Frédéric Etsou-Nzabi-Bamungwabi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m robot poprawia: en:Frédéric Etsou-Nzabi-Bamungwabi |
kat |
||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
* [http://www.fiu.edu/~mirandas/bios-e.htm#Etsou sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy] |
* [http://www.fiu.edu/~mirandas/bios-e.htm#Etsou sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy] |
||
{{DEFAULTSORT:Etsou-Nzabi-Bamungwabi, Frederic}} |
|||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Kongijczycy z Demokratycznej Republiki Konga]] |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Kardynałowie]] |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:Urodzeni w 1930]] |
||
[[Kategoria:Zmarli w 2007]] |
|||
<!----> |
|||
[[de:Frédéric Etsou-Nzabi-Bamungwabi]] |
[[de:Frédéric Etsou-Nzabi-Bamungwabi]] |
||
Wersja z 13:32, 16 lut 2008
Frédéric Etsou-Nzabi-Bamungwabi (ur. 3 grudnia 1930 w Mazalonga, zm. 6 stycznia 2007 w Louvain, Belgia), kongijski duchowny katolicki, arcybiskup Kinszasy, kardynał.
Pochodził z rodziny pogańskiego wodza plemiennego. Studiował w seminarium w Bolongo, następnie w Kabwe. W 1954 wstąpił do nowicjatu zakonnego Kongregacji Niepokalanego Serca Maryi (CICM) w Katoka. Naukę kontynuował w Instytucie Katolickim w Paryżu (gdzie obronił doktorat z socjologii) oraz Instytucie Lumen Vitae w Brukseli. Przyjął święcenia kapłańskie 13 lipca 1958. Pracował jako duszpasterz w archidiecezji Kinszasa, pełnił funkcję wiceprowincjała zakonu i przełożonego zakonu w Kongo (wówczas pod nazwą Zair).
8 lipca 1976 został mianowany arcybiskupem-koadiutorem Mbandaka-Bikoro (z prawem następstwa), otrzymał stolicę tytularną Menefessi; sakry biskupiej udzielił mu 7 listopada 1976 kardynał Joseph Malula, arcybiskup Kinszasy. Objął archidiecezję Mbandaka-Bikoro 11 listopada 1977. Był wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Zairu, a w lipcu 1990 został następcą zmarłego kardynała Maluli na arcybiskupstwie Kinszasy. Pozostał jednocześnie (do października 1991) administratorem apostolskim ad nutum Sanctae Sedis Mbandaka-Bikoro. W czerwcu 1991 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera S. Lucia a Piazza d'Armi.
Brał udział w pracach Komisji Kardynalskiej ds. badania Organizacyjnych i Ekonomicznych Problemów Stolicy Świętej (od grudnia 1993), wiosną 1994 uczestniczył w specjalnej sesji Światowego Synodu Biskupów w Watykanie poświęconej Kościołowi w Afryce, a w kwietniu 2005 w konklawe po śmierci Jana Pawła II.