Guillaume Du Tillot: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
m →źródła |
||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
W roku [[1764]] du Tillot został markizem di Felino i otrzymał posiadłosci di Fellino i San michele in Tiorre. Jego starania by [[Jezuici]] opuscili Parmę, a waładza kościelna została podoporządkowana świeckiej sprowadziły gniew Państwa Kościelnego, pod którym ugiął się nowy władca Parmy [[Ferdynand I Parmeński]] rządzący od roku [[1765]]. [[19 listopada]] roku [[1771]] du Tillot uciekł do Hiszpanii. Zmarł w Paryżu w [[1774]] roku. |
W roku [[1764]] du Tillot został markizem di Felino i otrzymał posiadłosci di Fellino i San michele in Tiorre. Jego starania by [[Jezuici]] opuscili Parmę, a waładza kościelna została podoporządkowana świeckiej sprowadziły gniew Państwa Kościelnego, pod którym ugiął się nowy władca Parmy [[Ferdynand I Parmeński]] rządzący od roku [[1765]]. [[19 listopada]] roku [[1771]] du Tillot uciekł do Hiszpanii. Zmarł w Paryżu w [[1774]] roku. |
||
== |
===źródła=== |
||
* ''Parma'' Edition Quaderni Parmensi, de Gianfranco Stella (1988) |
* ''Parma'' Edition Quaderni Parmensi, de Gianfranco Stella (1988) |
||
* ''Parma e Vienna'' Edition Artegrafica Silva - Parma, de Adele Vittoria Marchi (1988) |
* ''Parma e Vienna'' Edition Artegrafica Silva - Parma, de Adele Vittoria Marchi (1988) |
||
===zobacz też=== |
|||
*[[Władcy Parmy]] |
|||
[[kategoria:ludzie oświecenia|Tillot]] |
[[kategoria:ludzie oświecenia|Tillot]] |
||
Wersja z 20:24, 10 gru 2007
Leon Guillaume Du Tillot (ur. 22 III 1711 w Bayonne, zm. w 1774 w Paryżu) był włoskim politykiem francuskiego pochodzenia, pierwszym ministrem Księstwa Parmy i Piacenzy od roku 1759.
Syn francuskiego pazia na dworze Ludwika XIV, studiował College des Quatre Nations w Paryżu. Po ukończeniu studiów, został w 1749 zatrudniony przez Filipa, księcia Parmy. W styczniu 1749 przybył do Księstwa. Polecające listy dał mu sam Ludwik XV.
Filip początkowo był tylko doradcą (consigliere) Filipa, lecz 26 stycznia 1749 roku został mianowany Intendente generale della Casa Reale (Intendentem Generalnym Domu Królewskiego). Zajmował się pieniężną strona organizacji rozrywek królewskiech, świąt, przedstawień teatralnych i organizowaniem budowy pałaców, ogrodów i budynków państwowych.
W 1759 władca Parmy uczynił du Tillota swym primo ministra (pierwszym ministrem). Minister starał się ograniczyć wpływy feudałów, Kościoła i opodatkować ich przedstawicieli, a także zreformować państwo w duchu Oświecenia. Otaczali go liberalni intelektualiści i artyści (Condillac, Paciaudi, Giovanni Bodoni, Jean-Baptiste Boudard). zaproszonym przez niego był też Ennemond Alexandre Petitot. W roku 1756 do Parmy przybył na jego zaproszenie francuski szlachcic Guillaume Rouby de Cals. Razem z du tillotem wdrażał on oświeceniowe reformy. Zlikwidowana została (w praktyce) inkwizycja. Założono oświeceniową gazetę Gazzetta de Parme, a wszechnica Università degli Studi di Parma została zreformowana w kierunku liberalno-deistycznym.
W roku 1764 du Tillot został markizem di Felino i otrzymał posiadłosci di Fellino i San michele in Tiorre. Jego starania by Jezuici opuscili Parmę, a waładza kościelna została podoporządkowana świeckiej sprowadziły gniew Państwa Kościelnego, pod którym ugiął się nowy władca Parmy Ferdynand I Parmeński rządzący od roku 1765. 19 listopada roku 1771 du Tillot uciekł do Hiszpanii. Zmarł w Paryżu w 1774 roku.
źródła
- Parma Edition Quaderni Parmensi, de Gianfranco Stella (1988)
- Parma e Vienna Edition Artegrafica Silva - Parma, de Adele Vittoria Marchi (1988)