Legizm: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Sir Lothar (dyskusja | edycje) lit. |
m robot dodaje: tr:Legalizm (Çin felsefesi) |
||
Linia 33: | Linia 33: | ||
[[sv:Legalism (kinesisk filosofi)]] |
[[sv:Legalism (kinesisk filosofi)]] |
||
[[vi:Pháp gia]] |
[[vi:Pháp gia]] |
||
[[tr:Legalizm (Çin felsefesi)]] |
|||
[[zh:法家]] |
[[zh:法家]] |
Wersja z 21:33, 17 gru 2007
Legizm (legalizm) - chińska szkoła filozoficzna, wywodząca się z konfucjanizmu, ale przyjmująca odmienne spojrzenie na naturę ludzką. Celem legistów było umocnienie państwa, panującej dynastii oraz armii. Legiści głosili pragmatyczną zasadę przestrzegania wszystkich jasno napisanych i ogłoszonych publicznie praw wydanych przez prawowitego władcę, niezależnie od ich moralnego znaczenia. W obliczu prawa wszyscy powinni być równi. W celu ich egzekwowania postulowali wprowadzenie rygorystycznego systemu kar i nagród.
Przedstawiciele szkoły
- Shen Dao (IV-III w. p.n.e.) - twierdził, że najważniejszym czynnikiem w polityce i sprawowaniu władzy jest shi (władza, autorytet).
- Shen Buhai (zm. w 337 p.n.e.) - nauczał, że najważniejszym czynnikiem w polityce i sprawowaniu władzy jest shu (metoda, sztuka prowadzenia spraw i postępowania z ludźmi).
- Shang Yang (Gongsun Yang) (zm. w 338 p.n.e.) - twierdził, że najważniejszym czynnikiem w polityce i sprawowaniu władzy jest fa (prawo, reguła).
- Han Feizi (zm. w 233 p.n.e.) - synteza legizmu, ostatni i największy teoretyk szkoły. Uważał że shi, shu i fa są jednakowo niezbędne. Jest autroem Hanfeizi, pokaźnego dzieła składającego się z 55 rozdziałów.
Bibliografia
- Informacje ze strony http://www.religieifilozofie.prv.pl
- Feng Youlan, Krótka historia filozofii chińskiej, Warszawa, PWN, 2001
- Filozofia wschodu pod redakcją Beaty Szymańskiej, Kraków, Wydawnictwo U.J., 2001