

Księstwo halicko-wołyńskie (do 1349)	Berthold Stecher Matthäus Stecher
Rzeczpospolita Obojga Narodów (1349–1772)	Peter Stecher Hanuszko Czerkes Rusin Janusz Tłumacz Mateusz Mikułka Paweł Kampian Stanisław Gąsiorek Stanisław Scholz Bartłomiej Uberowicz Marcin Kampian Erazm Sykst Jan Alnpeck Józef Bartłomiej Zimorowic Marcin Anczewski Dominik Wilczek Józef Jaśkiewicz Jakub Bernatowicz
Monarchia Habsburgów, Cesarstwo Austrii, Austro-Węgry (1772–1918)	Marcin Mercenier Franciszek Longchamps de Bérier Franciszek Antoni Lorenz Jan Hoffman Jan Homme Emil Gerard Festenburg Michał Gnoiński Karol Höpflingen-Bergendorf Franciszek Kröbl Julian Szemelowski Florian Ziemiałkowski Aleksander Jasiński Michał Gnoiński Wacław Dąbrowski Edmund Mochnacki Godzimir Małachowski Michał Michalski Stanisław Ciuchciński Józef Neumann Tadeusz Rutowski
II Rzeczpospolita (1918–1939)	Władysław Stesłowicz (p.o.) Józef Neumann Jan Strzelecki (p.o.) Otto Nadolski (p.o.) Jan Brzozowski-Haluch Wacław Drojanowski Stanisław Ostrowski
II wojna światowa (1939-1944)	Fiodor Jeremenko Jurij Polanśkyj Hans von Kujath Egon Höller
USRR (1944-1991)	Wiaczesław Sekretariuk Wołodymyr Piechota Bohdan Kotyk
Ukraina (od 1991)	Wasyl Szpicer Wasyl Kujbida Lubomyr Buniak Zinowij Siryk (p.o.) Andrij Sadowy

W dniu zaprzysiężenia	Wincenty Witos Kazimierz Bartel Witold Chodźko Wiesław Chrzanowski Ignacy Daszyński Władysław Grabski Jan Fryderyk Heurich p.o. Władysław Kucharski Józef Leśniewski Gabriel Narutowicz Stanisław Nowodworski Edward Pepłowski Juliusz Poniatowski Maciej Rataj Eustachy Sapieha Leopold Skulski Władysław Stesłowicz Stanisław Śliwiński
Późniejsi członkowie rządu	Ludwik Darowski Jan Dąbski p.o. Bolesław Grodziecki Władysław Leon Grzędzielski Jan Stanisław Jankowski Zygmunt Jasiński Jan Michalski Stefan Przanowski Władysław Raczkiewicz Józef Raczyński Konstanty Skirmunt Bronisław Sobolewski Kazimierz Sosnkowski Jan Kanty Steczkowski Jan Stefan Stoiński Juliusz Trzciński Ignacy Weinfeld p.o.

W dniu zaprzysiężenia	Antoni Ponikowski Witold Chodźko p.o. Ludwik Darowski Stanisław Downarowicz Bolesław Markowski p.o. Gabriel Narutowicz Józef Raczyński Bolesław Sikorski Konstanty Skirmunt Bronisław Sobolewski Kazimierz Sosnkowski Władysław Stesłowicz Henryk Strasburger p.o. Juliusz Trzciński Hieronim Wyczółkowski
Późniejsi członkowie rządu	Julian Eberhardt p.o. Jerzy Michalski Jan Stefan Stoiński Józef Wybicki

1919-1923	Tomasz Arciszewski Hubert Linde Ludwik Tołłoczko Władysław Stesłowicz Jan Moszczyński
1927-1939	Bogusław Miedziński Ignacy Boerner Emil Kaliński