Grupa Mozyrska: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 05:43, 8 wrz 2008

Grupa Mozyrska to ugrupowanie osłonowe wojsk Frontu Zachodniego Michaiła Tuchaczewskiego podczas wojny bolszewickiej latem roku 1920.

Główne siły wojsk bolszewickich nacierających na Warszawę osłaniała od południa grupa wojsk, której dowódca Tichon Chwiesin przybył 12 sierpnia do Brześcia Litewskiego. Nazwa formacji pochodzi od Mozyrza, miejsca uformowania jej podczas walk z polską Grupą Poleską.

Siły Grupy Mozyrskiej, w skład której wchodziły 57. Dywizja Strzelców (dalej ds) i oddział kombinowany, rozciągnięte były na przestrzeni blisko 200 kilometrów. 57. ds, licząca^[1] 6438 żołnierzy, działała na froncie od Maciejowic po Ryki i dalej wzdłuż Wieprza po Kock, a oddział kombinowany (około 3000 żołnierzy) działał w rejonie Wohyń - Parczew. Bardziej na wschód - bo w rejonie rejonie Cyców - Tarnów - Włodawa - znajdowała się 58. ds, która jednak w skład grupy mozyrskiej nie wchodziła.

Tak więc na przedpolu 4 Armii Wojska Polskiego przygotowującej się do kontruderzenia znad Wieprza znajdowała się tylko 57. ds składająca się z trzech brygad: 169. Brygada Strzelców (dalej bs) rozmieszczona była w rejonie Kobylnica - Kraski skąd miała przystąpić do forsowania Wisły, 170. bs skoncentrowana była w rejonie Kocka, z zadaniem forsowania Wieprza i zajęcia Lubartowa, a 171. bs rozmieszczona w rejonie Stara Dąbia - Stary Bazanów przygotowywała się do uderzenia na Dęblin. Zadaniem oddziału kombinowanego miało być wyparcie oddziałów polskich z Parczewa. Dodatkowo w okolicy Siedlec znajdowała się 2 Kazańska Brygada Kawalerii podporządkowana XVI Armii.

Realizując rozkaz Tuchaczewskiego dowódca Grupy Mozyrskiej zamierzał głównymi siłami 57. ds opanować rejon Dęblin - Kozienice i w tym celu przygotowywał się do przekroczenia Wisły pod Maciejowicami. Równocześnie część sił skierował na południowy-zachód, z zadaniem forsowania Wieprza na odcinku Kock - Lubartów i następnie odepchnięcia oddziałów polskich znad Wieprza, skąd mogły one zagrażać lewemu skrzydłu XVI Armii. Jednocześnie na północy siły Chwiesina utrzymywały łączność z 8. ds ze składu XVI Armii, walczącą z siłami polskimi na odcinku Garwolin - Osieck - Karczew.

Dowództwo Grupy Mozyrskiej zupełnie nie spodziewało się uderzenia z południowego zachodu, sądząc do ostatniej chwili, że przed bolszewikami znajdują się jedynie słabe siły polskie. W rezultacie 16 sierpnia, gdy uderzenie 4 Armii nastąpiło, opór bolszewicki był tak słaby, że "Dywizje szły prawie bez kontaktu z nieprzyjacielem, gdyż nieznacznych potyczek w tym czy innym miejscu z jakiemiś małymi grupkami, które natychmiast po zetknięciu się z nimi rozpraszały się i uciekały, kontaktem nazwaćbym się nie ośmielił" - pisał Piłsudski^[2].

