Friedrich Pelizaeus: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
drobne redakcyjne |
m robot dodaje: en:Friedrich Christoph Pelizaeus |
||
| Linia 29: | Linia 29: | ||
[[kategoria:Zmarli w 1942]] |
[[kategoria:Zmarli w 1942]] |
||
[[kategoria:Niemieccy lekarze]] |
[[kategoria:Niemieccy lekarze]] |
||
[[de:Friedrich Christoph Pelizaeus]] |
[[de:Friedrich Christoph Pelizaeus]] |
||
[[en:Friedrich Christoph Pelizaeus]] |
|||
Wersja z 05:45, 19 sie 2008
Szablon:Biogram infobox rozszerzony Friedrich Christoph Pelizaeus (ur. 3 kwietnia 1851 w Rietberg Kreis Wiedenbrück, zm. 11 sierpnia 1942 w Kassel[1]) – niemiecki lekarz. W 1885 roku opisał chorobę, znaną dziś jako choroba Pelizaeusa-Merzbachera. Jego kuzynem 4. stopnia był Friedrich Wilhelm Pelizaeus (1851-1930), założyciel Pelizaeus-Museum w Hildesheim[2].
Friedrich Christoph Pelizaeus studiował medycynę w Würzburgu, ukończył studia 19 grudnia 1874 roku. Następnie był asystentem Ferdinanda Runge (1835-1882) w uzdrowisku w Nassau an der Lahn. Od 1881 do 1884 był dyrektorem uzdrowiska Elgersburger przy szpitalu w Ilmenau. W 1885 roku zamieszkał w Kreischa pod Dreznem. Od 1890 do 1901 mieszkał w Gernrode im Harz; w 1896 roku otrzymał tytuł radcy sanitarnego (Sanitätsrat). W 1901 roku zamieszkał w Kassel, i każdego lata wyjeżdżał do uzdrowiska w Bad Oeynhausen, po raz ostatni w 1913 roku.
Friedrich Christoph Pelizaeus miał trzy córki. Zmarł 11 sierpnia 1942 roku w Kassel.
Dorobek naukowy
Pelizaeus wbrew informacjom spotykanym w literaturze nie był neurologiem ani psychiatrą, ale przede wszystkim lekarzem uzdrowiskowym. Poczynił jednak szereg istotnych spostrzeżeń na polu neurologii; badał m.in. odruch kolanowy[3], opisany w 1875 roku przez Erba i Westphala, pisał o neurastenii[4]. Jego praca z 1885 roku[5] poświęcona rzadkiej chorobie mieliny, obecnie określanej jako choroba Pelizaeusa-Merzbachera, została dostrzeżona i była cytowana przez Ludwiga Merzbachera w jego pracy z 1910 roku. Pacjenci Merzbachera należeli zresztą do tej samej rodziny, którą badał Pelizaeus, co okazało się dopiero po pewnym czasie[2].
- ↑ Często w literaturze podawane są błędne daty 1850-1917; np. Peter Reuter: Springer Lexikon Medizin. Berlin [etc.]: Springer, 2004, s. 1649. ISBN 3-540-20412-1.
- ↑ a b Ferbert A, Wilken B, Lienert M. Friedrich Christoph Pelizaeus — Nervenarzt und Badearzt. „Nervenarzt”. 77, s. 495-6, 2006. DOI: 10.1007/s00115-005-2014-6. PMID: 16341737.
- ↑ Pelizaeus F. Ueber das Kniephänomen bei Kindern. Arch Psych 14, 402-410, 1883 Szablon:Doi [1]
- ↑ Pelizaeus F. Ueber Artificielle Neurasthenie. Deutschen medicinischen Wochenschrift 24, 1891
- ↑ Pelizaeus F. Ueber eine eigenthümliche Form spastischer Lähmung mit Cerebralerscheinungen auf hereditärer Grundlage. (Multiple Sklerose). Arc Psych 16, 698-710 Szablon:Doi
Bibliografia
- Ferbert A, Wilken B, Lienert M. Friedrich Christoph Pelizaeus — Nervenarzt und Badearzt. „Nervenarzt”. 77, s. 495-6, 2006. DOI: 10.1007/s00115-005-2014-6. PMID: 16341737.