Ulica Inżynierska w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 26: | Linia 26: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
Powstała jako [[droga]] dojazdowa do zajezdni [[tramwaj]]ów konnych utworzonej w roku [[1882]]. Pierwszymi zabudowaniami poza wspomnianą zajezdnią była [[fabryka]] armatur metalowych Barwicha i Junga, wystawiona pod nr. 5 w roku [[1892]]. |
Powstała jako [[droga]] dojazdowa do zajezdni [[tramwaj]]ów konnych utworzonej w roku [[1882]]. Pierwszymi zabudowaniami poza wspomnianą zajezdnią była [[fabryka]] armatur metalowych Barwicha i Junga, wystawiona pod nr. 5 w roku [[1892]]. |
||
Około roku 1900 powstała wielka czynszówka pod nr. 1, kolejne, wczesnomodernistyczne kamienice pobudowano w latach 1911-13. |
|||
⚫ | |||
W międzyczasie, w roku 1908 zajezdnię tramwajów konnych przystosowano do obsługi taboru elektrycznego; kilka lat później wzniesiono nowy budynek administracyjny. Pod nr. 11 od roku 1912 działała wytwórnia koronek i haftów Adolfa Pypkego i Zelmana Rosenfrieda. W okresie międzywojennym pod 4 działało kino''"Era"''. |
|||
W tym czasie, po roku 1918, na terenach należących wcześniej do wojska powstał końcowy odcinek Inżynierskiej - za ul. [[Ulica 11 Listopada w Warszawie|11 Listopada]]; jego jedyną zabudowę długo stanowił koszarowy budynek na rzucie podkowy. |
|||
⚫ | |||
== Zabudowa == |
== Zabudowa == |
Wersja z 19:29, 13 lis 2008
{{{jednostki}}} | |||||||||||||||||||||||||||||||
Państwo | {{{państwo}}} | ||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość |
{{{miejscowość}}} | ||||||||||||||||||||||||||||||
Poprzednie nazwy |
{{{poprzednie nazwy}}} | ||||||||||||||||||||||||||||||
Plan | |||||||||||||||||||||||||||||||
[[Plik:{{{plan}}}|240x240px|alt=Plan przebiegu ulicy|]] | |||||||||||||||||||||||||||||||
Przebieg | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie brak Brak mapy: {{państwo dane {{{państwo}}} | mapa/core | wariant = {{{państwo}}} }} Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||||||||||||||||||||||||
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} |
Inżynierska – ulica w dzielnicy Praga w Warszawie. Od ul. Wileńskiej do ul. Ratuszowej.
Historia
Powstała jako droga dojazdowa do zajezdni tramwajów konnych utworzonej w roku 1882. Pierwszymi zabudowaniami poza wspomnianą zajezdnią była fabryka armatur metalowych Barwicha i Junga, wystawiona pod nr. 5 w roku 1892. Około roku 1900 powstała wielka czynszówka pod nr. 1, kolejne, wczesnomodernistyczne kamienice pobudowano w latach 1911-13. W międzyczasie, w roku 1908 zajezdnię tramwajów konnych przystosowano do obsługi taboru elektrycznego; kilka lat później wzniesiono nowy budynek administracyjny. Pod nr. 11 od roku 1912 działała wytwórnia koronek i haftów Adolfa Pypkego i Zelmana Rosenfrieda. W okresie międzywojennym pod 4 działało kino"Era". W tym czasie, po roku 1918, na terenach należących wcześniej do wojska powstał końcowy odcinek Inżynierskiej - za ul. 11 Listopada; jego jedyną zabudowę długo stanowił koszarowy budynek na rzucie podkowy. Podczas działań wojennych 1939-1945 zniszczeniu uległ jedynie dom frontowy na posesji Karola Junga, oraz budynek koszarowy przy końcowym odcinku ulicy.
Zabudowa
Zabudowa ulicy, mimo zdewastowania zawiera w sobie obiekty o różnorakim przeznaczeniu i stylistyce.
- Kamienica Gelbfisza i Rotenberga. Wystawiona u zbiegu z ul. Wileńską około roku 1900. Obecnie pozbawiona tynków i wystroju, częściowo zachowany unikatowy wystrój malarski klatki schodowej i drzwi do mieszkań o formach neogotyckich.
- Zespół Domów Towarzystwa Akcyjnego Przechowywania Mebli A. Wróblewski i S -ka: Wybudowane w roku 1910, ostatni budynek w zespole 1913-1914. Zgodnie z nazwą, TAPM zajmowało się przechowywaniem mebli i wyposażenia mieszkań. Hale (frontowa 8 pięter, tylne 5) wybudowano z cegły, a ich stylistyka jest przykładem modernistycznej wariacji na temat architektury średniowiecza. Obecnie mieści pracownie artystyczne, między innymi rzeźbiarza i performera Pawła Althamera.
- Budynek dawnego kina "Era". Odbudowany po wojnie w zmienionej postaci przy zachowaniu dawnego układu wnętrz. Kino istniało już przed rokiem 1929, jako pierwsze w dzielnicy.
- Zespół zabudowań mieszkalnych i przemysłowych Karola Junga. Najstarsze obok remizy tramwajowej zabudowania przy ulicy. Dom frontowy zniszczony w latach 1939-1945, zachowane zabudowania fabryczne z szyldem w języku rosyjskim (sprzed roku 1918): Л.БАРВИХ И А.Ю[НГ].
- Zabudowania remizy tramwajowej. Wybudowane po roku 1914 według projektu Juliusza Dzierżanowskiego jako zajezdnia tramwajów konnych, od roku 1908 elektrycznych. Po roku 1922, kiedy to powstała zajezdnia przy ul. Kawęczyńskiej funkcjonowała tu remiza autobusów miejskich. Zachowane m.in. herb miasta i herb Tramwajów Miejskich.
- Dom spółdzielczy Towarzystwa Ubezpieczeń Komunikacyjnych. Wybudowany w roku 1912, zasiedlony dopiero w 1931. Układ jednopodwórzowy zamknięty, zachowane obie oficyny.
- Kamienica Edwarda Hessa. Obecnie przyporządkowana numeracji ul. Małej. Wybudowana około roku 1885, w latach 90-tych XX wieku podczas remontu zniszczono dawny wystrój. W swej historii często zmieniała właścicieli: po roku 1910 użytkowana przez Warszawskie Towarzystwo Pomocy Biednym, Austro-Węgierskim Poddanym, później we władaniu Ministerstwa Spraw Wojskowych oraz Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej.
- Kamienica Romualda Nazimka. Wybudowana w latach 1911-1912. Wystrój fasady zniszczony, na szczycie zachowany eliptyczny medalion z datą 1912. W przejeździe bramnym zachowana dekoracja malarska - okrągłe tonda przedstawiające nagie skrzydlate putta, ptaki oraz girlandy kwiatów. Na klatkach schodowych przetrwała secesyjna dekoracja sztukatorska i takież rzeźbione drzwi.
- Kamienica Grifenberga. Wybudowana u zbiegu z ul. Małą w latach 1912-1913. W ostatecznym kształcie niższa od budynku projektowanego (cztery kondygnacje zamiast planowanych sześciu). Skromne dekoracje fasad zniszczone w okresie powojennym.
- Kamienica Felinskich i Steinbergów. Wybudowana w roku 1935 według projektu Józefa Steinberga. Zwraca uwagę wykuszem o łukowym, wklęsło - wypukłym rzucie poziomym.
Bibliografia
Jarosław Zieliński, Atlas Dawnej Architektury Warszawy tom 5