↑ Według Tuchaczewskiego. Piłsudski, s.182
↑ Piłsudski, s.126

Bibliografia

Józef Piłsudski: Rok 1920, Polska Fundacja Kulturalna, Londyn 1987, ISBN 0-85065-161-1
Władysław Sikorski: Nad Wisłą i Wkrą, Agencja Omnipress, Warszawa 1991, ISBN 83-85028-15-3
N.E. Kakurin, W.A. Mielikow: Wojna z Biełopolakami 1920 g., Moskwa 1925

[1] Według Tuchaczewskiego. Piłsudski, s.182

[2] Piłsudski, s.126

[1]

[2]

@@ Linia 5: / Linia 5: @@
 Siły Grupy Mozyrskiej, w skład której wchodziły 57. Dywizja Strzelców (dalej ds) i oddział kombinowany, rozciągnięte były na przestrzeni blisko 200 kilometrów. 57. ds, licząca<ref>Według Tuchaczewskiego. Piłsudski, s.182</ref> 6438 żołnierzy, działała na froncie od [[Maciejowice|Maciejowic]] po [[Ryki]] i dalej wzdłuż [[Wieprz]]a po [[Kock]], a oddział kombinowany (około 3000 żołnierzy) działał w rejonie [[Wohyń]] - [[Parczew]]. Bardziej na wschód - bo w rejonie rejonie [[Cyców]] - [[Tarnów (województwo lubelskie)|Tarnów]] - [[Włodawa]] - znajdowała się 58. ds, która jednak w skład grupy mozyrskiej nie wchodziła.
-Tak więc na przedpolu [[4 Armia (II RP)|4 Armii]] [[Wojsko Polskie|Wojska Polskiego]] przygotowującej się do [[Kontruderzenie znad Wieprza|kontruderzenia znad Wieprza]] znajdowała się tylko 57. ds składająca się z trzech brygad: 169. Brygada Strzelców (dalej bs) rozmieszczona była w rejonie [[Kobylnica]] - [[Kraski]] skąd miała przystąpić do forsowania [[Wisła|Wisły]], 170. bs skoncentrowana była w rejonie Kocka, z zadaniem forsowania Wieprza i zajęcia [[Lubartów|Lubartowa]], a 171. bs rozmieszczona w rejonie [[Stara Dąbia]] - [[Stary Bazanów]] przygotowywała się do uderzenia na [[Dęblin]]. Zadaniem oddziału kombinowanego miało być wyparcie oddziałów polskich z Parczewa. Dodatkowo w okolicy [[Siedlce|Siedlec]] znajdowała się 2 Kazańska Brygada Kawalerii podporządkowana XVI Armii.
+Tak więc na przedpolu [[4 Armia (II RP)|4 Armii]] [[Wojsko Polskie|Wojska Polskiego]] przygotowującej się do [[Kontruderzenie znad Wieprza|kontruderzenia znad Wieprza]] znajdowała się tylko 57. ds składająca się z trzech brygad: 169. Brygada Strzelców (dalej bs) rozmieszczona była w rejonie [[Kobylnica (województwo mazowieckie)|Kobylnica]] - [[Kraski]] skąd miała przystąpić do forsowania [[Wisła|Wisły]], 170. bs skoncentrowana była w rejonie Kocka, z zadaniem forsowania Wieprza i zajęcia [[Lubartów|Lubartowa]], a 171. bs rozmieszczona w rejonie [[Stara Dąbia]] - [[Stary Bazanów]] przygotowywała się do uderzenia na [[Dęblin]]. Zadaniem oddziału kombinowanego miało być wyparcie oddziałów polskich z Parczewa. Dodatkowo w okolicy [[Siedlce|Siedlec]] znajdowała się 2 Kazańska Brygada Kawalerii podporządkowana XVI Armii.
 Realizując rozkaz Tuchaczewskiego dowódca Grupy Mozyrskiej zamierzał głównymi siłami 57. ds opanować rejon Dęblin - [[Kozienice]] i w tym celu przygotowywał się do przekroczenia Wisły pod Maciejowicami. Równocześnie część sił skierował na południowy-zachód, z zadaniem forsowania Wieprza na odcinku Kock - Lubartów i następnie odepchnięcia oddziałów polskich znad Wieprza, skąd mogły one zagrażać lewemu skrzydłu XVI Armii.