Mudéjar

Mudejar — styl w hiszpańskiej architekturze i sztuce, który rozwinął się z połączenia elementów islamskich i chrześcijańskich (romańskich i gotyckich. Pojawił się w XI wieku, po upadku rekonkwisty i przetrwał do XVIII wieku. Największy jego rozkwit nastąpił w okresie gotyku (XV - XVI w.). Pod koniec przyswoił wiele cech hiszpańskiego renesansu dając początek stylowi plateresco.

Jego głównymi twórcami byli muzułmanie zamieszkali na Półwyspie Iberyjskim, którzy żyli pod panowaniem chrześcijan zachowując swoją tradycję i religię (mudejarowie). Cechy charakterystyczne stylu to bogactwo dekoracji ornamentalnych wykonywanych w stiuku, drewnie i cegle, wykorzystanie łuku podkowiastego i tzw. oślego grzbietu. Pomieszczenia przekrywano stropami kasetonowymi i sklepieniami stalaktytowymi.

Znane zabytki:

• kościoły Santa María la Blanca i San Benito w Toledo,
• Alkazar w Sewilii

Zobacz też: styl izabeliński, Przegląd zagadnień z zakresu architektury